Sonët. Por la Secunda Mëssa Novela de Siur Curat de Badia
Sonët. Por la Secunda Mëssa Novela de Siur Curat de Badia ai 5 d' Agost 1852. Por dis incö chi de Badia.
Ci n bel de ch' al é incö,
Can gnarál pa indô insciö
Ma ch' ai stlefes i mortai
Che tan bel n' él plü mai.
Un incö nosc siur curat
Che na te ligrëza nes á fat,
Ch' á fat döt chël ch' un orü,
Chël che Badia n' á mai odü.
Al nes á dit mëssa novela,
Y ci festa é pa tan bela,
Che can' n prou vá pro alté
Do cincant' agn ch' al é bele sté.
Siur curat ch' é vedl y grisc
É ciamó le miú te nosc paisc
A l' odëi tan sann y intun
Se goduns' ch' al é tan bun.
Scebëgn ch' al á tan lauré
Na te gran cöra a manajé
Fôl impó incö dër gaiert
Y bunfrësch adora y tert.
Ne l' ëise aldí incö ciantan
Can' al ofrî dl cil le pan,
N prou ch' ais na te usc
Olá n él? Sun ma susc.
Ne l' ëise odü incö dant a Idî
Tan nosc bëgn ch' al chirî,
Al periâ por ël, por nos,
I orun bun ch' al é tan pros.
De dí breviare ál zedü
Porcí insciö á le vësco orü,
Mo te dlijia él ël le pröm,
An se god ch' al á n te slöm.
Por nes trá sö a paraisc
Veghel le ce, les mans, i pîsc
Y al cil vál a süa jënt
Ël pröm dagnora dant.
Prëii ch' Idî nes le conserves
Y de le perde al nes straverdes
Ch' al i dais dër vita lungia
Ch' al sides ai gragn, ai pici dlungia.
Siur Domëne é rové adalerch,
Y á tut pro nos l' alberch,
Y bun ch' al nes é gnü,
Che n prolot n' ân' mai odü.
Al é pro nos sëgn te Badia,
Y d' ester brau nen sál pa nia,
Al ess dormí inc' ite en Parü,
Che ess pa chësc cherdü?
Al é gnü a nes ciafé
Ch' un di nüsc él ël resté,
O sc' al ne messess te so convënt
Ne le lasciasson plü jí inant!
Chësc nes fej de bona vëia,
Y sce an ess 'ci de val' la möia,
Sc' incö mëssera demez
Ch' al é pro nos le prou Damez.
Nosc Canonich ch' á pordiché
Tan tröp s' ál insigné!
Y chël che al nes á dit
Tl cör nes restel scrit.
Al á vaghé por nos na munt,
Prëii ch' Idî i le mëtes en cunt,
Signurs che vá vistis de ros
Vëigon cis dainré pro nos.
Sc' Idî i dá ciamó tröc agn
á i ampezans n gran davagn,
Porcí n te prou, n te famëi
Ne n' él ignó, insciö diji ëi.
Tan de proi ch' al nes é gnü,
'Ci de chi ch' an n' á conesciü,
Tanc nen röiel mai plü adöm,
Zënza atira indô n te föm.
Y tan de sant ch' al s' é abiné
Ch' an stô te dlijia a s' abissé,
Y düc fô dër coriusc
Sc' ai n' odô, fôi plëgns de crusc.
Y ci portuns ch' ai á alzé,
Y ci scric ch' ai á inventé.
Tan bel nes ál parü,
Che cherdôn che le monn foss nü.
Y tan ch' ai stlopetâ.
Y co ch' ai s' la vagâ,
Al fô tröp por n te lüch.
Mo impó döt massa püch.
A siur curat dër dilan,
Incö unse düc le gote en man,
Y scraiun: Al vires dër dî
Y dër intun dagnora al sides!