قصہ سیف الملوک/58
| ←57 | قصہ سیف الملوک by |
59→ |
58. نامہ نوشتنِ صیف ملوک خرسند ب-ترفِ پدرِ دردمند
(سکھیں وسدے صیف-ال-ملوک دا درد رننجانے پیو نوں خط لکھنا)
اول حمد ثنائ ربے دی شکر الحمد لکھائیے
کرم اوہدے دی حد نہ کائی رحمت انت نہ پائیے
دور کرے سبھ زحمت جس دم مہریں آوے سائیں
لاکھ مناں دی دھوئ پلیتی پاک کرے کل جائیں
سکے وہن کریندا جاری کھیت سہاون نہراں
گرم بازار مچاوے رونق اجڑیاں مڑ شہراں
روگی بدن درست کریندا دے انھیاں رشنائیاں
گئے گواتے پتّ پیارے وتّ ملاوے مائیاں
لو مارے سے باغ ہزاراں باراں نال سنوارے
سکدے روح محمد بخشا میلے یار پیارے
اے بابل توں قبلہ کعبہ دل تے جان میری دا
دائم اسم شریف تساڈا ورد زبان میری دا
در تیرے دی خاک اسانوں سرمہ این نورانی
تخت تیرا کوہ طور تے چہرہ چشمہ فیض ربانی
زلِ-اﷲ وجود تساڈا چھتر میرے سر سایہ
قدم تیرے دی دھوڑ مبارک چاہاں تاج بنایا
صیف-ملوک تیرا اک بیٹا فرزنداں وچ نیواں
نفر غلام کمینہ بندہ شاہ توں صدقہ تھیواں
بے مقدار ناچیزا آزز اؤگنہار نکارا
سورج تیرے دا اک ذرہ کردا عرض بیچارا
قبلہ گاہ حقیقی کولوں جاں میں رخصت ہویا
لاکھ مصیبت سختی ڈٹھی رجّ رجّ ہنجھو رویا
جے اوہ حالَ سناواں سارا دفتر بندا بھارا
بابل دے دکھ ہوون دونے اگے ہی دکھیارا
اج میرے سر رحمت وٹھی ٹھنڈ پئی وچ پتے
نال دعا توجُ تیری سبھ مطلب ربّ دتے
محض طفیل تساڈی میں پر ہویا فضل حضوروں
مدد قبلہ گاہ دی کولوں لتھے رنج رنجوروں
میں وچ کجھ نہ آہی سیخی نہ قوت ہشیاری
ہر آفت تھیں راکھی ہوئی ہمت خاص تمھاری
تساں نگاہ میرے ولّ رکھی دتیاں نیک دوائیں
تاں ایہہ سفر عشقَ دے سادھے گاہے دیو بلائیں
جس مطلب نوں تریا ہیساں اوہ مطلب ہن پایا
ڈٹھا روپ انوپ پری دا باغ-ارم وچ آیا
شاہ شاہپال پری دے بابل بہت محبت کیتی
ساک دھیؤ دا دینا کیتوسُ نال دلے دی نیتی
عزت بہت کرے وڈیائی مہر گھنی ہک میرے
ہتھیں چھاواں کرن بندے نوں سبھ مہابی تیرے
شاہ شاہپال جمال تیرے دی رکھدا چاہ گھنیری
قدم مبارک رنجا کریؤ آس پگے تد میری
نال اقبال تساڈے ہوئی بندے دی کڑمائی
آپ آؤ تاں کاج سہائِ ڈھلّ نہیں مڑ کائی
جیوں اگے احسان کمائے میں پر تساں زیادہ
تویں ہور مروت سمجھو ات ولّ کرو ارادہ
کرو معاف بے ادبی میری ردّ سوال نہ ہووے
نہیں مراد تساڈا جاں جاں پاک جمال نہ ہووے
بخشو شوخی تے گستاخی رحمت کرم کماؤ
سار وسار نہ بہو بندے دی ہرگز منوں نہ لاہو
دلبر یار میرے وسّ ہوسی جدوں تساں منہ لایا
کل مراداں حاصل ہوسن قدم اتھے جد پایا
آوے پیر ودھاوے اگے درجے این یکینوں
محرم کرے محمد بخشا ہک-ال-خاص یکینوں
سبھ دیدار تیرے دے شونقی جو لوکی اس پاسے
کرو غریب مہمان نوازی حضرت توڑ چڑھاؤ آسے
باغ-ارم وچ سنے وزیراں خود تشریف پچاؤ
صالح ابن حمید وزیرے نال ضرور لیاؤ
تھوڑے لفظ لکھے میں ادبوں متّ دلگیری آوے
مطلب بہت اوہدے وچ جانوں آکھ سلام مکاوے
جاں شاہپال سنی ایہہ عرضی بہت دلوں خوش ہو کے
شابش دیئ شہزادے تائیں دسدا سارے لوکے
عرضی اتے چاڑھ لفافہ مہر جڑی شاہپالے
آہو-خاتف دے ہتھ دتی پندھ مصر ولّ چالے
حکم دتا شاہپال بہادر کرو تیاری راہ ولّ
ٹرو وکیل اکابر وڈے حضرت عاصم شاہ ولّ
فاضل چہل حکیم سیانے ہور پری سو چارے
دو سو نال افریت بہادر ڈیرہ چاون-ہارے
سراندیپ نگر دا والی نالے شاید بھائی
نالے ہاشم قلزم والا ایہہ چلے کر دھائی
ڈیرہ چا لیا افریتاں کیا آدم کیا گھوڑے
وچ ہوائے اڈّ کھلوتے پندھ نہ کردے تھوڑے
تحفے تے سوغاتاں گھلیاں عجب نفائس چیزاں
آسم شاہ تے صالح تائیں دیہو وانگ عزیزاں
خاص اپنے دس تھان اجائب کپڑے قیمت والے
شہزادے دی مائی کارن گھلے بدیع-جمالے
الکسا اوہ ڈیرہ سارا ہویا مصر ولّ راہی
آہو-خاتف گیا اگیرے دیون خبر اگاہی
شہزادے تے شاہ-پری نوں لگی آس ملن دی
گھڑیاں مندے تے دن گندے کد شادی ہن بندی
فوج چڑھی سلطان عشقَ دی ایسی بھیڑ مچائیوسُ
سائت جیڈ دسے پلکارا گھڑیوں روز بنائیوسُ
اک اک روز دسے جیوں ہفتہ ہفتہ وانگر سالے
سال مہینے عمراں جڈے کون اچر تکّ جالے
سخت ایام وچھوڑے والے آ رہندے جد تھوڑے
حرص ملن دی رہے نہ ٹھلھی عاشق پیندے سوڑے
نیندر بھکھ نہ رہندی مولے امن قرار اک جائی
اٹھ اٹھ تکدے کدی نہ تھکدے نظر راہاں پر لائی
کہڑی گھڑی مبارک والی جھبدے جھبدے آوے
نال سجن دے واصل ہووے فکر ہجر دا جاوے
آ ساقی بھر دے صراحی سچی لال شرابوں
پی پی مست وصل دے ہوئیے پاک فراقَ عذابوں
رل کے بیٹھ پیارے سارے کریئیے مست صبوحی
خوشیاں نال محمد بخشا ملن مراداں روحی