Page:Ün viedi ill'oter muond.djvu/10

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

perche nòn protestais cunter quist dispet inodieu, perche nòn clamais insembel l'exercit celestiel ed il laschais còn tuns e sajettas fulminer e sterminer quaists sfatschos, quaists sfruntos ed ingrats.»

L'effet da quaists pleds süls radunos füt enorm. Na be a vegls e veglias culaivan grossas larmas gio per las massellas sgialvas, ma homens e d'uonnas scuffuondaivan, scu pitschens infaunts. Silenzi profuond regnaiva. I's udiva be il batter las elas d'ün aungelin chi cun ün craunz d'urbejas svulaiva vi e no ed apparaintamaing nu savaiva inua as placher. L'oratur paraiva tuot our d'fled, ma cun ün ultim sforz cuntinua'l:

«Chers spierts cònpatrioits, s-chüsè, ma il tgnair discuors nòn ais mia forza, eau sun pü ün h'hom dèls fats.»

«Bain dit, Sar Geremia!» s'oda üna vusch. E l'oratur cuntinua:

«Ma aunch' üna, chi nòn vegnan còn la scienza e còn scienzos. Eir nus avain glieud cugio chi haun fat stüdis profuonds e da pü lungia düreda, chi bgers oters. Nòn haun els tschütscho güst uschè bain l'alma mater, perche non avessan els dad esser güst uschè competemts.» E mussand sün ün oter hom illa megldr' eted: «Eau dun il pled al amih e conspiert, al erudit Sar Bastiaun. Ch'El as dia, ch'el as evra ils ögls a che prievel incalculabel cha nus giains incunter. El ais competent sch'and ais ün. El po discuorrer eir a nom da sieus paraints cugiò, las ouvras idels quêls, eir schi sun main contschaintas cu las vossas, sun insuperaiblas per la s-chetezza e pürezza da lur lingua romauntscha-ladina.»

«Anguoscha» s'oda in quel mumaint üna vusch e seguind culs ögls ils sguards dals circunstants vez il motiv da quista exclamaziun. L'aungelin ho lascho sblizchir our da sieus mauns il pitschen craunz, chi — che cas significant — ais crudo parterra güsta traunter ils duos fervents campiuns da la granda luotta. Il pover barmörin, bel e bain imbarazzo, svolazza vi e no, tschercha d'as approsmer al lö inua cha sieu craunzin ais crudo, ma ils circunstants, visibelmaing cuntrarios da quist disturbi, il scurraintan ed il poveret as placha sün üna culuonna be dasper nus.

L'apostrofo ais intaunt eir sto sün pe e cun vusch na main vibranta, ma frenand ün po pü bain sieu temperamaint, as fo el udir.