ဝိသာသဘောဇနဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၉၂။ မဟာသာရဇာတ်

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၉၃။ ဝိသာသဘောဇနဇာတ်

၉၄။ လောမဟံသဇာတ်→

၃။ ဝိဿာသဘောဇနဇာတ်

ပစ္စဝေက္ခဏာကင်းသော ရဟန်းသည် အကျွမ်း ဝင်သောသူ ပေးသောအဆိပ်ကို စားသည်နှင့်တူကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် န ဝိဿသေ အဝိဿတ္ထေ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဝိဿာသဘောဇနဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အကျွမ်းဝင်သောသူတို့သည်ပေးအပ်သောဘောဇဉ်ကို သုံးဆောင်ခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကိုချဲ့ဦးအံ့၊ ထိုအခါ များသောအားဖြင့် ရဟန်းတို့သည် ငါတို့အား အမိသည်ပေးအပ်၏။ အဘသည် ပေးအပ်၏။ အစ်တို့သည် ပေးအပ်၏။ နှမသည် ပေးအပ်၏။ မိထွေးသည် ပေးအပ်၏။ ဘထွေးသည် ပေးအပ်၏။ ဦးရီးသည် ပေးအပ်၏။ အရီးသည် ပေးအပ်၏။ ငါတို့အား လူဖြစ်သောကာလ၌၎င်း, ရဟန်းဖြစ်သောကာလ၌၎င်း ထိုအမိအစရှိသောသူတို့သည် ပေးခြင်းငှါလျောက် ပတ်သော သဘောရှိကုန်၏ဟု ဆွေမျိုးတို့သည်ပေးအပ်ကုန်သော ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ရွံရှာခြင်းမရှိကုန်သည်ဖြစ်၍ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍သာလျှင် သုံးဆောင်ကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုအကြောင်းကိုသိတော်မူ၍ ရဟန်းတို့အား တရားဟောခြင်းငှါသင့်၏ဟု ရဟန်းတို့ကို စည်းဝေးစေပြီးလျှင် ရဟန်းတို့ ရဟန်းမည်သည်ကား ဆွေမျိုးတို့သည်၎င်း, ဆွေမျိုးမဟုတ်ကုန်သာ သူတို့သည်၎င်း ပေးအပ်ကုန်သော စ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပစ္စဝေက္ခဏာဆင်ခြင်၍သာလျှင် သုံးဆောင်ခြင်းကို ပြုအပ်၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍ သုံးဆောင်ခြင်းကိုပြု၍ သေသည်ရှိသော် ရဟန်းတို့သည် ဘီလူး ပြိတ္တာအဖြစ်မှ မလွတ်ကုန်၊ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်မူ၍။ သုံးဆောင်ခြင်း မည်သည်ကား အဆိပ်ကို သုံးဆောင်သည်နှင့် တူ၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ အကျွမ်းဝင်သောသူသည် ပေးအပ်သည်လည်းဖြစ်သော အကျွမ်းဝင်သောသူသည် ပေးအပ်သည်လည်းဖြစ်သော အဆိပ်သည် သေစေတတ်သည်သာလျှင်တည်း၊ ရှေး၌ အကျွမ်းဝင်သောသူသည် ပေးအပ်သော အဆိပ်ကိုသုံးဆောင်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်ဘူးပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် များစွာသောစည်းစိမ်ရှိသော သူဌေးသည်ဖြစ်၏။ ထိုသူဌေး၏ တယောက်သောနွားကျောင်းသားသည် ကောက်တို့ဖြင့် ကျဉ်းမြောင်းသောအခါ၌ နွားတို့ကိုယူ၍ တောသို့သွားပြီးလျှင် ထိုတော၌ နွားခြံကိုပြု၍ စောင့်ရှောက်လျှက်နေ၏။ သူဌေးအားလည်း ရံခါရံခါ နွားမှဖြစ်သောအရသာကို ပို့လာ၏။ ထိုအခါ နွားကျောင်းသား၏နွားခြံအနီး၌ ခြင်္သေ့သည် နေ၏။ ခြင်္သေ့မှ ကြောက်ခြင်းကြောင့် ညှိုးကုန်သောနွားမတို့၏နိုရည်သည် နည်းသည်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ တနေ့သ၌ ထောပတ်ကိုယူလာသောနွားကျောင်းသားကို သူဌေးသည် အချင်းနွားကျောင်းသား ထောပတ်သည် အဘယ့်ကြောင့်နည်သနည်းဟု မေး၏။

ထိုနွားကျောင်းသားသည် ထိုအကြောင်းကိုကြား၍ အချင်းနွားကျောင်းသား ထိုခြင်္သေ့အား တစုံတခုသောသတ္တဝါ၌ တပ်စွန်းခြင်းရှိသလောဟု မေး၏။ အရှင်တခုသောပြောင်မနှင့်တကွ ပေါင်းဘက်ခြင်းသည် ရှိ၏ဟု ဆို၏။ ထိုပြောင်မကို အရှင်ဖမ်းယူခြင်းငှါ တတ်နိုင်အံ့လောဟု ဆို၏။ အရှင်တတ်နိုင်ပါ၏ဟု ဆို၏။ ထိုသို့တပြီးကား ထိုပြောင်မကိုဖမ်း၍ ထိုပြောင်မ၏နဖူးမှစ၍ ကိုယ်၌အမွေးတို့ကို အဆိပ်ဖြင့်အဖန်တလဲလဲလိမ်းကျံ၍ ခြောက်စေပြီးလျှင် နှစ်ရက်သုံးရက်တို့ကိုလွန်စေ၍ ထိုပြောင်မကိုလွှတ်လော၊ ထိုခြင်္သေ့သည် ထိုပြောင်မ၌ချစ်ခြင်းကြောင့် ကိုယ်ကိုလျက်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်လတ္တံ့။

ထိုအခါ ထိုခြင်္သေ့၏ အရေ ခြေသည်း လက်သည်း အစွယ်တို့ကို၎င်း၊ အဆီကို၎င်း, အသားကို၎င်းယူ၍ လာခဲ့လောဟု ဆို၍ လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ကိုပေး၍ လွှတ်လိုက်၏။ နွားကျောင်းသားသည် ကွန်ပစ်၍ ဥပါယ်ဖြင့်သာလျှင် ထိုပြောင်မကိုဖမ်းယူ၍ ဘုရားလောင်းဆိုတိုင်း ပြု၏။ ခြင်္သေ့သည် ထိုပြောင်မကိုမြင်၍လျှင် အားကြီးသောချစ်ခြင်းကြောင့် ထိုပြောင်မ၏ကိုယ်ကိုလျှက်၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်၏။ နွားကျောင်းသားသည်လည်း အရေအစရှိသည်တို့ကိုယူ၍ ဘုရားလောင်းအထံသို့ သွား၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုအကြောင်းကိုသိ၍ သူတပါးတို့၌ ချစ်ခြင်းမည်သည်ကို မပြုအပ်၊ ဤသို့လျှင် ခွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသော သားတကာတို့၏မင်းဖြစ်သော ခြင်္သေ့စင်လျက်လည်း ကိလေသာ၏အစွမ်းဖြင့် ပေါင်းဘက်ခြင်းကိုမှီ၍ ပြောင်မကိုယ်ကိုလျက်၍ အဆိပ်ကိုသုံးဆောင်ခြင်းကိုပြု၍ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်၏ဟုဆို၍ ရောက်လာသောပရိသတ်တို့အား တရားဟောလိုရကား-

၉၃။ န ဝိဿသေ အဝိဿတ္ထေ၊ ဝိဿတ္တေပိ န ဝိဿသေ။
ဝိသာသာ ဘယမနွေတိ၊ သီဟံဝ မိဂမာတုကာ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၉၃။ ဘော၊ အချင်းတို။ အဝိဿတ္တေ၊ ရွံရှာခြင်း မကင်းသော သူ၌လည်း။ ဝိဿသေ၊ အကျွမ်းဝင်ရာ။ ဝိဿတ္တေပိ၊ ရွံရှာခြင်းကင်းသောသူ၌လည်း။ န ဝိဿသေ၊ အကျမ်းမဝင်ရာ။ မိဂမာတုကာ၊ ပြောင်မမှ။ ဘယံ၊ ဘေးသည်။ ညသီဟံ၊ ခြင်္သေ့ကို။ အနွေတိ ဣဝ၊ အစဉ်ရောက်သကဲ့သို့။ ဧဝံ- တထာ၊ ထို့အတူ။ ဝိဿာသာ၊ အကျွမ်းတဝင် ပြုအပ်သောသူမှ။ ဘယံ၊ ဘေးသည်။ အနွေတိ၊ အစဉ်ရောက်၏။

ဤသို့လျှင် ဘုရားလောင်းသည် ရောက်လာသောပရိသတ်တို့အား တရားဟော၍ ဒါနအစရှိသောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ ကံအားလျော်စွာလား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဗာရာဏသီသူဋ္ဌေး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။