This page has not been proofread.
Me Bēchelchen.
Näst wēr mer wol af deser Wält esi läf[1],
Als wänn ich nōch ängde[2]r me Bechelchen häf[3];
Et rouscht und et rouscht ous der Millebåch,
Aus erläne Nēstcheren[4] hadd ed en Dåch,
Draf schōkelt de Nōchteguel sich und sång, -
Em hīrt se färr iwer de Bodemzong[5].
Et fluß än em Āwerche[6] klinzich[7] uch rīn,
Zesummegebastelt ous Mōs uch ous Stīn.
Vor munch in Lelch[8], gor munch in Ris
Stand längs[9] dem Awer wangderhisch;
Se bichten[10] är Blietcher, blo, rid uch grän,
Se wule sich guer[11] än dem Späjel[12] besähn.
Me Bechelche quaddeld und proddelt derno,
Als of ed en äst vun der Ektelget so.
Wol munch enem Medchen, et sil et verstohn,
Kent 't Bechelchen ander gat Liren noch son,
