Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom I/Chodnowice
| ←Chodnów | Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Tom I Chodnowice |
Chodorążek→ |
[ 607 ]Chodnowice, wieś, pow. przemyski, nad potokiem Popowiec, dopływem Wiaru, oddaloną jest na południowy wschód od Przemyśla o 2 mile, od Hussakowa na zachód o pół mili, od Niżankowic na północny wschód 1 i pół mili. Przestrzeń pos. więk. roli orn. 239, łąk i ogr. 68, past. 3, lasu 282; pos. mniej. roli orn. 274, łąk i ogr. 63, past. 63 m. Ludność rzym. kat. 6, gr. kat. 345, izrael. 11: razem 362. Należy do rzym. kat. paraf. w Hussakowie; grec. kat. ma w miejscu, należącą do dekanatu i dyecezyi przemyskiej; ta parafia obejmuje filie: Popowice i Dowiatycze z 459, Tyszkowice z 447, Chraplice z 140, Boratycze z 214 duszami gr. kat, obrządku. W tej parafii jest 5 cerkwi, przy każdej był dawniej osobny ksiądz, dopiero przy regulacyi gr. kat. probostw ściągnięto je w jednę. W samych Chodnowicach erygował probostwo Marcin Kątski, wojewoda kijowski, podolski, artyleryi koronnej generał, kamieniecki, latyczewski, maryampolski etc. starosta, dokumentem podpisanym we wsi Drozdowice 1699 roku na rzecz Dyonizego popa chodnowickiego. Dla Tyszkowic zaś Stanisław z Giergątów na Tyszkowicach Giergątów, Dorota Giergątowa, Adam Dominik Giergątów i Teresa Giergątowa, wydali list czyli prawo dnia 27 kwietnia 1681 księdzu Hrehoremu Mikołajowiczowi popowi tarnowskiemu na popostwo cerkwi w Tyszkowicach. Popowieckiej erekcyi nie ma w oryginale i nie było jej już w 1774 roku, gdyż ówczesny paroch popowiecki Jan Basiewicz przedłożył ówczesnemu sądowi przemyskiemu tylko odpis tejże, mocą której Stefan Fredro z Pleszowic, dziedzic na Chodnowicach, dnia 9-go lipca 1549 roku sprzedał popowstwo popowieckie, cerkiew ze wszystkiemi prawami i gruntem, zagonów 100, łąkę i pole za łęgiem, dalsze pole za ogrodem, ogród zwany Proczyńskij obejście około cerkwi i ogród za ogrodem Fedorskim za złotych 200 monety i liczby polskiej na wieczne czasy Martynowi popowi z Łodusznicy i jego potomkom. Co do Boratycz nie ma żadnych aktów, tylko jest wzmianka w akcie wizytacyjnym dekanatu dobromilskiego, spisanym przez Jakóba Jurkowskiego parocha jureckiego z 1776 roku, [ 608 ]który to akt znajduje się w konsystorzu przemyskim, że erekcya cerkwi w Boratynie, nadana przez Jakóba z Bledzianowa Bełchackiego, skarbnika zakroczymskiego w 1680 roku, złożona została w Przemyślu w 1720 roku. Ma to być pergamin opatrzony pieczęcią w blaszanej puszce na żółtawym sznurku. Tu jest podanie, że była druga cerkiew, która się spaliła, i pokazują jej miejsce teraz błotniste w lesie dworskim. Z archiwum grodzkiego przemyskiego z 1604 roku się okazuje, że 1604 r. boratycka cerkiew już istniała. Właściciel większej pos. Stadnicki hr. Stanisław. B. R.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|