Тимер юл (Алиш)/Вагон

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Тимер юл
Автор: Абдулла Алиш

Вагон


Вагонның озын коридоры бар, тик ул бик тар. Аннан әни ишекне ачты. Ишекне өйдәге кебек үзенә тартып ачасы түгел, ишек каядыр шунда ян-якка кереп китте, һәм без бүлмәгә кердек. Әни мине диванга утыртты. Кар-шыда да шундый ук диван бар. Тәрәзә янында киштә шикелле өстәле дә бар. Кинәт тәрәзәгә кемдер чиертте. Мин карадым һәм тәрәз каршында басып торучы әтине күрдем. Үзе көлә, үзе миңа бармак яный. Мин, аны яхшырак күрер өчен, торып бастым, ә диван үзе бик йомшак, даган шикелле, атындырып тора. Әни мине өстәл өстеңә мендереп утыртты һәм:

— Диванга бервакытта да аякларың белән менәсең булма, — диде.