ခိုးသနည်း"ဟု မေး၏၊ ထို (သင်္ကန်းသိမ်းဆည်းထားသော) ရဟန်းက "ငါ ခိုးသည်"ဟု ပြော၏၊ ထို (သင်္ကန်းရှင်) ရဟန်းသည် ထို (သင်္ကန်းသိမ်းဆည်းသူ) ရဟန်းကို "သင် ရဟန်း မဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲ၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏၊ မြတ်စွာဘုရားအား ဤအကြောင်းကို လျှောက်ထား၏။
ရဟန်း သင်သည် အဘယ်စိတ်ရှိသနည်းဟု (မေးတော်မူရာ)
မြတ်စွာဘုရား တပည့်တော်သည် စကားအလျဉ်းသင့်သည့်အတိုင်း ပြောခြင်းမျှ (မေးသည့်အတိုင်း ဖြေခြင်းမျှ) ဖြစ်ပါသည်ဟု (လျှောက်ထား၏)။
ရဟန်း စကားအလျဉ်းသင့်၍ ပြောခြင်း၌ အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၂၆)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် အင်းပျဉ် 'ခုံရှည်' ၌ သင်္ကန်းကို ချထား၍။ပ။ အင်းပျဉ် 'ခုံရှည်' ၌့နိသီဒိုင် 'နေရာထိုင်အခင်း' ကို ချထား၍။ပ။ အင်းပျဉ် 'ခုံရှည်' အောက်၌ သပိတ်ကို ချထား၍ ကျောင်းတွင်းသို့ ဝင်၏၊ ရဟန်းတစ်ပါးသည် "ဤသပိတ် မပျက်စီးပါစေလင့်"ဟု သိမ်းဆည်းထား၏၊ ထို (သပိတ်ရှင်) ရဟန်းသည် ထွက်လာ၍ ထိုရဟန်းကို "ငါ့သျှင် ငါ၏ သပိတ်ကို မည်သူ ခိုးသနည်း"ဟုမေး၏၊ ထို (သိမ်းဆည်းသူ) ရဟန်းက "ငါ ခိုးသည်"ဟု ပြန်ပြော၏။ ထို (သပိတ်ရှင်) ရဟန်းသည် ထို (သပိတ်သိမ်းဆည်းသူ) ရဟန်းကို "သင် ရဟန်းမဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲ၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း စကား အလျဉ်းသင့်၍ ပြောခြင်း၌ အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၂၇-၂၉)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းမိန်းမတစ်ယောက်သည်စောင်ရန်း 'စည်းရိုး' ၌ သင်္ကန်းကို ဖြန့်၍ ကျောင်းတွင်းသို့ ဝင်၏၊ ရဟန်းမိန်းမ တစ်ယောက်သည် "ဤ သင်္ကန်း မပျက်စီးပါစေလင့်"ဟု သိမ်းဆည်းထား၏၊ ထို (သင်္ကန်းရှင်) ရဟန်းမိန်းမသည် ထွက်လာ၍ ထိုရဟန်းမိန်းမကို "သျှင်မ ငါ၏ သင်္ကန်းကိုမည်သူ ခိုးသနည်း"ဟုမေး၏၊ ထို (သင်္ကန်းသိမ်းဆည်းသူ) ရဟန်းမိန်းမက "ငါ ခိုးသည်"ဟု ပြော၏၊ ထို (သင်္ကန်းရှင်) ရဟန်းမိန်းမသည် ထို (သင်္ကန်းသိမ်းဆည်းသူ) ရဟန်းမိန်းမကို"သျှင်မသည် ရဟန်းမိန်းမ မဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲ၏၊ ထိုရဟန်းမိန်းမအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏၊ ထိုအခါထိုရဟန်းမိန်းမသည် (အခြား) ရဟန်းမိန်းမတို့အား ဤအကြောင်းကို ပြောကြား၏၊ (အခြား) ရဟန်းမိန်းမတို့သည် ရဟန်းယောက်ျားတို့အား ဤအကြောင်းကို ပြောကြားကြကုန်၏၊ ရဟန်းယောကျာ်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရားအား ဤအကြောင်းကို လျှောက်ကုန်၏။ပ။ ရဟန်းတို့ စကား အလျဉ်းသင့်၍ပြောခြင်း၌ အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၃၀)
၁၃၆။ တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် လေဗွေတိုက်လွှင့်လာသော အဝတ်ကိုမြင်၍ "ဥစ္စာရှင်တို့အား ပြန်ပေးမည်"ဟု ဖမ်းယူ၏၊ ဥစ္စာရှင်တို့သည် ထိုရဟန်းကို "အသျှင်ဘုရားသည် ရဟန်းမဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲကုန်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။
ရဟန်း သင်သည် အဘယ်စိတ်ရှိသနည်းဟု (မေးတော်မူရာ)
မြတ်စွာဘုရား တပည့်တော် ခိုးလိုသော စိတ်မရှိပါဟု (လျှောက်ထား၏)။
ရဟန်း ခိုးလိုသော စိတ်မရှိသူအား အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၃၁)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် လေဗွေတိုက်လွှင့်လာသော ခေါင်းပေါင်းကို "ဥစ္စာရှင်များမမြင်မီ (ယူ အံ)"ဟု ခိုးလိုသော စိတ်ရှိသည် ဖြစ်၍ ဖမ်းယူ၏၊ ဥစ္စာရှင်တို့သည် ထိုရဟန်းကို "အသျှင်ဘုရားသည် ရဟန်း မဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲကုန်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သင်သည် ပါရာဇိက ကျပြီဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၃၂)
၁၃၇။ တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် သင်းချိုင်းသို့ သွား၍ ကိုယ်မပျက်သေးသော သူသေကောင်၌ပံ့သကူ ကောက်ယူ၏၊ ထိုသူသေကောင်၌လည်း ပြိတ္တာ 'ဖုတ်တစ္ဆေ' ပူးဝင်နေ၏၊
