Reynke de Vos/Dat drydde boek: X. capittel

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Dat drydde boek: IX. capittel Reynke de Vos Dat drydde boek: XI. capittel -->

Dat X. capittel[edit]

Hir sprickt Reynke de drydden ystoryen, de vp deme speygel stunt gemaket, so he sede al legende, vnde is van synem vader, deme olden vosse, vnde van dem wylden kater, de in deme holte lopt, den he hir schendet myt worden.

»Konnynck here, gy scholen ok wetten,
(Latet myne rede iw nicht vordreten!)
Wente vp dem speygel stunt ok gegrauen
Behende myt bylden vnde boekstauen,
Wo myn vader vnde Hyntze de kater
To samende ghyngen by eyneme water.
Se sworen to samende myt swaren eyden,
Dat se wolden vnder syk beyden
Lyke delen, wat se ok vengen.
Wolde se yemant yagen efte dwengen,
So scholde eyn blyuen by deme anderen.
Sus ghyngen se vele weges wanderen.
Id gheschach syk eyns, dat se vornemen,
Wo etlyke yagers na ene quemen,
De hadden ok vele quade hunde.
Hyntze do to spreken beghunde.
He sprack: >gud rad is hir dür.<
Myn vader sprack: >yd is euentür.
Eynen sack vul rades ik wol weet;
Wy wyllen malckander holden den eyt
Vnde wyllen vaste to samende stan.
Dessen rad sette ick to voren an.<

Hyntze sprack: >wo yd vns gaet,
Ik weet allene eynen raet,
Den moet ik bruken, dat segge ik yw, om.<
Alzus spranck he vp eynen bom,
Dar eme de hunde nicht konden schaden.
Sus wolde he mynen vader vorraden,
Den he in anxste leet staen.
Myt des quemen en de yegers an.
Hyntze sach dyt vnde sprack:
>Wat, oem, doet nu vp yuwen sack!
Gy hebben dar doch vele rades in,
Bruket den nu, dat is yuwe ghewyn.<
Men bleß int horn vnde men reep: >sla!<
Myn vader leep vor, de hunde eme na.
He leep, dat em vthbrack dat sweet,
So dat he ok achter glyden leet.
Sus wart he do ychteswat vorlycht,
Anders were he entkomen nicht.
Hir moghe gy horen, we ene vorreet:
Dat dede de, dar he syk meyst to vorleet.
De hunde weren eme to snel,
Vyl na hadden se eme gherucket dat fel;
Men dar was eyn gath, dat wuste he wol.
Sus entquam he int sulue hol.

Des ghelyk vyntmen noch mannygen droch,
De sus dat sulue bruken noch,
Alze Hyntze hir dede, de quade deeff;
Wunder were yd, hadde ik en leeff.
Doch ik hebbet em halff vorgheuen,
Sus is dar noch wes achter bleuen.
Desse ystorye myt dessen reden
Stunt klar vp deme speygel ghesneden.«

In desseme capittele leret de dychter II stucke.

Dat erste is, so wanner eyn loggener syk vthschemet in der heren höue vnde dor eynen beseggen efte belegen, ya, so he denne vornympt, dat eme ghehord wert, so belucht efte besecht he wol ok eynen anderen myt eyner anderen sake; so hir vor Reynke den ezel besecht heft vmme syne grofheyt, so besecht he nu in dessem vorghesechten capittel den wylden kater vmme de vntruwicheit vnde schuldyget ene vor eynen meeneder.

Dat ander, dat hir gheleret wert, is, dat eyn syk waren schal vor synen vorsöneden vyent; wente al ysset so, dat he yd eme vorgyft, so vorget he des doch nicht, alze hir Reynke secht, dat yd wunder is, dat ene leff heft, vnde secht, he hebbet eme halff vorgheuen.