Biblia/Nove Testamento/Mattheo/Mattheo 18
Mattheo
[edit]18
[edit]Questiones in re le grandor
[edit]1In ille tempore su discipulos accedeva a Jesus e le peteva: “Qui reputa tu esser le major in le regno del celos?”. 2Alora Jesus vocava a se un parve infante e le faceva star in lor medio, 3e les diceva: “Io dice vos le veritate: Nisi vos cambia e deveni sicut parve infantes, vos non entrara in le regno del celos. 4Quicumque ergo deveni tanto humile quanto iste parve infante, un tal persona es le major in le regno del celos. 5E qui recipe in mi nomine un tal infante recipe me. 6Ma qui scandalisa un de iste parve infantes qui crede in me, il esserea melio pro un tal persona suspender se un mola al collo e esser jectate in le profunditates del mar.
7Guai al mundo propter scandalos[1]! Scandalos es satis necesse, ma guai al persona per le qual veni un scandalo! 8Si un tu mano o un tu pede te es causa de peccato[2] abscinde lo e jecta lo via ab te: il es melio entrar in le vita eterne con solmente un mano o un pede, plus tosto que esser jectate in le foco eterne con ambe tu manos e pedes. 9E si tu oculo te es causa de peccato, cava lo e jecta lo via ab te: il es melio entrar in le vita eterne con solmente un oculo, plus tosto que haber duo oculos e esser jectate in le foco del inferno[3]. 10Guarda vos de contemner un de iste parve personas, nam io dice vos quia in Celo lor angelos semper vide le facie de mi Patre celeste”.
Parabola del ove perdite
[edit]11[Quia le Filio del Homine veniva pro cercar illes qui se perdeva][4]. 12Que pensa vos in re isto? Si alicuno possede cento oves, e uno ex illos se perdeva, nonne ille relinquerea le novanta-novem sur le montes e vaderea querer illo que errava? 13E si ille lo trova - io dice vos le veritate - ille se allegrarea pro illo magis quam pro le novanta-novem que non errava! 14In le meme maniera, vostre Patre in Celo non vole que va perir non mesmo uno de iste parve personas.
Le restauration de relationes inter christianos
[edit]15Si un tu fratre in le fide pecca contra te, accede le privatemente e reproba le. Si ille audi tu plancto e lo confessa, tu habera reganiate tu fratre. 16Si, tamen, ille refusa de considerar tu plancto[5], prende con te un o duo altere personas e retorna ad ille, ut tu parolas sia confirmate de duo o tres testes[6]. 17Si un tal persona ancora refusa considerar tu plancto, porta tu caso coram le ecclesia. Si ancora, tamen, ille refusa de audir mesmo le ecclesia, tracta un tal persona sicut un pagano[7] o un corrupte collector de impostos.18Io dice vos le veritate: quecunque vos liga sur le Terra, essera ligate in Celo; e quecunque tu solve sur le Terra, essera solvite in Celo. 19Itero io dice vos: Si duo ex vos se accorda hic sur e Terra in peter quecunque, mi Patre in Celo lo facera pro vos. 20Quia ubi duo o tres es congregate in mi nomine, ibi io es in lor medio”.
Parabola del debitor qui non esseva preste a pardonar
[edit]21Alora Petro le accedeva e le peteva: “Senior, quotiens deberea io pardonar alicuno qui peccava contra me? Usque septe vices?”. 22Jesus le replicava: “Io non te dice usque septe vices, sed usque septanta vices septe!
23Igitur, le regno del celos pote esser comparate a un rege qui decideva de actualisar su contos con su servitores qui se habeva facite prestar moneta. 24Quando ille comenciava examinar su contos, le esseva portate uno qui le debeva un grandissime summa de moneta[8].25Quia ille non habeva un tal amonta, le senior ordinava que ille esseva vendite - insimul a su uxor, infantes e tote lo que ille possedeva- pro pagar le debita. 26Le homine, tamen, se prosterneva coram su domino e le implorava: “Habe patientia con me, e io te pagara toto”. 27Alora le domino habeva pietate de ille su servitor, le dimitteva e remitteva tote su debita. 28Ma quando ille servitor quitava le rege, ille trovava uno de su con-servos qui le debeva cento monetas[9] de argento e, tenente le per le gurgite, le suffocava, dicente: “Paga me subito lo que tu me debe!”. 29Igitur su con-servo cadeva a su pedes e le rogava, dicente: “Habe patientia con me, e io te pagara toto”. 30Su creditor, tamen, non voleva attender. Ille le faceva arrestar e imprisionar donec le debita haberea essite pagate in toto. 31Quando alcunes de su con-servos videva isto, illes esseva valde contristate. Assi illes vadeva al rege e le contava tote lo que il habeva evenite. 32Tunc le rege convocava le homine al qual habeva remittite su debita e le diceva: “Servitor inique! Io te remitteva tote tu grande debita, quia tu me implorava. 133Esque tu non haberea debite alsi haber misericordia de tu confratre, justo como io habeva misericordia de te?”. 34Alora le irate rege faceva imprisionar e torturar ille homine usque ille haberea pagate tote su debita. 35Le mesmo facera con vos mi Patre celeste si vos refusa pardonar vostre fratres con tote vostre corde.