قصہ سیف الملوک/22
| ←21 | قصہ سیف الملوک by |
23→ |
22. صیف-ال-ملوک دا پتا نوں جواب
صیف ملوک جواب پیو نوں دیندا نال حلیمی
سن بابل سلطان ملک دا توں ہیں آدی قدیمی
جے کوئی شاہ زمیں تے اکثر تیرے کول سلامی
تاجاں تختاں والے تیری کردے آن غلامی
در تیرا ہے سجدے لایق قبلے وانگو مینوں
تیری جان حیاتی میری چر رکھے ربّ تینوں
شالہ سر میرے پور دائم رہے تساڈا سایہ
تیرے پچھے جیون نالوں مرنا بہتر آیا
جو کجھ تساں نصیحت دتی بھلی میرے ہک ساری
پھٹّ میرے تے پٹی بدھی مرہم لائیؤ کاری
پر کجھ وسّ نہ میرے بابل کی کراں منہ کالا
ہندے قابو کد کوئی چھڈدا دانش، عقل، سمبھالا
جے لکھ عقل تمیزاں کریئے اوڑک ہونی ہونا
ہسدیاں کھیڈدیاں کس بھاوے بیٹھ غماں وچ رونا
قید کیتا دل میرا مورت پاکے سخت زنجیراں
ایہو قسمت سی تقدیروں کریئے کی تدبیراں
ہن ایہہ قید نہ میں تھیں چھٹدی نہ ایہہ بھار اتردا
وسّ نہیں کجھ چلدا بابل چھڈّ خیال پتر دا
میں ہن ہو چکا سودائی جانیں تھیں ہتھ دھوتے
گھر در نوں ہن چھڈیا لوڑاں چایا پٹھی موتے
اندر عشقَ جلاندا جیوں کر آتش سکیاں پتاں
متّ نہیں دل میرا مندا متّ ہن دیو متاں
تسیں کراؤ طوبہ عشقوں دے دے سکھاں متیں
دل میرا نہیں طوبہ کردا کہے اگیرے وتیں
جاں جاں اس مورت دی صورتَ مینوں نہ ہتھ لگے
نہ میں شاہی تخت سمبھالاں نہ کوئی ہور اسرگے
میرے تھیں ہتھ دھو توں بابل میں اج خاص دیوانہ
جے صورتَ ہتھ آئی تاں پھر کرساں راج شہانہ
سن ازاب جواب پتر دا عاصم شاہ دل ڈریا
ہوئِ حیران بیٹھا متفکر زانو تے سر دھریا
اندر اگّ اندیشیوالی بلِ بلِ دئے المبے
باہر ہنجھو مینہہ وساوے سرد آہیں تھیں کمبے
ہائے افسوس میں آپوں بھامبڑ پاکے تیل مچایا
کسے وزیر صلاحَ نہ دتی جاں تکسیرے چایا
آپوں ٹھوکر لائی شیشے بھجّ ہویا ہن ٹکڑے
کیوں کر پاج لگے ہن ثابت جے سو لائیے اکھڑے