မနောဇဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

←၃၉၆။ ကုက္ကုဇာတ် (၇-၁-၁)

ပုံတော်စုံ ငါးရာငါးဆယ် ဇာတ်ဝတ္ထု by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော် ၃၉၇။ မနောဇဇာတ် (၇-၁-၂)

၃၉၈။ သုတနုဇာတ် (၇-၁-၃)→

၂။ မနောဇဇာတ်

ယုတ်မာသောမိတ်ဆွေကို ပေါင်းမိ၍ ပျက်စီးရခြင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ယထာ စာပေါ နိန္နမတိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤမနောဇဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုကိုကား အောက် မဟိလာမုခဇာတ်၌ ချဲ့အပ်ပြီးသလျှင်ကတည်း။ ထိုအခါ သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့... ယခုအခါ၌သာလျှင် ဤရဟန်းသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဤရဟန်းသည် ဆန့်ကျင် ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲဖူးသလျှင်ကတည်း ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ခြင်္သေ့ဖြစ်၍ ခြင်္သေ့မနှင့်တကွ နေလျက် သားသမီးနှစ်ခုကို ရ၏။ သားအား မနောဇ ဟူသော အမည်ကို မှည့်၏။ ထိုမနောဇသည် အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် တစ်ခုသော ခြင်္သေ့မငယ်ကို ယူ၏။ ဤသို့ ထိုခြင်္သေ့တို့သည် ငါးခု ဖြစ်ကုန်၏။ မနောဇသည်ကား ကျွဲအစရှိသည်တို့ကို သတ်၍ အသားကို ဆောင်၍ မိဘတို့ကိုလည်းကောင်း၊ နှမကိုလည်းကောင်း၊ မယားကိုလည်းကောင်း မွေး၏။

မြေခွေးကို မွေးစားခြင်း

ထိုမနာဇသည် တစ်နေ့သ၌ ကျက်စားရာမြေ၌ ပြေးအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်သည်ဖြစ်၍ ရင်ဖြင့်ဝပ်သော ဂိရိယမည်သော မြခွေးကိုမြင်၍ အဆွေ အသို့နည်း ဟု မေး၍ သခင်... ခစားလို၏ ဟု ဆိုသည်ရှိသော် ကောင်းပြီ... ခစားလော့ ဟု ဆို၍ ထိုမြေခွေးကို မိမိနေရာဂူသို့ ဆောင်၏။

မြေခွေးကို မပေါင်းနှင့်

ဘုရားလောင်းသည် မြေခွေးကိုမြင်၍ ချစ်သား မနောဇ မြေခွေးတို့မည်သည် သီလမရှိကုန်၊ ယုတ်မာသောအကျင့် ရှိကုန်၏။ ကိစ္စမဟုတ်သည်၌ ယှဉ်စေတတ်ကုန်၏။ ထိုမြေခွေးကို မိမိအထံ၌ မနေစေလင့် ဟု မြစ်သော်လည်း မြစ်အံ့သောငှာ မတတ်နိုင်။ ထိုအခါ တစ်နေ့၌ မြေခွေးသည် မြင်းသားကို စားလိုသည်ဖြစ်၍ မနောဇကို သခင်... ငါတို့သည် မြင်းသားကိုထား၍ မစားဘူးသော အသားမည်သည် မရှိ၊ မြင်းကို ဖမ်းကြ ကုန်အံ့ ဟု ဆို၏။ အဆွေ ထိုသို့တပြီးကား မြင်းတို့သည် အဘယ်မှာ ရှိကုန်သနည်း ဟု မေး၏။ ဗာရာဏသီပြည် မြစ်နား၌ ရှိကုန်၏ ဟု ဆို၏။ မနောဇသည် မြေခွေး၏ စကားကိုယူ၍ မြေခွေးနှင့်တကွ မြစ်၌ မြင်းတို့ကို ရေချိုးသောအခါ၌ သွား၍ တစ်ခုသော မြင်းကိုဖမ်း၍ ကျောက်၌တင်၍ လျစွာ မိမိ၏လိုဏ်သို့လျှင် လာ၏။

မြင်းကို မဖမ်းနှင့်

ထိုအခါ မနောဇ၏အဖသည် မြင်းသားကိုစား၍ ချစ်သား မနောဇ မြင်းတို့မည်သည် မင်း၏ ယာဉ်တည်း၊ မင်းတို့သည်လည်း များသောမာယာတို့၌ လိမ္မာကုန်သော လေးသမားတို့ကို ပစ်စေတတ်ကုန်၏။ မြင်းသားကို စားသော ခြင်္သေ့တို့မည်သည် အသက်မရှည်ကုန်၊ ဤနေ့မှစ၍ မြင်းကို မဖမ်းလင့် ဟု ဆို၏။ မနောဇသည် အဖစကားကို နားမထောင်မူ၍ ဖမ်းသည်သာ လျှင်တည်း၊ ခြင်္သေ့သည် မြင်းကိုဖမ်း၏ဟု ကြား၍ မြို့တွင်း၌လျှင် ရေကန်ကို တူးစေ၏။ ထိုရေကန်မှလည်း လာ၍ ယူသလျှင်ကတည်း။ မင်းသည် မြင်းတင်းကုပ်ကို ပြုစေ၍ မြင်းတင်း ကုပ်၏ အတွင်း၌လျှင် မြက် ရေတို့ကို ပေးစေ၏။ ခြင်္သေ့သည် တံတိုင်းထိပ်ဖြင့် သွား၍ မြင်းတင်း ကုပ်တွင်း၌လည်း ယူသလျှင်ကတည်။

မြားပစ်ခံရပြီ

မင်းသည် တစ်ယောက်သော အက္ခဏဝေဓိ လေးသမားကို ခေါ်၍ ခြင်္သေ့ကို ပစ်အံ့သောငှာ တတ်နိုင်လတ္တံ့လော ဟု မေး၏။ လေးသမားသည် တတ်နိုင်၏ဟု ဆို၍ တံတိုင်းကိုမှီ၍ ခြင်္သေ့လာရာခရီး၌ စင်ဆောက်၍တည်၏။ ခြင်္သေ့သည် လာ၍ အပသုသာန်၌ မြေခွေးကို ထားခဲ့၍ မြင်းကို ယူအံ့သောငှာ မြို့သို့ပြေးဝင်၏။ လေးသမားသည် လာသောကာလ၌ အဟုန်သည် အလွန်လျင်မြန်၏ ဟု ခြင်္သေ့ကို မပစ်မူ၍ မြင်းကိုယူ၍ လာသောကာလ၌ ဝန်လေးသည်၏ အဖြစ်ကြောင့် နှေးသော အဟုန်ရှိသော ကာလ၌ ခြင်္သေ့ကို ထက်သောမြားဖြင့် နောက်အဖို့၌ ပစ်၏။ မြားသည် ရှေ့ကိုယ်ဖြင့်ထွက်၍ ကောင်းကင်သို့ ပြေး၏။ ခြင်္သေ့သည် ငါ့ကို မြားစူး၏ဟု မြည်၏။ လေး သမားသည် ခြင်္သေ့ကိုပစ်၍ မိုးကြိုးသံကဲ့သို့ လေးညှို့ကို ခတ်၏။

မြေခွေး ထွက်ပြေးခြင်း

မြေခွေးသည် ခြင်္သေ့၏လည်းကောင်း၊ လေးညှို့၏ လည်းကောင်း အသံကိုကြား၍ ငါ့အဆွေခင်ပွန်းသည် လေးသမားသည် ပစ်၍ သေသည်ဖြစ်လတ္တံ့၊ သူသေနှင့်တကွ အကျွမ်းဝင်ခြင်းမည်သည် မရှိ၊ ယခု ငါသည် ပကတိအစွမ်းအားဖြင့် နေရာတောအရပ်သို့လျှင် သွားအံ့ ဟု

မိမိဘာသာပင်လျှင် စကားပြောလိုသည်ဖြစ်၍-

၈။ ယထာ စာပေါ နိန္နမတိ၊ ဇိယာစာပိ နိကူဇတိ။
ဟညတေ နူန မနောဇော၊ မိဂရာဇာ သခါ မမ။

၉။ ဟန္ဒဒါနိ ဝနန္တာနိ၊ ပက္ကမာမိ ယထာသုခံ။
နေ တာဒိသာ သခါ ဟောန္တိ၊ လဗ္ဘာ မေ ဇီဝတော သခါ။

ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၈။ ယထာ၊ အကြင်သို့သော အကြောင်းဖြင့်။ စာပေါ၊ လေးသည်။ နိန္နမတိ၊ ညွတ်၏။ ဇိယာဝါပိ၊ လေးညှို့သည်လည်း။ နိကူဇတိ၊ မည်၏။ မမ၊ ငါ၏။ သခါ၊ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သော။ မနာဇော၊ မနာဇအမည်ရှိသော။ မိဂရာဇာ၊ သားမင်းကို။ ဟညတေ နူန၊ သတ်ယောင်တကား။

၉။ ဟန္ဒဒါနိ၊ ယခုအခါ၌။ အဟံ၊ ငါသည်။ ယထာသုခံ၊ အလိုအလျောက်။ ဝနန္တာနိ၊ တောတို့သို့။ ပက္ကမာမိ၊ သွားအံ့။ ဧတာဒိသော၊ ဤသို့သဘောရှိသော သူသေတို့မည်သည်။ သခါ၊ အဆွေခင်ပွန်းတို့သည်။ န ဟောန္တိ၊ မဖြစ်ကုန်။ ဇီဝတော၊ အသက် ရှင်သော။ မေ၊ ငါသည်။ သခါ၊ အဆွေ ခင်ပွန်းတို့ကို။ လဗ္ဘာ၊ ရရာ၏။

ဆွေမျိုးတို့ ငိုကြရပြီ

ခြင်္သေ့သည် တစ်ဟုန်တည်းဖြင့် သွား၍ မြင်းကို လိုဏ်တံခါး၌ချ၍ မိမိသည်လည်း လဲ၍ သေ၏။ ထိုအခါ မနောဇ၏ အဆွေအမျိုးတို့သည် ထွက်ကုန်၍ မြားမှန်ရာအဝမှ ယိုသောသွေးရှိသော သွေးအလိမ်းလိမ်း ကပ်သော မနောဇကို မြင်၍ ယုတ်မာသော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲခြင်းကြောင့် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်သော မနောဇကို မြင်ကုန်၏။ မြင်ကုန်၍လည်း မနာဇ၏ အမိအဘ နှမ မယားတို့သည်-

၁၀။ န ပါပဇနသံသေဝီ၊ အစ္စန္တံ သုခမေဓတိ။
မနောဇံ ပဿ သေမာနံ၊ ဂိရိယဿာနုသာသနီ။

၁၁။ န ပါပသမ္ပဝင်္ကေန၊ မာတာ ပုတ္တေန နန္ဒတိ။
မနောဇံ ပဿ သေမာနံ၊ အစ္ဆန္နံ သမှိ လောဟိတေ။

၁၂။ ဧဝမာပဇ္ဇတေ ပေသော၊ ပါပိယော စ နိဂစ္ဆတိ။
ယော ဝေ ဟိတာနံ ဝစနံ၊ န ကရောတိ အတ္ထဒဿိနံ။

၁၃။ ဧဝဉ္စ သော ဟောဟိ တတော စ ပါပိယော၊
ယော ဥတ္တမော အဓမဇနူပသေဝီ၊
ပဿုတ္တမံ အဓမဇနူပသေဝိတံ၊
မိဂါဓိပံ သရဝရဝေဂနိဒ္ဓုတံ။

ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို အစဉ်သဖြင့် ဆိုကုန်၏။

၁၀။ ပါပဇနသံသေဝီ၊ ယုတ်မာသော အဆွေ ခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော သူသည်။ အစ္စန္တံသုခံ၊ စင်စစ် ချမ်းသာကို။ န ဧဓတိ၊ မရ။ ဂိရိယဿ၊ ဂိရိယမည်သော မြေခွေး၏။ အနုသာသနီ၊ အဆုံးအမကိုယူ၍။ သေမာနံ၊ အိပ်သော။ မနောဇံ၊ မနောဇကို။ ပဿ၊ ရှုလော့။

မိတ်ဆွေယုတ်အကျိုး

၁၁။ ပါပသမ္ပဝင်္ကေန၊ ယုတ်မာသော အဆွေ ခင်ပွန်းကို မှီဝဲခြင်းကြောင့်။ မာတာ၊ အမိသည်။ ပုတ္တေန၊ သားဖြင့်။ န နန္ဒတိ၊ မနှစ်သက်ရ။ သမှိ လောဟိတေ၊ မိမိသွေး၌။ အစ္ဆန္နံ နိမုဂ္ဂံ၊ နစ်မွန်းလျက်။ သေမာနံ၊ အိပ်သော။ မနောဇံ၊ မနောဇကို။ ပဿ၊ ရှုပါလော့။

မိဘစကား နားမထောင်၍

၁၂။ ယော ပေါသော၊ အကြင်ယောက်ျားသည်။ ဝေ၊ စင်စစ်။ အတ္ထဒဿီနံ၊ အကျိုးကိုမြင်ကုန်သော။ ဟိတာနံ၊ အကျိုး စီးပွားကို အလိုရှိကုန်သောသူတို့၏။ ဝစနံ၊ စကားကို။ န ကရောတိ၊ နားမထောင်။ သော ပေါသော၊ ထိုယောက်ျားသည်။ ဧဝံ၊ ဤသို့ ဆင်းရဲခြင်းသို့။ အာပဇ္ဇတေ၊ ရောက်၏။ ပါပိယော စ၊ ပါဏာတိပါတ စသော ယုတ်မာသော မကောင်းမှုကိုလည်း။ နိဂစ္ဆတိ-ဝိန္ဒတိ၊ ရလေ၏။

၁၃။ ဥတ္တမော၊ မြတ်သော။ ယော ပုရိသော၊ အကြင်ယောကျ်ားသည်။ အဓမဇနူပသေဝီ၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသော သူကို မှီဝဲ၏။ သော ပုရိသော၊ ထိုယောကျ်ားသည်။ ဧဝဉ္စ၊ ဤသို့ ဆင်းရဲခြင်းသည်လည်း။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။ တတော စ၊ ထို့ထက်လည်း။ ပါပိယော၊ ယုတ်မာ၏။ ဥတ္တမံ၊ ကြီးမြတ်သော ခွန်အားရှိသော။ အဓမဇနူပသေဝိတံ၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသောသူကို မှီဝဲသော။ သရဝရဝေဂနိဒ္ဓုတံ၊ မြား၏အဟုန်သည် ဖောက်ထွင်းသော။ တံ မိဂါဓိပံ၊ ထိုမနောဇခြင်္သေ့ကို။ ပဿ၊ ရှုပါလော့။

မိမိထက် သာသူကိုပေါင်းပါ

ဘုရားသခင်သည် ယုတ်မာသောသူတို့နှင့် ပေါင်းဖက်၍ ပျက်စီးတတ်ကြောင်း၊ ပညာရှိတို့ကို ပေါင်းဖော်ဆည်းကပ် အပ်လှသည်၏ အဖြစ်ကို ဟောတော်မူလိုရကား-

၁၄။ နိဟီယတိ ပုရိသော နိဟီနသေဝီ၊
န စ ဟာယေထ ကဒါစိ တုလျသေဝီ။
သေဋ္ဌမုပဂမံ ဥဒေတိ ခိပ္ပံ။
တသ္မာတ္တနော ဥတ္တရိတရံ ဘဇေထ။

ဟူသော အဆုံးဖြစ်သော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။

၁၄။ ဘိက္ခဝေ၊ ရဟန်းတို့။ နိဟီနသေဝီ၊ ယုတ်မာသောသူကို မှီဝဲသော။ ပုရိသော၊ ယောကျ်ားသည်။ နိဟီယတိ၊ ယုတ်မာ၏။ တုလျသေဝီ၊ တူသော သူကိုမှီဝဲသော။ ပုရိသော၊ ယောက်ျားသည်။ ကဒါစိ၊ တစ်ရံတစ်ဆစ်၌။ န စ ဟာယေထ၊ မယုတ်မာရာ။ သေဋ္ဌံ၊ မြတ်သောသူကို။ ဥပဂမံ-ဥပဂမန္တော၊ ဆည်းကပ်သော သူသည်။ ခိပ္ပံ၊ လျင်စွာ။ ဥဒေတိ၊ သီလအစရှိသော ကျေးဇူးတို့ဖြင့် ပွား၏။ တသ္မာ၊ ထို့ကြောင့်။ အတ္တနော၊ မိမိထက်။ ဥတ္တရိတရံ၊ သီလစသည်ဖြင့် လွန်မြတ်သောသူကို။ ဘဇေထ၊ ဆည်းကပ်မှီဝဲကြကုန်လော့။

သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏အဆုံး၌ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အပေါင်း အဖော်ကို မှီဝဲသော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... ဇာတ်ကို အဘယ်သို့ ပေါင်းတော်မူသနည်း ဟူမူကား... ယခုအခါ ဒေဝဒတ်သည် ထိုအခါ မြေခွေးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အဆွေခင်ပွန်းကို မှီဝဲသော ရဟန်းသည် ထိုအခါ မနောဇခြင်္သေ့ ဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ဥပ္ပလဝဏ်သည် ထိုအခါ နှမဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ခေမာဘိက္ခုနီမသည် ထိုအခါ မယားဖြစ်ပြီး၊ ယခုအခါ ရာဟုလာမယ်တော်သည် ထိုအခါ အမိဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ အဖခြင်္သေ့မင်းဖြစ်ပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ယုတ်မာသောသူ၊ ပေါင်းသင်းမူ၊ ထိုသူပျက်စီးရာ

နှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော မနောဇဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****