Biblia/Vetule Testamento/Job/Job 17
Job
[edit]17
[edit]1“Mi spirito esseva completemente fullate, mi dies se extingueva, e nunc solmente le sepulcro me expecta. 21Irrisores me circumfere e io deveniva lor scopo. Io reguarda con quante amaritude illes me provoca sarcasticamente.
3Solmente tu pote defender mi innocentia[1], oh Deo, quia nemo altere se levara in mi defensa, 4ma tu claudeva lor mente tanto que illes non comprende. Non permitte, tamen, que illes triumpha super me. 5Illes trai lor amicos a lor proprie avantage: que le fame va afflige lor filios!
6Inter le vulgo Deo me rendeva objecto de irrision: illes spue in mi facie. 7Pro tanto plorar, mi oculos se inflava e io es solmente un umbra de lo que io esseva antea. 8Quando me vide, le justos se retrahe in horror, le innocente es turbate tanto quanto le empie. 9Le justo, tamen, continua proceder per su via e illes qui ha manos munde deveni semper plus forte.
Anticipation del morte
[edit]10Vos omnes, retorna con argumentos melior, quanquam io es secur que io non trovara un homine sage inter vos. 11Mi dies transiva, mi projectos[2] esseva fracassate.
12Iste homines excambia le die con le nocte quamquam illes dice que post le tenebras va retornar tosto le lumine. 13Si io expecta solmente que le inferno[3] va esser mi domo, si io prepara mi lecto de morte in le tenebras; 14si io dice al putrescientia: ‘Tu es mi patre’ e al vermes io dice: ‘Matre mie e soror mie!’.
15Ubi es ergo mi sperantia, e qui considera mi patientia? 16Esque illo descendera verso le portas barrate del morte? Esque nos descendera insimul in le pulvere?”.