Тимер юл (Алиш)/Мин ничек табылдым

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Тимер юл
Автор: Абдулла Алиш

Мин ничек табылдым


Мин баягы великанның бөтен вокзалны яңгыратып сөйләвен тагын ишеттем:

— Башына ак матрос шапочка, өстенә зәңгәр куртка кигән малай Алеша-Никнигә хәзерге вакытта ана һәм бала бүлмәсендә.

— Менә ишетәсеңме? — диде теге апа. — Әниең синең кайдалыгыңны белер дә хәзер үк килеп тә җитәр.

Бар малайлар, кызлар минем тирәмә җыелганнар да минем ничек елавымны карап торалар. Мин инде хәзер еламыйм да. Кинәт ишек ачылды, йөгереп әни килеп җитте.

Ә мин:

— Әни! — дип кычкырып, аңар ташландым. Әни инде мине кочаклап, күтәреп үк алды.

Теге апа ишекне бик тиз генә ачты да:

— Ашыкмагыз, вакыт бар әле! —диде. Карыйм — әти дә килеп җиткән. Әни әйтә:

— Яхшы әле радио аша әйттеләр, юкса башым әйләнеп беткән булыр иде, — ди.

Ә әти:

— Бу малай белән тәмам акылыңнан язарсың! — ди. Әни, мине күтәреп, туп-туры вагонга алып барды да

кондуктор абыйга:

— Табылды, табылды... — диде.