Parabola del Figliol Prodigo BAD
- La Parabola del Figliol Prodigo BAD
'N tsert om avóa dui fis:
E 'l plö schòn de chi disch al père: "Père dáme la pert d' la facoltè, che me tocca;" e al i hà desparti l' avai. E dó nia trötsch dìs, abinè ch' al áva l' fi plö schón, dütt inadüm, s' en é schü demez teng paijsch da luntsch, e in lò hálle desfat ia l' fàte so cung vire alla grana.
E deshpò ch' al s' ha desfat ià dütt, è 'l gnü na sterscha fang in te chal lüc, e al scomentscháa d' avai mangora. E s' en è schü, e s' mat pro un d' latschité de chal lüc, e chast l' ha mettü sü in süa villa a tgiare di portschi. E oróa impli so vanter de ró, che mangiáa i portschi, e degügn 'n in dèa.
Ma gnü in sé dischel: "Cotang de servitu in tgiasa de mi père ha pang d' sorora, e iö me möre chilò da fang. Jö torá ca, e shará da mi père, e i dirá: Père iö ha fát pitgiö in tschil, e dang té.
Jö ne sung pa plö daign d' ester nominé to fi; fáme shö, ch' un de tü servidus."
E al ha tut ca, e s' n é gnü da so père. E canch' al fóa tgiamò da lunsch, l' halle odü so pére, e möt da compassiung, e corrang addallerc, i è-lle salté intschar so col, e l' há bashé. E l' fi i dischóa: "Père, iö ha fat pitgiö in tschil, e dant a tè; iö ne sung plö daign d' ester nominé to fi." Mo 'l pére disch a sü servidus: "Portéde prast addarlerc la plü bella vìeshta, e vistile, e dé-i l' annell in tla mang, e i tgialzà t' el pé. E tolléde cà chal videl gras, e tolléle ia, e mangiunde, e stunde de bona vöja.
Portgíche chast mi fi fóa mort, e al è ressori, al fóa in malora, e al é gnü tgiaté." E ai s' é metüs a banchetè. Mó so' fi plö vedl fóa la fora 'ntla campagna, e chanch' al è gnü, e rovóa dainpro da tgiasa aldíle sonang e ballang.
E hà cardè 'n servidu, e damané, tgi che chast fossa.
Chast i há dit: "To fré é gnü, e to père ha mazze 'n videll gras, porch' al ch' al l' ha tschafe intung. Mo al s' ha dessené, é ne oróa shi ite; mó so pére é shü fora, e há schomentsché a l' priè. Mo al há respognü, e dit a so père: Tgiára, taign d' agn ne te sunsi sté deshobediant, e mai ne m' hàste de n' asó, ch' iö esse podü mel mangié cung mi amici.
Mo d'spó che chast to fì, che s' ha mangié ia l' fate só colles pottanes, é gnü, i hás-te sbocarí un gras videl."
Mo al dischóa al fì: "Fì, tö t' es dagnóra pro me, e dütt l' mi è tó;
Mo saign messung mangie e s' la góde, portgí che cast to fré fóa mort, e gnü in indo vì; pordü, e indo tgiaté."