Quickborn/Drees

Inn Winter, inn Winter, denn knackert dat Is,
De Böm hangt vull Rip un de Koppeln sünd gris,
Denn nehm ik min Scheetprügl un slenker to Lann’,
Umme Ohren de Pudelmütz un Fusthannschen an.

Frenz Buhmann hett Eierbeer, de Kachlabnd is hitt,
De Sünn schint int Finster, dat Feld is so witt:
Dar knappt wat inn Krattbusch - wat gift dat en Schall!
Frenz, gev mi de Büss, dat ik ok doch mal knall!

Oppe Geest is dat lusti! all’ Dag oppe Jagd!
Dat Hart springt asn Hund, wenn de Knappbüssen kracht!
De Has’ schütt koppheister, dat Blot spritt in Snee,
De Bom schütt den Griskopp, as de em dat weh.

Dær Moor un dær Wischen, likæwer, likan,
Dær Strünk un dær Rüschen, de Stakbusch væran!
De Snee is so witt un dat Is is so blank!
Ik glitsch as en Dampwagn de Gröben hentlank.

Sitt jüm inne Heid bi jüm Zeitung un Bok,
Drinkt Thee mit de Frunslüd, int Landschopshus Grog,
Un redt Politik un spelt L’hombre un Whist:
Ik lach na den Narrnkram, min Flint inne Füst!

Heff Knaken as Isen, en Magn as en Perd,
Bün weli asn Tæt mit’t Leid ünnern Steert;
Sla’k mal utn Swengel, ik kam wul int Spor:
Hurrah! dær den Krattbusch, dær Wischen un Moor!