D'Spenghel an d'Nohl

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
D'Spenghel an d'Nohl  (1829) 
by Antoine Meyer
E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus

* * *


D’SPENGEL AN D’NÖHL.

An der Zeideng stong,
Dat zöV Spengel göng,
Ech wees net wö emoöl,
Eng blenkeg stohle’ Nohl
Si koent se goier net lefden,
A’ faenkt drob oién ze streiden:
« Dem Spiegel gleich,
» Oie’ Glanz as reic,
» Dé vir der steeht,
» Zö dengem Leet.»
« Mat dengen helle’ Straalen,
» Kans de woiel nach braalen, »
Saeht d’Spengel drob,
« Dei’ Glanz haellt ob,
» Flcht ob dei’ Bauch,
» De’ grengsten Hauch. »
Den Eifer klemmt der Nohl:
« Nu’ soh du Draach emool,
» Bleivs d’ net haale’ steif,
» Wö mei’ schmanke’ Leiv,

» Wé d’Fullen durech d’Loft,
» Leicht dur’ch jide’ Stoft
» Behenu sech schwenkt? »
« Madam bedenkt, »
Faellt d’Spengel her an d’Ri'ed,
« Och oie’gespaant wé d’P'ierd,
» Eng schwéer Kette’ muss der schleefen,
» Galéer Schaan 'iech obzehaefen
» Eere’ schmanke’ Leiv
» Bleivt woiel net haale’ steif,
» Ewell , dir must et och bekennen,
» Dir hoietk.ee’ Kap. >
« Du elle’ Lap , >
Saeht d’Nohl, hir Armen oien de’ Lennen,
» Wess , dat d’Fraele’ Nohl
» Staarat vum grösse’ Stohl,
» Deen Hektor’s Broscht emgin,
» Den Helde’ Schwierter gin,
»An dat, mat oie’geiervter Dugend,
» Ech, gleich der Amazone’ Jugend,
» Mat haardem helde’ Lieven,
» Gént jiden Zwank mech h'ieven. »
« Du kans mat haardem helde’ L'ieven,
» Gënt jiden Zwank dech freilech h'ieven;
» Dach graad deng Hierd dé meecht,
» Dat leicht den Zwank dech brecht;


» Dein Adel staamt vum gròsse’ Stohl,
» ’T as wèer, maechtech'Fraele’ Nohl,
» Dach wess , vum niedreg Eise’ kommen
» Deng ad’lech’ Hunneg-Heeren Zommen ,
» Dat d’Eise’ selver kruut
» Vun drekkeg lerd Gebuurt. »