Reynke de Vos/Dat erste boek: XXXVIII. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat erste boek: XXXVII. capittel Reynke de Vos Dat erste boek: XXXIX. capittel -->

Dat XXXVIII. capittel[edit]

Wo Bellyn quam vor den konnynck vnde hadde den rentzel an deme halze vnde droch dar ynne Lampen höuet, dat he suluen nicht en wuste.

Do Bökert de beuer hadde vpgedan
Den sack myt Hyntzen, synem kumpan,
He toch Lampen höuet hir vth.
Do sprack he alsus ouer luth:
»Dyt is to malen eyn seltzene breff.
Wor is de man, de dessen schreff?
We is, de des nicht enlöuet?
Vorware, dyt is Lampen höuet.« 

De konnynck vnde de konnygynne
Worden vorschrecket in ereme synne.
De konnynck sloch syn höuet nedder.
He sprack: »ach Reynke, hadde ik dy wedder!«
De konnynck myt der konnygynne
Weren beyde van swareme synne.
De konnynck sprack: »ick byn bedrogen.
Wo grote loggen heft Reynke logen!«
He reep vnde was gantz sere vorerret,
So dat al de deren worden vorveret.

De lupardus by deme konnynge stunt
(He was des konnynges nagheboren vrunt)
He sprack: »wat is doch dyt ghewerd,
Dat gy yw sus sere vorverd?
Al were de konnygynne ock doet,
Latet varen desse ruwe groet.
Grypet eynen mod, yd is anders schande.
Sy gy nicht here van deme lande?
Id is yo vnder yw al, dat hir is.« 

De konnynck sprack: »is dat so wys,
So latet yw dat neen wunder syn,
Dat nu myn herte lydet pyn,
Edder dat ick sus hebbe myßghelaet.
My heft myt syneme bözen beraet
Eyn quaet schalk so verne ghebracht,
Dat ick myne vrunde hebbe vorwracht,
Den stolten Brunen vnde Ysegrym.
Dat ruwet my in deme herten myn.
Dat wyl seer an myne ere ghaen,
Dat ick so vele hebbe myßghedaen
Tegen myne alder besten barone
Vnde ick demne quaden horensone
Alzo vele scholde betruwen.
Men yd quam al to by myner vruwen:
Se bath vor ene so vele to voren,
Dat ick ere bede moste horen.
Dat is my leet, al ysset to spade.
Al ere rad kumpt my to quade.« 

De lupard sprack: »horet my, konnynck here,
Moyet yw dar vmme nicht alto sere!
Is dar myßghedaen, men schalt sönen,
Men schal deme wulffe vnde Brunen, deme könen.
Ock Ghyremode, der vrouwen fyn,
Dessen schalmen gheuen den ram Bellyn,
Wente he bekende suluen openbar vnde bloet,
Dat he rad gaff to Lampen doet.
Dyt schal he wedder betalen vnde kopen.
Denne wyl wy alle na Reynken lopen.
Konne wy, he schal werden ghevangen,
Vnde nicht vele worde, men vort vphangen!
Wente he kan syne worde so slycht,
Kumpt he to worden, men hanget ene nicht.
Myt desser soene, dat weet ick wal,
Brunen vnde Ysegrym wol nogen schal.«