Biblia/Nove Testamento/Hebreos/Hebreos 6

Epistola al Hebreos

Capitulo 6

¹Ergo, nos debe progreder preter le doctrinas basic^[1] in re Christo e avantiar verso le maturitate^[2]. Nos non vole de novo retornar a tal fundamentos como le repententia ab le obras morte^[3] e le fide in Deo, ²inseniamentos concernente le ablutiones ritual^[4], le imposition del manos, le resurrection del mortos, e le judicio eterne. ³Iste progression es exactemente lo que nos intende facer, si Deo lo permitte.

⁴De facto, illes qui un vice jam habeva essite illuminate e gustava le dono celeste, esseva facite participar al obra del Spirito Sancte; ⁵illes jam gustava le bontate del parola de Deo e le fortia de operar miraculos del adveniente etate. ⁶Totevia, si illes plus tarde committeva apostasia^[5], il es impossibile reportar tal personas al repententia, nam, rejectante le Filio de Deo, illes ipse le crucifigeva de novo e le exponeva al contempto public. ⁷Quando le terreno se imbibe de pluvia e produce herbas utile al agricultor, illo gaude del benediction de Deo. ⁸Ma si un agro produce spinas e cardos, illo es a reprobar^[6] e proxime al malediction. Le agricultor tosto condemnara ille agro e lo comburera.

⁹Car amicos, mesmo si nos diceva iste cosas, nos vermente non crede que illos poterea esser applicate a vos. Nos confide que vos es destinate a cosas melior, le cosas que va advenir con le salvation. ¹⁰Deo non es injuste. Ille non va oblidar quanto vos laborava pro ille e quanto vos monstrava vostre amor pro ille in provider al necessitates de altere christianos^[7], assi como vos lo continua facer. ¹¹Nostre grande desiro es que vos continuara a monstrar vostre sollicitude pro alteres durante tote vostre vita talmente que vos videra securmente realisate le objecto de vostre sperantia. ¹²Assi vos non devenira spiritualmente torpide e indifferente. Al contrario, vos sequera le exemplo de illes qui es preste a hereditar le promissas de Deo a causa de lor fide e resistentia patiente.

¹³Ora, quando Deo faceva su promissa a Abraham, nam Deo non poteva jurar per alicuno major que ille, ille jurava per se ipse, ¹⁴dicente: “Certemente io va benedicer te grandemente e multiplicara tu descendente con abundantia^[8]”. ¹⁵Assi, perseverante, Abraham recipeva in hereditage lo que Deo le habeva promittite. ¹⁶Ora, quando on face un juramento, on jura per qualcosa de plus grande que nos mesme, e le juramento servi como confirmation pro terminar omne controversia. ¹⁷In le mesme maniera, Deo voleva demonstrar plus clarmente al heredes del promissa que su proposito esseva immutabile, e assi ille adjungeva anque un juramento. ¹⁸In iste maniera Deo ha date nos e su promissa e su juramento. Iste duo cosas es immutabile, proque il es impossibile que Deo dice falsitates. Ergo, nos qui trovava refugio in ille pote haber un plus grande fiducia in tener nos firmemente al sperantia que jace ante nos. ¹⁹Pro nostre animas iste sperantia es un forte ancora digne de fiducia. Illo conduce nos trans le cortina a in le sanctuario interne de Deo, ²⁰per le qual jam entrava nostre precursor, Jesus. Ille deveniva nostre eterne Summe Sacerdote secundo le ordine de Melchisedech.

Notas

1. O “elementari”.
2. O “lo que es complete”, “perfection”.
3. Obras que on necessita repentir nos de haber los facite, peccatos. Obras que pertine al via del morte, non del vita. Cfr. Hebreos 9:14.
4. O “baptismos”, cfr. Hebreos 9:10 e Marco 7:4.
5. Litt. “prolabeva”.
6. O “a nihil servi”.
7. O “sanctos”.
8. Un citation de Genesis 22:17.