da S-chanf, Sar Gian Pitschen da Zuoz cun Sar Pol da Bravuogn ed aunch' oters ch'eau nu se metter a lö, sainza quinter ils valladers. Schi, schi l'intera cumpagnia! E sün sopchas e baunchs, scu in chesa da cussagl, uschea dalöntsch cha mieu ögl tendscha, lingedas e lingedas da glieud in tuottas eteds, homens, duonnas, giuvens illa flur da l'eted, vegls chanuoss ed infaunts. E che faune? Eau vez be, cha intaunt cha noss homens prominents, quels promotuors dal spiert e da l'orma ladina baderlan e discuttan quietamaing traunter dad els, in las prümas lingias dal pövel raduno s'oza bod ün bod l'oter in peis e cun gesticulaziuns pü u main animedas, pera dad exorter e da der d'incler als circunstants cha sieu, e be sieu möd da vair las chosas saja il güst. Sfurclos aint traunter la fuolla, essans uossa uschè daspera da pudair incler e seguir pled per pled ils fulminants discuors.
Güst in quist mumaint s'ho uzo ün hom grand e pütost s-charnieu, tip da veglia razza engiadinaisa e movand fermamaing sia bratscha, lascha'l strasuner sia vusch sonora survi la radunanza:
«Che voulane quists giuvens melmadürs, quists utschels dèlla melora, quists valladers e fullasters. Gnir a musser a nus, scu ch'ün h'ho da scriver romauntsch, gnir ad ingiurier e depretscher vus, noss poets e scripturs sublims, vus chi avais fat las chanzuns, chi dalettan mincha cour ladin, vus chi avais fat quellas poesias insuperablas, chi cugiò sün terra vaun auncha h'hoz da buoch' in buocha. Schi, schi pür memma, na be ils còns e nòns, quists delizius suns simpatics, cha la scoula còn l'ir dèl temp e còn lavur assidua d'ün bun magister reuschiva da fer entrer eir nèllas pü düras creppas da voss descendents, ans deliberand da quists cuns e nuns volgars, chi sovenz auncha sgradan nossa lingua scritta. Schi h'hoz vöglian quists sfuins e zaccagns còn lur trabants sorbentos bütter nèl salv da grascha duos perlas da nossa lingua scritta, noss dèls e noss nèls. Chi in udind els in scoula, sün chanzla, sül palco scenic non sentiss a trer ün ventin lam, savurieu, sü da quel pajais inua ün vegl cult dèl pled discurrieu e scrit il h'ho porto ad ün' otezza, ad üna perfecziun ch'üngün oter pövel, üngün' otra lingua nòn h'haun savieu ataindscher. O vus spierts elets e sclarieus, vus barmörs poets e linguists, perche nòn stais sü,
