မဟောသဓဇာတ်တော်ကြီး/အခန်း-၂၀
| ←၁၉။ ရေကန်ပြဿနာ ဖြေခန်း | မဟောသဓဇာတ်တော်ကြီး by ၂၀။ ဥယျာဉ်ပြဿနာ ဖြေခန်း |
၂၁။ ဝိဒေဟရာဇ်မင်းကြီး အရှေ့ယဝမဇ္ဈဂုံးရွာသို့ ထွက်တော်မူခန်း→ |
ဥယျာဉ်ပြဿနာ ဟူသည်ကား ထိုရေကန်ပြဿနာဖြင့် စမ်းပြီးသည်နောက် တစ်နေ့သ၌ ဝိဒေဟရာဇ်မင်းကြီးသည် “အရှေ့ယဝမဇ္ဈဂုံး ရွာသားတို့ ပညာရှိကြောင်းကို ငါ ကြားသိတော်မူရသည်နှင့်အညီ ယခု ဥယျာဉ်ကစားတော်မူလိုသည်။ ငါ့တွင် ဥယျာဉ်ဟောင်း၌ သစ်ပင်တို့သည် ကာလမြင့်ရှည်သဖြင့် မစည်မကား မထွားမစက် အဖူးအရွက်မလန်း ညှိုးနွမ်းပျက်စီးသည်ဖြစ်သောကြောင့် စည်စည်ကားကား ထွားထွားဝေဝေ အထွေထွေသောပန်းမျိုး, အသီးမျိုး ပျိုးသစ်စသော သစ်ပင်ပျိုတို့ဖြင့် တင့်တယ်စွာဥယျာဉ်တစ်ခုကို ယခု ပို့ဆက်ရမည်။ မပို့ဆက်နိုင်လျှင် ဒဏ် ၁၀၀၀ သင့်စေ”ဟု အရှေ့ယဝမဇ္ဈဂုံးရွာသို့ စေလိုက်၏။
ရွာသားအပေါင်းတို့လည်း မဟောသဓသုခမိန်ကို မေးကြကုန်၏။
မဟောသဓသုခမိန် ရေကန်ပြဿနာမှာကဲ့သို့ အလုံးစုံကိုစီရင်၍ မင်းကြီးအား လျှောက်ထားစေ၏။ မင်းကြီးသည်လည်း အလုံးစုံသောအခြင်းအရာကိုမေး၍ မဟောသဓ စီရင်သောအဖြစ်ကို သိလတ်သဖြင့် အလွန်နှစ်သက်ခြင်း ရှိသည်ဖြစ်၍ သေနကသုခမိန်အမတ်ကြီးကိုခေါ်ပြီးလျှင် “ဆရာအမတ်ကြီး မဟောသဓကို ဆောင်ယူချိန်သင့်ပြီ မဟုတ်လော”ဟု မေး၏။ သေနကအမတ်ကြီးလည်း “အရှင်မင်းကြီး။ ဤမျှလောက်သောပြဿနာကို ဖြေနိုင်ကာမျှနှင့် ပညာရှိသုခမိန် မခန့်လောက်သေး။ သည်းခံတော်မူပါဦး။ အထူးအခြား တစ်ပါးသောပြဿနာကို စီရင်၍ စုံစမ်းရန် ရှိပါသေးသည်” ဟုလျှောက်၏။
ဤလည်း ဘုရားလောင်းအား ကောင်းချီးမင်္ဂလာ တစ်ကြိမ်ဖြစ်သတတည်း။