Drácula/16

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Drácula by Bram Stoker
Capítulo 16

DR. DIÁRIO Seward - cunt.

Era solo un quarto antes de duoze horas quando chegamos na eigreija por cima de l muro baixo. La nuite staba scura, cun brilhos ocasionales de lunar antre ls dientes de las nubres pesadas que scudded ne l cielo. Todos nós d'algua forma mantebe juntos, cun Ban Heilsing ligeiramente delantre cumo el liderou l camino. Quando chegou acerca de l túmulo You olhei bien ne l Arthur, pus temia la prossimidade dun local carregado de tan triste mimória que la perturbá-lo, mas el portou-se bien. Lebei-lo de que l própio mistério de l porcesso fui d'algua forma un counteratant la sue delor. L porsor abriu la puorta, i bendo l'heisitaçon natural antre nós por bárias rezones, resolbiu la deficuldade anserindo purmeiro la si mesmo. L resto de nós seguiu, i el fechou la puorta. El, anton, acendiu ua lanterna scura i apuntou para un caixon. Arthur se aprossimou heisitante. Ban Heilsing me dixe: "Bocé staba eiqui cumigo onte. Era l cuorpo de Lucy naquel caixon?"

"Fui".

L porsor birou-se pa l resto, dezindo: "Bocé oube, i mesmo assi nun hai naide que nó acradita an mi."

El pegou sue chabe de fenda i outra beç tirou la tapadeira de l caixon. Arthur miraba, mui pálida, mas an siléncio. Quando la tapadeira fui remobida, el dou un passo adelantre. El, eibidentemente, nun sabie qu'habie un caixon de chombo, ó pul menos, nun tenie pensado nisso. Quando el biu l'aluguel na liderança, l sangre correu para sou rostro por un anstante, mas cumo debrebe caiu outra beç, para qu'el permaneciu dua brancura medonho. El inda staba an siléncio. Ban Heilsing fuorçado a buoltar la flange de chombo, i todos nós miramos i recuou.

L caixon staba bazio!

Durante bários minutos, naide falou ua palabra. L siléncio fui quebrado por Quincey Morris, "Porsor, you respundi para bocé. Sue palabra ye todo que you quiero. You nun pedirie ua cousa dessas normalmente, you nun eirie tan desonrar a amplicar ua dúbeda, mas este ye un mistério que bai para alhá de qualquiera honra ó desonra. Ye este l sou stá fazendo? "

"You juro la bocé por todo l que you mais sagrado que you nun tenga remobido ó tocado. Qu'acunteciu fui esso. dues nuites atrás, miu amigo Seward i you bin eiqui, cun buono propósito, acradite an mi. Que you abri l caixon, qu'era anton selado, i achamos qu'agora, bazio. Anton, sperou, i biu algo branco bénen atrabeç de las arbles. Ne l die seguinte, nós benimos eiqui durante l die i eilha staba alhá. Será qu'eilha nó, amigo John?

"Si".

"Naqueilha nuite, stábamos na hora cierta . Ua mais tan nino pequeinha staba faltando, i bamos ancontrá-lo, grácias la Dius, eileso antre ls túmulos. Onte you bin eiqui antes de l'anuitecer, pus al entardecer ls muortos-bibos puoden se mober. Sperei la nuite to eiqui até que l sol se liebantou, mas you nun bi nada. Era mais probable qu'era porque you tenie colocado subre ls grampos daqueles puortas alho, que ls muortos-bibos nun puoden suportar, i outras cousas qu'eilhes eibitan. Onte a la nuite nun habie éxodo, assi hoije a la nuite antes de l poner de l sol You tirei miu alho i outras cousas. I assi ye qu'ancontramos este caixon bazio. Mas pacéncia cumigo. Até agora nun hai mui de l que ye stranho. Spere cumigo alhá fura, ambesible i inaudible, i cousas mui mais stranho inda stan para ser. Anton, "eiqui el fechou l slide scuro de sue lanterna," agora pa l sterior ". El abriu la puorta, i saíran, el ben passado i trancando la puorta atrás de si.

Oh! Mas parecie fresca i pura ne l'aire de la nuite passado l terror de que bault. Cumo doce era ber las nubres raça por, i ls brilhos passaige de l lunar antre las nubres scudding cruzamiento i de passaige, cumo l'alegrie ea tristeza de la bida dun home. Que doce qu'era para respirar l'aire fresco, que nun tenie mancha de muorte i decadéncia. Cumo houmanizar a ber la luç burmeilha de l cielo para alhá de la colina, i oubir loinge l bruído abafado que marca la bida dua grande cidade. Cada un a la sue maneira era solene i superar. Arthur quedou an siléncio, i fui, you podie ber, sforçando-se para antender l propósito eo seneficado perfundo de l mistério. You staba me razoabelmente paciente i meio anclinado outra beç para jogar de lado dúbeda i aceitar las cunclusones de Ban Heilsing. Quincey Morris era fleumático na forma dun home qu'aceita todas las cousas, i aceita-los ne l sprito de l friu brabura, cun risco de todo l qu'el ten an jogo. Nun ser capaç de fumar, el cortou-se ua ficha de bun tamanho de tabaco i ampeçou a mastigar. Quanto la Ban Heilsing, el fui cuntratado de forma defenitiba. Purmeiro el tirou de sue bolsa ua massa de l que parecie ser fino, biscoito wafer-like, que fui cun cuidado anrolado nun guardanapo branco. An seguida, el tirou un punhado duplo d'algo sbranquiçada, cumo massa de pan ó massa de bidraceiro. El çmoronou l wafer-se bien i trabalhou-lo na massa antre las manos. Este anton el tomou, i amplantá-l'an tiras finas, ampeçou la colocá-las nas fendas antre la puorta i sue cunfiguraçon ne l túmulo. Quedei un pouco antrigado cun esso, i stando acerca, preguntou-le l qu'era qu'el staba fazendo. Arthur i Quincey se aprossimou tamien, cumo eilhes tamien stában curjidosos.

El respundiu: "Stou fechando l túmulo para que ls muortos-bibos nun puode antrar."

"I ye aqueilha cousa que bocé nun bai fazer esso?"

"Ye."

"L que ye que bocé stá usando?" Desta beç, la pregunta fui por Arthur. Ban Heilsing reberentemente liebantou l chapéu, el respundiu.

"The Host. Que you trouxe de Amsterdan. Tengo ua andulgéncia."

Fui ua repuosta qu'horrorizou l mais cético an relaçon a nós, i nós sentimos que, andebidualmente, na persença de propósito sério, cumo l Porsor, la propósito, que poderie, assi, ousar l qu'el mais sagrada de las cousas, era ampossible çcunfiança. An siléncio respeitoso que lebou ls lugares atribuídos a nós acerca an buolta de l túmulo, mas scondido de la bista de qualquiera un que se aprossima. You tenie pena de ls outros, specialmente Arthur. You tenie-me sido colocado por mius ex-bejitas l'este horror assistindo, i inda assi, you, que tenie até ua hora atrás repudiou las probas, senti miu coraçon afundar-se drento de mi. Nunca tenie túmulos mirar branco para medonho. Nunca tenie cipriste, ó teixo, ó zimbro assi parece la personificaçon de la scuridon anterro. Nunca fiç arble ó grama óndia ó farfalhar tan amenaçadoramente. Nunca fiç galho ranger tan misteriosamente, i nunca l loinge uibo de perros ambiar tal lamentable presságio durante la nuite.

Houbo un longo período de siléncio, grande, delor, bazio i, an seguida, de l Porsor un afiado "Ssss!" El apuntou, i mui ambaixo de l'abenida de teixos benimos un bulto branco antecedéncia, ua figura branca fraca, que rializou algo scuro an sou peito. La figura parou, i ne l momiento an qu'un centeilha de lunar caiu subre las massas de nubres de cunduçon, i mostrou an çtaque surprendente ua mulhier de pelos scuros, bestido culas mortalhas de la sepultura. Nun podie ber l rostro, pus staba se anclinou subre l que benimos ser ua nino de pelos louros. Houbo ua pausa i un pouco de grito agudo, cumo ua nino dá durante l sono, ó un perro, ua beç que se ancontra delantre de l fuogo i suonhos. Stábamos ampeçando la frente, mas a mano de l'adberténcia de l Porsor, bisto por nós cumo el quedou atrás dua arble teixo, ne ls ampediu de buolta. I anton, cumo nós miramos la figura branca abançou outra beç. Agora era acerca l suficiente para nós para ber claramente, eo lunar inda seguraba. L miu coraçon quedou friu cumo carambelo, i you podie oubir l suspiro de Arthur, cumo nós reconhecemos las caratelísticas de Lucy Westenra. Lucy Westenra, mas inda cumo altarado. La doçura fui trasformado an diamantina, crueldade ansensible, ea pureza de libertinaige bolutuoso.

Ban Heilsing saliu, i oubediente al sou géstio, todos nós abançamos muito. Ls quatro de nós bariou nua linha antes de la puorta de l sepulcro. Ban Heilsing liebantou la lanterna i chamou la slide. Pula luç cuncentrada que caiu ne l rostro de Lucy podimos ber que ls lábios éran carmesin cun sangre fresco, i que l fluxo tenie scorria subre l queixo i manchou la pureza de sou gramado muorte robe.

Nós stremeciu d'horror. You podie ber pula luç trémula que nerbo de fierro de l mesmo Ban Heilsing tenie falhado. Arthur staba al miu lado, i se you nun tubisse tomado l braço i segurou-lo, el tenerie caído.

Quando Lucy, you chamo la cousa que staba delantre de nós Lucy porque trazie sue forma, ne ls biu eilha recuou cun un grunhido eirritado, cumo un gato dá quando tomado de surpresa, anton sous uolhos bariou subre nós. Ls uolhos de Lucy na forma i quelor, mas ls uolhos de Lucy eimundos i chenos de l fuogo de l'anfierno, an beç de ls puros, sferas suabes sabiemos. Naquel momiento, l resto de l miu amor passado an rábia i aberson. Eilha tenie anton de ser muorto, you poderie tener feito esso cun prazer salbaige. Quando eilha olhou, sous uolhos brilhában cula luç profana, eo rostro quedou ambolta cun un sorriso bolutuoso. Oh, Dius, cumo esso me fizo stremecer al bé-lo! Cun un mobimiento çcuidado, atirou pa l suolo, ansensible cumo un diabo, l nino qu'até agora eilha seguraba bigorosamente contra l peito, rosnando subre el cumo un perro rosna por un uosso. L nino dou un grito agudo, i eilhi quedou gemendo. Habie ua frieza ne l'ato qu'arrincou un gemido de Arthur. Quando eilha abançou para el culs braços abiertos i un sorriso debassa el caiu para trás i scondiu l rostro antre las manos.

Eilha inda abançou, inda assi, i cun un lánguido, la grácia bolutuosa, dixe: "Beni a mi, Arthur. Deixe esses outros i benir para mi. Mius braços stan cun fame para bocé. Beni, i podemos çcansar juntos. Benga, miu marido , ben! "

Habie algo diabolicamente doce an sous tones, algo de l telintar de bidro quando atingido, qu'ecou ls cérebros mesmo de nós qu'oubiran las palabras dirigidas l'outra.

Quanto la Arthur, el parecie sob un bruxedo, mobendo las manos de sou rostro, el abriu ancha sous braços. Eilha staba pulando para eilhes, quando Ban Heilsing saltou pa la frente i segurou antre eilhes l pequeinho curcefício d'ouro. Eilha recuou cul, i, cun un rostro distorcido de repente, cheno de rábia, correu atrás del, cumo se a antrar na tumba.

Quando drento dun ó dous pies de la puorta, inda assi, eilha parou, cumo se stubisse preso por ua fuorça eirresistible. Anton eilha se birou, i sou rostro fui mostrado na spluson clara de lunar i pula bumbilha, que tenie agora nun tembrar de nerbos de Ban Heilsing. Nunca you bi tal malícia perplexo nun rostro, i nunca, you cunfio, cumo siempre debe ser bisto por uolhos mortales. A quelor guapa quedou líbido, ls uolhos parecian jogar fura chiçpas de fuogo de l'anfierno, las subreceilhas stában angurriadas cumo se las dobras de chicha fúrun las bobinas de serpentes de la Alforreca, eo ancantador, la boca manchada de sangre creciu para ua praça abierta, cumo an las máscaras peixon de ls griegos i japoneses. Se algua beç un rostro seneficaba la muorte, se mirares podíssen matar, bimo-lo naquel momiento.

I assi, para metade dun minuto, l que pareciu ua eiternidade, eilha permaneciu antre l curcefício liebantou eo fechamiento sagrado de sous meios d'antrada.

Ban Heilsing quebrou l siléncio preguntando Arthur, "Respunda-me, oh my friend! Debo cuntinar ne l miu trabalho?"

"Faga l que quejir, amigo. Faga l que bocé quejir. Nun puode haber horror cumo este nunca mais." I el gemiu ne l sprito.

Quincey i you ne ls mudamos a la par an direçon a el, i tomou sous braços. Podiemos oubir l clique de l lanterna fechamiento cumo Ban Heilsing segurou-la para baixo. Aprossimando-se de l túmulo, el ampeçou a remober las fendas alguns de l'amblema sagrado qu'el tenie colocado alhá. Nós todos mirában cun spanto horrorizado cumo benimos, quando el quedou para trás, a mulhier, cun un cuorpo físico tan rial naquel momiento cumo l nuosso, passar pul anterstício adonde scasso ua lámina de faca poderie tener ido. Todos nós sentimos ua sensaçon feliç d'alíbio quando benimos l Porsor calmamente restourando ls filos de massa pa las bordas de la puorta.

Quando esso fui feito, el liebantou l nino i dixe: "Bamos, mius amigos. Nós podemos fazer mais nada até manhana. Hai un anterro al meidie, por esso eiqui bamos todos antrar an pouco tiempo depuis desso. Ls amigos de l muorto todo terá zaparecido por dous, i quando l sacriston bloqueia la puorta que debe permanecer. Anton nun hai mais l que fazer, mas nun cumo este d'hoije. Quanto l'este pequeinho, el nun ye mui prejudicado, i manhana a la nuite, el debe star bien. Bamos deixá-lo adonde la polícia bai ancontrá-lo, cumo na outra nuite, i depuis para casa. "

Chegando acerca de Arthur, el dixe: "Miu amigo Arthur, bocé tubo ua dura probaçon, mas depuis, quando bocé mirar para trás, bocé bai ber cumo ye qu'era necessairo. Bocé stá agora nas augas amargas, mie filha. Nessa época manhana bocé bai, se Dius quejir, passórun eilhes, i tener bubido de las augas doces. Anton nun lamentar-muito. Até anton nun bou pedir para bocé me perdoar. "

Arthur i Quincey bieno para casa cumigo, i nós tentamos animar uns als outros ne l camino. Tínhamos deixado l nino an sigurança, i stában cansados. Anton, todos nós drumiu cun mais ó menos la rialidade de sono.

29 de setembre de nuite -. Un pouco antes de duoze horas nós trés, Arthur, Quincey Morris, i you, chamado pa l Porsor. Era stranho perceber que de quemun acuordo, todos nós tínhamos poner subre la roupa preta. Claro, Arthur bestia de negro, pus el staba an luto perfundo, mas l resto de nós usaba por anstinto. Chegamos al semitério por meia un, i passeaba, mantendo-se fura d'ouserbaçon oufecial, de modo que quando ls cobeiros tenien cumpletado sue tarefa eo sacriston, sob la fé de que cada un tenie ido, tenie trancado la puorta, tubimos l lugar para todos nós. Ban Heilsing, an beç de sue pequeinha bolsa preta, tenie cul ua couro longa, algo cumo un saco de cricket. Fui manifestamente de peso justo.

Quando stábamos solicos i tenie oubido l radadeiro de ls passos morrer até la strada, nós silenciosamente, i cumo que por antençon ourdenou, seguido de l Porsor pa l túmulo. El abriu la puorta i entramos, fechando-l'atrás de nós. An seguida, el tirou de sue bolsa la lanterna, qu'acendiu, i tamien dues belas de cera que, quando eiluminado, el preso pul derretimiento sous própios fines, an outros caixones, para qu'eilhes puodan dar luç suficiente para trabalhar por. Quando el outra beç liebantou la tapadeira de l caixon de Lucy todos nós miramos, Arthur tremendo cumo un álamo, i biu que l cadáber staba alhá an to la sue beleza la muorte. Mas nun habie amor ne l miu coraçon, mas nada aberson la cousa suja que tenie tomado forma de Lucy sin sue alma. You podie ber até mesmo l rostro de Arthur crecer defícel quanto parecie. Atualmente el dixe Ban Heilsing, "Esso ye rialmente l cuorpo de Lucy, ó solo un demónio an sue forma?"

"Ye l sou cuorpo, i inda nun ye. Mas spere un pouco, i bocé debe bé-a cumo eilha era, i ye."

Eilha parecie un pesadelo de Lucy quando eilha staba alhá, ls dientes pontudos, l sangre manchado, boca bolutuosa, que fizo un arrepio de ber, to l'aparéncia carnal i unspirited, parecendo ua paródie diabólica de doce pureza de la Lucy. Ban Heilsing, cun sue methodicalness de questume, ampeçou a tomar ls bários cuntenidos de sue bolsa i colocá-los prontos pa l'uso. Purmeiro el tirou un fierro de solda i un pouco de solda de l'ancanamiento, i depuis pequeinha bumbilha la ólio, que dou l fura, quando acesa nun canto de l túmulo, l gáç qu'ardie an fuogo feroç cun ua chama azul, anton sues facas ouperacionales, qu'el colocado a mano, i por radadeiro ua staca de madeira redonda, cerca de dous i meio ó trés centímetros de spessura i cerca de trés metros de cumprimiento. Ua stremidade fui andurecido por carbonizaçon ne l fuogo, i fui aperfeiçoada para ua punta fina. Cun este jogo bieno un martielho pesado, cumo an residéncias ye ousado ne l depósito de carbon para quebrar ls grumos. Para mi, ls preparatibos dun médico para qualquiera tipo de trabalho stá stimulando i apoiando, mas l'eifeito dessas cousas, tanto Arthur i Quincey era para causar-les ua spece de custernaçon. Ambos, inda assi, mantebe la sue coraige, i permaneciu an siléncio i sossego.

Quando todo staba pronto, Ban Heilsing dixe: "Antes de fazermos qualquiera cousa, deixe-me dezir-le esto. El stá fura de la tradiçon i spriéncia de ls antigos i de todos aqueilhes que ténen studado ls poderes de ls muortos-bibos. Quando eilhes se tornan tal, chega cula mudança de la maldiçon de l'eimortalidade. Eilhes nun puoden morrer, mas debe ir na eidade passado eidade adicionando nuobas bítimas i multiplicando ls males de l mundo. Porque todo l que morren de a predando of the Undead tornar-se muortos-bibos, i presa an sou tipo. Assi, l círclo cuntina cada beç maior, cumo cumo las ondulaçones dua piedra jogada na auga. amigo Arthur, se bocé tenie ancontrado aquel beiso que bocé sabe antes de pobre Lucy morrer, ó mais ua beç, onte a la nuite, quando bocé abrir l sou braços para eilha, bocé eirie cul tiempo, quando bocé tenie morrido, tornórun-se nosferatu, cumo eilhes chaman na Ouropa Ouriental, i que durante to l tiempo fazer mais desses Un-Muortos que tanto ne ls anchírun d'horror. la carreira deste tan anfeliç cara senhora, mas ye solo ampeçado. Aqueilhas ninos cujo sangre eilha chupou nun son inda mui pior, mas se eilha bibe, bibo, mais i mais eilhes perden l sou sangre i por sou poder subre eilhes chegan a eilha, i assi eilha tirar sou sangre cun essa boca tan malo. Mas se eilha morrer na berdade, anton, todo cessa. Las pequeinhas feridas de ls gorjas zaparecer, i eilhes ban buoltar para sou jogo sin saber nunca de l que ten sido. Mas l mais abençoado de todo, quando esso agora UnDead ser feito para çcansar l berdadeiro muorto, anton l'alma de l pobre senhora la quien amamos debe buoltar a ser libre. beç de maldade trabalhar de nuite i cada beç mais degradada na assimilaçon de l que durante l die, eilha debe tomar l sou lugar culs outros Anjos. Anton, miu amigo, bai ser ua mano abençoada por eilha que debe dar l golpe que define sou libre. Para esso, you stou çpuosto, mas hai naide antre nós que ten mais dreito? Será que bai haber alegrie de pensar an seguir ne l siléncio de la nuite, quando l sono nun ye, 'Fui mie mano que mandou pa las streilhas. Fui a mano de l que l'amaba mais, a mano que de todo l qu'eilha fazerie eilha mesma scolheu, se tubisse sido la sue scolha? Diga-me se hai tal pessona antre nós? "

Todos nós miramos para Arthur. Biu, tamien, que todos nós fazimos, l'anfenita bondade, que sugeriu que sou debe ser a mano qu'eirie restourar Lucy para nós cumo un santo, i nun un profano, a mimória. El se adiantou i dixe brabamente, ambora sue mano tremia, i sou rostro staba tan pálido cumo la niebe, "Miu amigo berdadeiro, de l fondo de l miu coraçon partido you agradeço. Diga-me l que debo fazer, i nun bou bacilar ! "

Ban Heilsing colocou a mano an sou ombro, i dixe: "rapaç brabo! Coraige dun momiento, i el ye feito. Este jogo debe ser cunduzido por eilha. Ye bien ser ua probaçon cun medo, nun bos anganheis nisso, mas será solo un cúrtio período de tiempo, i anton bocé bai alegrar mais de l que sue delor era grande. Deste túmulo sombrio bocé bai eimergir cumo se bocé pisar ne l'aire. Mas bocé nun debe bacilar quando, depuis de tener ampeçado. pensar Solo que nós, sous berdadeiros amigos , stan an buolta de bocé, i que nós ouramos por bocé l tiempo to. "

"Baia an frente", dixe Arthur cun boç rouca. "Diga-me l que debo fazer."

"Tome este jogo an sue mano squierda, pronto para poner l punto subre l coraçon, i l martielho an sue dreita. Anton, quando ampeçamos la nuossa ouraçon puls muortos, bou lé-lo, you tengo eiqui l libro, i ls outros dében seguir, atacar an nome de Dius, qu'assi todo puode star bien culs muortos qu'amamos i que l passe UnDead loinge ".

Arthur tirou la staca eo martielho, i quando ua beç que sue minte staba an açon sues manos nunca tremiu nin mesmo stremeciu. Ban Heilsing abriu l missal i comecei a ler, i Quincey i you segui, bien cumo podiemos.

Arthur colocou l punto subre l coraçon, i quando you olhei you pude ber sue fuorça na chicha branca. An seguida, el batiu cun to la fuorça.

La cousa ne l caixon se cuntorcia, i ua horrible, horripilante grito bieno de ls lábios burmeilhos abiertos. L cuorpo sacudiu i tremiu i se cuntorceu an cuntorçones salbaiges. Ls dientes brancos afiados champed juntos até ls lábios fúrun cortadas, ea boca staba manchada cun ua spuma de carmesin. Mas Arthur nunca bacilou. Parecie ua figura de Thor cumo sou braço untrembling subia i çcia, liebando mais i mais la participaçon de misericórdie de rolamiento, anquanto l sangre de l coraçon traspassado brotou i jorrou an torno del. Sou rostro staba defenido, i alto deber parecie brilhar atrabeç del. La bison de que ne ls dou coraige para que las nuossas bozes parecian tocar atrabeç de l pequeinho cofre.

I anton la se cuntorcendo i tremendo de l cuorpo tornou-se menos, i ls dientes parecie champ, i face a tembrar. Finalmente, el inda staba. La tarefa terrible acabou.

L martielho caiu de las manos de Arthur. El cambaleou i tenerie caído se nun tibéssemos pego el. Las grandes pingas de suor brotou de a tiesta, i sue respiraçon bieno an suspiros quebrados. El tenie rialmente sido un sfuorço terrible para el, i se el nun tubisse sido fuorçado la sue tarefa por mais de cunsidraçones houmanas qu'el nunca poderie tener ido cul. Por alguns minutos, stábamos tan acupados cul que nós nun mirar pa l caixon. Quando esso acunteciu, inda assi, un murmúrio de surpresa correu assustado dun pa l'outro de nós. Miramos tan ansiosamente que Arthur subiu, pus el staba sentado ne l suolo, i bieno i olhou tamien, i, an seguida, ua stranha luç feliç quebrou ne l rostro i dissipou cumpletamente la scuridon de l'horror que staba arriba del.

Alhá, l caixon staba mais la Cousa falta que tínhamos tan temido i creciu para odiar que l trabalho de sue çtruiçon fui cedido cumo un prebilégio pa l melhor dreito a el, mas Lucy cumo la tenie bisto na bida, cul rostro de doçura inigualable i pureza. Berdade que nun stában alhá, cumo les tenie bisto na bida, ls traços de cuidado i delor i resíduos. Mas estes éran todos caros para nós, pus marcou sue berdade pa l que sabiemos. Un i todos nós sentimos que la santa calma que staba cumo l sol subre l rostro i forma çperdiçado era solo un simblo terreno i simblo de la calma qu'era a reinar para siempre.

Ban Heilsing bieno i colocou a mano ne l'ombro de Arthur, i dixe-le: "I agora, Arthur, miu amigo, miu caro rapaç, nun stou perdoado?"

La reaçon de la terrible tenson bieno cumo el pegou a mano de l bielho na sue, i eilebá-l'als lábios, apertou-lo i dixe: "Perdoado! Dius t'abençoe que bocé ten dado l miu querido sue alma outra beç, i me paç ". El colocou las manos ne l'ombro de l porsor, i que sue cabeça an sou peito, chorou por un tiempo an siléncio, anquanto nós quedou eimoble.

Quando el liebantou la cabeça Ban Heilsing dixe-le: "I agora, miu filho, bocé puode beisá-la. Beisar sous lábios muortos se bocé, cumo eilha gustarie que bocé para, se para eilha scolher. Pus eilha nun ye un sorridente diabo agora, nun mais ua cousa suja por to l'eiternidade. Yá eilha ye UnDead de l diabo. Eilha ye berdadeira muorto de Dius, cuja alma stá cun El! "

Arthur anclinou-se i beisou-la, i anton ambiou-le i Quincey fura de l túmulo. L Porsor i serrórun la parte de cima de l jogo, deixando l punto del ne l cuorpo. Anton cortórun la cabeça i ancheu la boca cun alho. Nós suldados até l caixon de chombo, parafusado na tapadeira de l caixon, i recolhendo nuossos pertences, saliu. Quando l porsor trancou la puorta, el dou la chabe pa l Arthur.

Alhá fura l'aire era doce, l sol brilhaba i ls páixaros cantában, i parecie cumo se to la natureza staba sintonizado nua frequéncia defrente. Habie alegrie i alegrie i paç an todos ls lugares, pus stábamos an repouso ne ls dua cunta, i quedamos cuntentes, mas, fui cun ua alegrie temperado.

Antes que se afastou Ban Heilsing dixe: "Agora, mius amigos, a un passo de l nuosso trabalho ye feito, un de ls mais angustiante para nós, mas inda hai ua tarefa maior: para çcubrir l'outor de todo esso la nuossa tristeza i para carimbar l para fura. Tengo pistas que podemos seguir, mas ye ua tarefa longa i ua tarefa defícel, i nun hai peligro, i delor. Shall nun todos bós me ajudar? Daprendemos a acraditar, todos nós, ye nun fusse assi? I zde anton, nun bemos nuosso deber Si! I nós nó prometemos ir até la fin? "

Cada un, por sue beç, liebamos a mano, la promessa fui feita. Anton, dixe l porsor a la medida que se afastou ", dues nuites, antoce, bocé debe ancontrar-se cumigo i jantan juntos a las siete de l reloijo cul amigo John. Bou rogar outros dous, dous que bocé inda nun sabe, i you bou star pronto para to l nuosso trabalho mostran i nuossos prainos de se çdobrar. amigo John, bocé ben cumigo para casa, pus tengo mui para cunsultá-lo subre, i bocé puode me ajudar. Hoije a la nuite you salir para Amsterdan, mas debe retornar manhana a la nuite. I anton ampeça la nuossa grande quest. Mas purmeiro you tengo mui a dezir, de modo que bocé puode saber l que fazer i grima. Anton la nuossa promessa debe ser feito pa l'outro outra beç. Pus nun ye ua tarefa terrible antes de nós, i ua beç que ls nuossos pies stan ne l'arado nun debemos chamar de buolta. "