Page:Aesop a tháinig go h-Éirinn, Cnuasach a II.djvu/41

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

37

fí é. D’ḟáisg sé an ċasóg air féin le téid aguf deiriġ sé.

“ Tá teipiṫe orṁ,” arsa’n ġaoṫ. “ Daḃair-fe féi anois aguf ċífir go dteipfiḋ oḃt, leif. Ní 25 féidir duit oiread nirt a d’imift aif agus tá imearṫa agam-fa air.”

“ Níor ḋeineas-sa aon ċur isceaċ ort-fa an ḟaid a ḃí do neart agat d’á imift aif. Ná cṁr-se isteaċ orm-fa anoif an ḟaid a ḃeiḋ mo 30 neart agam d’á iṁirt aif,” arfa’n ġrian.

“ Tá go maiṫ,” arsa’n gaoṫ.

Do ftad an ġaoṫ agup ṫáinig ciúnaf móf. Ansan do ċaiṫ an ġrian na sgamaill di agus do noċt fí í fém ’n-a lán-neart, agus ṫrom fí ar 35 ṫaiṫneaṁ an uas go tréan ar an áit ’n-a raiḃ an fear ag fiúḃal. Níor ḃ’ḟada gur ṁoṫuiġ an fear an broṫall uaṫḃáfaċ.

“ 0,” ar feifean, “ tá an lá ag iompáil amaċ ċun broṫaill go h-iongantaċ. Tá an ċafóg fo 40 ró ṫrom.”

Aguḟ ċaiṫ fé ḋé í.

An Múmeaḋ.

ġeiḃeann an ceannfa a ṫoil nuaṁ a ṫeipeann ar an ftuacaċ. 45

Ní geiḃean annfmaċt aċ cur ’n-a ċoinmḃ. Ní geiḃtear neart toile aċ le neart gráḋa.