Biblia/Vetule Testamento/Reges/2Reges 4
2 Reges[edit]
4[edit]
Eliseo adjuta un povre vidua[edit]
1Un die, le uxor de uno del prophetas implorava Eliseo con iste parolas: “Tu servitor mi marito ha morite. Tu sape que tu servitor timeva le Senior e le esseva loyal. Nunc, tamen un creditor veniva, menaciante de portar via in servitude mi duo pueros”. 2Eliseo le diceva: “Que pote io facer pro te? Dice me: Quid ha tu in le domo?”. Illa replicava: “Tu serviente ha il le domo nihil altere que un parve olla de oleo de oliva”. 4Ille diceva: “Vade e pete a omne tu vicinos tote le vasos vacue que illes ha a disposition. Non face te prestar solmente poches. 4Inde, intra in tu domo con tu filios e claude le porta retro vos. Infunde le oleo de oliva que tu possede in tote le vasos e pone los a latere quando tu los impleva”. 5Itaque illa faceva lo que la esseva dicite. Su filios continuava portar a illa vasos e illa los impleva le un post le altere. 6Tosto omne le vasos esseva implite de oleo usque al orlo, illa diceva a un de su filios: “Apporta me un altere vaso!”, ma ille la respondeva: “Il non ha plus vasos a disposition”. Alora le oleo cessava fluer. 7Quando illa diceva al homine de Deo lo que habeva evenite, ille la diceva: “Va a vender le oleo de oliva e paga tote tu debitas, e tu e tu filios potera viver de lo que remane”.
Eliseo e le femina de Shunem[edit]
8Un die, Eliseo vadeva a Shunem, ubi viveva un femina eminente. Illa le urgeva remaner pro un repasto in su domo. Postea, quotiens Eliseo passava per ille citate, ille se retraheva ibi pro un repasto. 9Illa diceva a su marito: “Io es secur que iste homine que frequentemente transi per nos es un sancte homine de Deo. 10Vamos facer pro ille sur le terrassa de nostre domo un cameretta private, fornite de un lecto, un tabula, un sedia e un candelabro. Quando ille visita nos ille potera remaner ibi”.
11Un die, Eliseo retornava a Shunem e ille montava a in su camera superior pro reposar ibi. 12Ille diceva a su servitor Gehazi: “Dice al femina de Shunem que io vole parlar con illa”. Assi ille veniva e stava coram ille. 13Eliseo diceva a Gehazi: “Dice a illa que nos multo apprecia le cordial reguardo que illa habeva con nos, e ‘Que pote nos facer pro te? Esque nos pote commendar te al rege o al comandante del armea?’”. “No,” illa replicava, “mi familia jam ha multe cura pro me[1]”.
14Plus tarde, Eliseo peteva a Gehazi: “Quid pote nos facer pro illa?”. Gehazi replicava: “Illa non ha un filio, e su marito es un vetule homine”. 15Eliseo le diceva: “Pete la de venir ancora hic”. Quando le femina retornava, durante que illa stava al porta, Eliseo la diceva: 16“Le proxime anno a iste tempore tu tenera un filio in tu brachios!”. “No, mi senior!”, illa critava, “Oh homine de Deo, non mentir assi a tu serviente!”. 17Le femina de facto concipeva, e in ille tempore del anno sequente illa parturiva un filio, justo como Eliseo la habeva dicite.
18Le infante cresceva e, un die, ille vadeva vider su patre que esseva con le messidores. 19Subito le infante critava: “Mi capite me dole! Mi capite me dole!”. Alora su patre diceva a un del servitores: “Porta le a domo con su matre”. 20Assi ille le prendeva in su brachios e le portava a domo, e su matre le prendeva sur su genus. Circa a mediedie le infante moriva. 21Illa, alora, ascendeva e collocava le infante sur le lecto del homine de Deo, pois illa claudeva le porta e le lassava ibi. 22Alora illa vocava su marito e le diceva: “Manda me un del servitores e un del asinos, ut io vade cito al homine de Deo e pois io va retornar”. 23“Quare vole tu vader hodie? Il non es le festa del novilunio ni un Sabbato”. Ma illa replicava: “Toto va esser bon”. 24Assi illa insellava le asino e diceva al servitor: “Hasta te! Non haltar te nisi io dice de facer lo”.
25Durante que illa se approchava al homine de Deo al Monte Carmel, Eliseo la videva a distantia. Ille diceva a Gehazi, su servitor: “Ecce le femina de Shunem. 26Curre a incontrar la e pete la: ‘Esque toto va ben pro te, tu marito e tu filio?’”. “Si,”, le femina respondeva a Gehazi, “Toto va ben”. 27Quando, tamen, illa attingeva le homine de Deo sur le monte, illa se prosterneva coram ille e apprehendeva le pedes de ille. Gehazi, alora, essayava de amover la, ma le homine de Deo diceva: “Lassa la facer. Su anima es in grande amaritude, e le Senior me celava le ration de illo e non me lo indicava”. 28Alora illa diceva: “Esque io te peteva de poter haber un filio, mi senior? Esque io non te diceva: Non me mentir e suscitar assi frustra mi sperantias?”.
29Inde Eliseo diceva a Gehazi: “Prepara te a partir, prende mi canna in tu manos e vade! Non haltar te a salutar alicuno! Pone mi canna super le facie del infante!”. 30Le matre del infante diceva: “Tanto certo que le Senior vive e que tu vive, io non retornera a domo si non tu veni con me”. Assi Eliseo retornava con illa.
31Gehazi les precedeva in haste e poneva le canna sur le facie del infante, ma nihil eveniva. Il non habeva ulle signo de vita. Assi ille retornava incontrar Eliseo e le diceva: “Le infante non se reveliava”. 32Quando Eliseo arrivava, le infante jaceva ibi morte sur le lecto. 33Alora Eliseo entrava sol in le camera e claudeva le porta retro se e ille comenciava adressar se in preghiera al Senior. 34Pois ille se poneva jacer super le corpore del infante, ponente su ore super le ore del infante, su oculos super le oculos del infante, e su manos super le manos del infante. Durante que ille habeva se assi extendite, le corpore del infante comenciava calefacer se de novo! 35Eliseo se levava, ambulava per le camera un vice, e pois se extendeva de novo super le corpore del infante. Iste vice le puero sternutava septe vices e aperiva su oculos!
36Alora Eliseo advocava Gehazi e le diceva: “Advoca le matre del puero”. E quando illa arrivava, Eliseo la diceva: “Ecce, prende tu filio!”. 37Illa alora cadeva a su pedes e se prosterneva, plen de gratitude. Inde illa prendeva su filio in su brachios e le portava a basso.
Miraculos durante un fame[edit]
38Deinde Eliseo retornava a Gilgal durante que il habeva un fame in ille terra. Alicun prophetas le habeva facite visita e sedeva coram ille. Ille assi diceva a su servitor: “Pone un grande marmita super le foco e prepara un estufato pro le prophetas”. 39Alicuno sortiva per le campos a colliger herbas agreste e trovava un vite silvestre[2]. Ille colligeva alicun de su fructos, bastante pro impler le plica de su roba. Ille retornava, lo taliava e jectava le trenchos in le marmita del estufato sin comprender que illos esseva venenose. 40Alco del estufato esseva assi servite a ille homines. Quando illes mangiava un poco de ille estufato, illes critava: “Oh propheta! In iste marmita il ha le morte!”. Assi illes non lo poteva mangiar. 41Ille diceva: “Apporta me farina”. Alora illo lo jectava in le marmita e diceva: “Nunc illo es edibile: servi lo a omnes”. Il non habeva plus alco de damnose in le marmita.
42Ora, un homine veniva Baal Shalisha e portava al homine de Deo sacco con vinti panes facite del primitias del recolta del hordeo e nove frumento. Eliseo diceva: “Da illo al populo, ut illes se nutri”. 43Su servitor, tamen, le respondeva: “Como pote io nutrir cento personas con isto?”. Ille replicava: “Illes va mangiar de isto e il habera me smo residuos”. 44E quando illes lo dava al populo, il habeva de illo bastante pro omnes e residuos esseva relinquite, justo como le Senior habeva dicite.