Biblia/Vetule Testamento/Samuel/2 Samuel 19

←Capitulo 18

Le Biblia in Interlingua Samuel

Capitulo 20→

2 Samuel

19

¹(19:2) Joab esseva informate que le rege plorava e lugeva a causa del morte de Absalom. ²Assi, pro lo que reguarda le populo, le gaudio pro le victoria de ille die se cambiava in lucto. Isto eveniva proque le populo habeva audite in ille die que le rege lugeva a causa del morte de su filio. ³In ille mesme die, illes se retirava in le citate como un armea avergoniate que fugiva del battalia. ⁴Le rege coperiva su facie con su manos e continuava clamar: “Absalom, filio mie! Absalom filio me! Filio mie!”.

⁵Alora Joab vadeva a in le camera del rege e le diceva: “Nos hodie salvava tu vita, e le vita de tu filios, tu filias, e de tu uxores e concubinas, tamen tu age assi, faciente nos avergoniar de nos mesme. ⁶Il pare que tu ama illes qui te odia e odia illes qui te ama! Hodie tu rendeva clar que tu commandantes e truppas significa nihil pro te. Il pare que si Absalom viveva e nos moriva, tu haberea essite plus contente! ⁷Nunc, igitur, sorti e va congratular te con tu truppas, proque io jura per le Senior que si tu non sorti, non mesmo uno de illes remanera hic iste nocte con te! Isto risca esser pro te le pejor situation de tote los que tu passava desde le tempore de tu juventute usque al presente”.

⁸Assi le rege sortiva e se assideva al porta del citate, e, durante que le nova se diffundeva per le citate que le rege esseva ibi, totes veniva coram le rege.

David retorna a Jerusalem

Intertanto, le Israelitas que habeva supportate Absalom habeva fugite a in lor casas. ⁹E per tote le tribos de Israel il habeva multe discussiones e polemicas. Le populo diceva: “Le rege salvava nos de nostre inimicos e del Philisteos, ma Absalom le chassava via ab le pais. ¹⁰Ora Absalom, que nos nominava^[1] nostre rege, ha morite. Proque non peter a David de retornar e esser de novo nostre rege?”.

¹¹Alora le rege David mandava Zadok e Abiathar, le sacerdotes, a dicer al ancianos de Juda: “Proque es vos le ultime a dar le benvenita a David que retorna in su domo? Nam io ha audite que tote Israel es preste a facer lo. ¹²Vos es mi frates, mi proprie carne e sanguine. Proque es vos le ultime a dar le benvenita al rege que retorna?”. ¹³E David les peteva de dicer a Amasa: “Date que tu es mi proprie carne e sanguine como Joab, que Deo me colpa e mesmo me occide si io non appuncta te como commandante de mi armea in su placia”. ¹⁴Assi Amasa persuadeva tote le homines de Juda, e illes respondeva unanimemente. Illes mandava iste message al rege: “Retorna a nos, e porta retro tote illes que es con te”. ¹⁵Alora le rege comenciava le viage de retorno a Jerusalem.

Quando ille arrivava al fluvio Jordan, le populo de Judah veniva a Gilgal pro incontrar le e escortar le trans le fluvio. ¹⁶Shimei, filio de Gera, le Beniaminita de Bahurim descendeva tosto con le homines de Judah al incontro del rege David. ¹⁷Mille de altere homines del tribo de Benjamin esseva con ille, includite Ziba, le administrator^[2] del domo de Saul, con su dece-cinque filios e su vinti servitores. Illes irrumpeva in le Jordan al incontro del rege, ¹⁸transiente le vado pro adjutar le familia regal a passar le fluvio, e pro complir tote lo que le rege comandava.

Ora, de post que ille transiva le Jordan, Shimei, filio de Gera se prosternava coram le rege. ¹⁹Ille diceva al rege: “Mi senior le rege, io te preca de perdonar me. Oblida le cosa terribile que tu servitor faceva quando tu quitava Jerusalem. Que le rege lo leva de su corde. ²⁰Io sape quanto io ha peccate. Ecce proque io veniva hic hodie, le prime persona de tote Israel^[3] a descender a dar le benvenita a mi senior le rege”.

²¹Abishai, filio de Zeruia replicava: “Shimei deberea esser condemnate a morte, proque ille malediceva le Uncto del Senior!”. ²²David, tamen, exclamava: “Nemo peteva vos de dar vostre opinion, vos, familia de Zeruia! Proque deveniva vos mi adversarios hodie? Isto non es un die pro facer executiones, proque io es un vice ancora rege de Israel!”. ²³Assi le rege diceva a Shimei: “Tu non morira: isto es mi juramento!”.

²⁴Ora Mephiboshet, le granfilio de Saul habeva anque descendite ab Jerusalem al incontro del rege. Ille non habeva lavate su pedes, tondite su barba o lavate su vestimentos desde le die que le rege habeva quitate Jerusalem. ²⁵Quando ab Jerusalem ille arrivava apud le rege, le rege le diceva: “Proque non veniva tu con me, Mephiboshet?”. ²⁶Mephiboshet respondeva: “Mi senior le rege! Mi servitor Ziba me decipeva! Io le diceva: ‘Insella mi asino, assi io pote vader con le rege’. Proque, como tu sape, io, tu servitor, es stropiate. ²⁷Ziba me calumniava dicente que io refusava venir. Io sape, tamen, que mi senior le rege es como un angelo de Deo: face assi lo que tu reputa le melior. ²⁸Tute mi parentes e io poterea expectar de te solmente le morte, mi senior, ma al contrario, tu me honorava permittente me de mangiar a tu proprie tabula! Io non poterea desiderar de plus”. ²⁹Alora le rege le replicava: “Proque deberea tu continuar parlar assi? Tu e Ziba essera coheredes del proprietates de Saul^[4]”. ³⁰Mephiboshet diceva al rege: “Da a ille tote le proprietate! Mi senior e rege retornava in pace a su domo!”.

³¹Ora, Barzillai, le Gileadita descendeva de Rogelim pro poter dimitter se del rege que transiva le Jordan. ³²Ille esseva multo vetule - octanta annos de etate - e multo opulente. Ille esseva le homine que habeva providite alimentos pro le rege durante que ille esseva a Mahanaim. ³³Le rege diceva a Barzillai: “Veni con me a Jerusalem: io te providera apud me lo que tu necessita pro viver^[5]”. ³⁴Barzillai replicava: “No, io es troppo vetule pro vader con le rege a Jerusalem. ^{{{2}}}Hodie io ha octanta annos de etate e io non pote mesmo plus discerner le bon gusto ab le mal gusto^[6]. Como poterea io gauder del alimentos e del biberages? Io non pote plus audir le voce del cantores quando illes canta. In ultra io esserea pro te, mi senior le rege, solmente un onere. ³⁶Io, tu serviente, desira solmente accompaniar le rege a transir le Jordan: illo esserea pro me le melior recompensa! ³⁷Permitte me, dunque, de retornar a mi citate e que ibi io mori juxta le sepulcro de mi matre e mi matre. Ma ecce hic tu servitor, mi filio Kimham. Que ille vade con mi senior le rege e recipe quecunque tu vole dar le”. ³⁸Le rege le respondeva: “Sì, que Kimham veni con me, e io facera pro ille tote lo que tu desira. Tote lo que io vole que te face, io facera”. ³⁹Assi, tote le populo transiva le Jordan con le rege. Deinde le rege basiava e benediva Barzillai, e Barzillai retornava a su proprie domo. ⁴⁰Le rege, ergo, transiva in Galgala flancate de Kimham. Tote le truppas de Judah e le medietate del truppas de Israel escortava le rege transiente le fluvio.

⁴¹Tamen, tote le homines de Israel se presentava al rege pro dicer le: “Le homines de Judah se accaparava le rege e non dava a nos le honor de adjutar a trasportar trans le Jordan te, tu familia e tote le homines que te accompania. ⁴²Le homines de Juda replicava: “Le rege es un de nostre parentes. Proque isto deberea facer vos inragiar? Nos mangiava nihil del alimento del rege ni nos recipeva ulle special favores!”. ⁴³Le alteres replicava: “Ma il ha dece tribos in Israel. Assi nos ha dece vices de plus que vos le derecto al rege. Que derecto ha vos de tractar nos con tal disprecio? Esque non esseva nos le prime a parlar de facer le retornar a esser nostre rege?”. Le parolas del gente de Judah esseva ancora plus dur que le parolas del gente de Israel.

Notas

1. O “ungueva como”.
2. O “capite del servitores”.
3. O “del tote casa de Joseph”.
4. O “del campos”, “del terra”. In 2 Samuel 9:9-11, David habeva concedite a Mephiboshet le proprietates del benes de Saul, su avo, e a Ziba, su servitor, le libere gaudimento de lor rentas, ma nunc David declara que Mephiboshet e Ziba sia equalmente heredes, co-proprietarios de ille terra.
5. O “tu alimentos”.
6. O “le dulce ab le amar”.