ကြီး,ငယ်ပေါင်းတို့၊ အုပ်ခေါင်း,အုပ်ကြပ်၊ ဆိုင်ရာတပ်ဝယ်၊ မလပ် နေ့ရက်၊ အရှက်ရှက်တိ[1]၊ ရဲမက်ဘာသာ၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဒိုင်း,လွှား,ကာ က၊ ရွှင် ပျ စည်းဝေး၊ ဆော်ညှိသွေးသည်၊ ၊ ဟန်ရေး,မြူးကြ ခုန်သတည်း။။
၅၃။။ သူရဲ သူခက်၊ ရဲမက်တို့အား၊ စကား ထုတ်ဖော်၊ ဆိုပြီးသော်လျှင်၊ မြို့တော်စောင့်သား၊ မှူးမတ်များကို၊[2] ကြောင်းလျား သီးသီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ ရှေးထုံးမှီ၍၊၊ နန္နီသေန ဆိုလတည်း။။
၅၄။။ “အရှင် မိန့်မြွက်၊ တင်,ရွက် မချာ၊ ကြည်သဒ္ဓါ၍၊ အရာ အထူး၊ မြှင့်ချီးကျူးလျက်၊ ကျေးဇူးသစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ မင်းရာ မင်းရေး၊ အတွေး အခေါ်၊ အမြော်အမြင်၊ ဆင်ခြင် သတိ၊ သီရိ သရေ၊ စောင့်နေ ထည်ကြား၊ လေးပါး ဂလိ၊ ကဝိလက္ခဏာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ လုံစွာ မယွင်း၊ ကြောင်းခြင်း ဤသို့၊ ဂုဏ်ရည်တို့ကြောင့်၊ ရွှေမြို့ ရွှေပြည်၊ စောင့်ရမည်ဟု၊ ယုံကြည် ရွေးယူ၊ ခန့်တော်မူသည် ၊ ၊ လှိုက်ဆူးကျော်သောင်း၊ အမတ်ကောင်းတို့၊ အကြောင်းကုန်စင်၊ နာစေချင်၏၊ ထွက်ဝင် သွားလား၊ မြို့တံခါးနှင့်၊ ခန့်ထား မချို၊ ကင်း ကူးတို့သို့၊ ကူးဖို့ ရောက်လှာ၊ သူများစွာကို၊ မြို့,ရွာ,ရပ်,ပြည်၊ လှည့်လည် စကား၊ ရဲမက်များဟု[3]၊ တပ်သား,တပ်ပြန်၊ စင်စစ်မှန်လည်း၊ ယုံတန်,ယုံလောက်၊ ယုံထောက် ပေစွာ[4]၊ စွဲမပါက၊ မှုရာ သေခွေ[5]၊ ချုပ်ထားစေလော့။ မသွေ မခိုင်း၊ တုံ့မဆိုင်းသည်၊၊ သည့်တိုင်း,စီရင် ကြလေလော့။။
၅၅။။ “ရွှေစက်ချီရာ၊ မှုထမ်းပါသည်၊ များစွာ ဝန်းရှက်၊ ရဲမက်တော်များ၊ သား,မယားနှင့်၊ တူစား,တူနေ၊ ဖြစ်ပချေက[6]၊ အိမ်ခြေ ရွာဝန်၊ တုတ်ခွန်,မှုခင်း၊ ရှင်းရှင်း လွတ်စင်၊ မြီရှင် ကြေးငွေ[7]၊ မတောင်းစေနှင့်၊ ချမ်းရေအိုးနှိုက်၊ လက်ပိုက်ရတု၊ မှဲ့မြူ မစွန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ပျ၊ ရှိစေမှတည့်။ လောက်င ပြည့်စုံ၊ မကုံ စား,သောက်၊ မှုတ်ခြောက်သူအား၊ စပါး ဆန်,ရေ၊ မ,စပေလော့။ ထွေထွေ စေ့ငု၊ အစုစုတည့်[8]၊ မြို့မှု, ပြည်ရေး၊ ခိုးသေး, မီးပါး၊ အခြားခြားကို၊ ခန့်ထား လုံစေ၊ ဓါတ်မွေ ဆူဆူ၊
