Reynke de Vos/Dat erste boek: XX. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat erste boek: XIX. capittel Reynke de Vos Dat erste boek: XXI. capittel -->

Dat XX. capyttel[edit]

Wo Reynke van velen synen wedderparten vorklaget wart in swaren saken; wo he yslykem antwort gaff, doch int leste myt tüghen ouerwunnen wart vnde to deme dode vorordelt.

Alsus wart dar eyn groet perlement;
De deren, de dar stunden vmmen trent,
Wolden Reynken syn lyff affwynnen.
Se spreken en an myt allen synnen,
Myt velen klaghen, de men dar horde;
Ja, yslykem gaff he schon antworde.
Ne wart ghehoret vp eynen dach
Mere klaghe, alze dar gheschach
Van voghelen vnde wylden deeren,
Van nauwem rade vnde mannich viseren,
Dat men dar horde vnde vornam.
Men do Reynke to antworde quam,
Wart ne schonre vntschuldynge ghehort,
Alze Reynke dar suluest brachte vort;
He entschuldyghede syk in al den dyngen,
De men ouer en mochte bryngen,
Dat al den heren dat wunder dede,
Dat Reynke wuste so schone rede
Vnde syk al der sake wolde entleggen,
De men dar ouer en konde seggen.
Int leste (dat ik korte desse wort)
Quemen etlyke tueghe dar vort,
Dat weren vprychtyghe waraftyge mans;
Se tügheden ouer Reynken heel vnde gantz,
Schuldich to wesen in der myssedaet.
Do ghynck de konnynck in den raed.
Se sloten eyndrachtygen vnde eynes modes:
»Reynke de vos is schuldich des dodes.
Men schal en bynden vnde vangen,
Dar to by syneme halze vphangen.«
Syne kloken worde hulpen nicht vele.
Do ghynck yd Reynken vth deme spele.
De konnynck dat ordel suluen affsprack,
Dar vmme Reynke gantz sere vorschrak,
Vnde wart to der suluen stunden
Ghevangen vnde harde ghebunden.

In dessen tween capittelen leret de poete vyff stucke.

Dat erste is, dar de trost dür is, schal syk eyn wys man suluen trosten vnde vordrysten, alze Reynke hir dede.

Dat ander is reuerencie vnde othmod, den men eynem heren efte richter sal beden.

Dat drydde is, de vorklage to krygen, dem dat so vallen mach.

Dat veerde is den rychteren efte heren eyne lere, dat de nycht louen scholen gherynge lystyge worde, vnde schal syk ok nicht hastygen myt worden laten vmme bryngen van deme weghe der rechtferdicheyt, men den mysdadygen straffen, vnde ernsthaftich to wesen.

Dat vyfte is, dat eyn here efte richter nicht louen schal allen klagers, men myt waraftygen tuegen de warheyt vndersoeken vnde dar na rychten, gelyk alze Reynke hir wart ouerwunnen myt waraftigen tügen vnde do dar na vorrichtet to dem dode, dat doch krech eynen vmmeslach, so hir na volget.