Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/18

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
(18)


Den Ovend geeht a’ naetzt,
An d’ Oieder alles sezt,
D’Haus get gleich gek'iert,
D’Soierge’ gi’ verwiert,
D'Röh get ov an d’ Welt gesenkt,
De Mohnd koemt aus dem Bett gelenkt
Hie' selver mecht sech fort ob d’Rees,
Gesoht : du Noiezstier rufF dech hees:
Bauer vun dem Feld,
Tambur an deng Zelt,
Laemmer vun der Waed,
De Kéh ë’ Bett gestreèt
Deng Stemm laaf och an d’Stied,
De’ Nonne’ ruff : jeeh bied!
Geselle’ git dir heem,
Géh Mau’rer du vum Leem,
Klautchë’ ruff : « nun ovgelést! »
KaafJeid dir eer Loiéde’ schlést.
An d’Laemmche’ maeht am Stal,
Et héert een den Tromme’schal,
De Bruddèr biedt sei’ Rèsekranz,
D’Koiem’ré’ stin am Kierzeglanz,
D’Hausfra hoelt hirt Spanneraad,
Mat Kraache’ sp'iert sech d’ Staad.
D’léer Stroose’ spoiersem schaalen,
D’Lanter loest hirt Liicht draa’ faalen,