Jump to content

Page:Thesaurus Palaeohibernicus 2.djvu/210

From Wikisource
This page has been proofread.
164
Non-Biblical Glosses and Scholia.

P. 156a

…a rege1 ‘regno’… Apud Latinos autem dignitatum nomina pleraque ex uerbis uel nominibus nascuntur, quae faciunt uerba2, ut ‘consul’ a con­sulendo3

P. 156b

A uilico1 etiam ‘uilico’ uel ‘uilicor’ dicebant antiqui. …ab unda2 ‘undo, abundo, inundo’…a mare3 uel marito ‘marito maritas’… Artium uero nomina4 tam apud Graecos pleraque quam apud nos omnia post uerba natura­liter sunt accipi­enda. ‘Doceo’ post ‘doctor’…‘suo’ post ‘sutor5’… Nomina[1] quoque, quae ex ipso actu6 agentibus7 impo­nuntur, ex uerbis nomina, non ex nominibus uerba per­ficiunt…

P. 157b

…apud Romanos uero semper intrinsecus fit declinatio1, id est in ipsa iunctura sequentis uerbi2 uel post eam, ‘conficio confeci’… Et illud quoque sciendum, quod princi­palem lyteram, quan­cunque habuerit positio uerbi, in suo loco seruamus3 per omnem declina­tionem, ut ‘amo amaui’…

Quaeritur in compositis uerbis, cur, cum saepe in praesenti corrupta sit aliqua pars composi­tionis, in prae­terito integra inuenitur, ut ‘perficio perfeci’… Excipitur ‘alteruter alter­utrius,’ quod cum in nomi­natiuo ex duobus integris sit, in genetiuo non est, nam ‘alterius­utrius’ esset4 …sicut et ‘quicquam5 cuiusquam6’ et ‘idem eiusdem.’ Euphoniae causa tamen haec fieri mani­festum est7

Apparet ergo ex hoc8, quod compositio huiuscemodi uerborum,


P. 156a

1: .i. ondí as rex 2: .i. tecmaing dano buith briathar huadib sem ut uilico ondí as uilicus · 3: ondí as consulo ⁊ reliqua síc

P. 156b

1: .i. uandí as uilicus .i. rechtaire 2: .i. huandí as unda · 3: .i. ondí as mas .i. fer 4: .i. dana .i. anmman araḟóimtar didanaib ut doctor de doctrina · ˘ 5: .i. cairem[2] 6: .i. doberr ainm ṅdoib dingnim gníte 7: .i. donaib hí gnite

P. 157b

1: .i. is immedón dogníther infilliud ní fodeud 2: .i. inna rainne dedenchæ inchomsuidigthi[3] 3: .i. indliter hua­tinscana inchetna persan isuadi dano intin­scanat inna aimsir[4] olchenæ 4: .i. mad odib nogaib 5: .i. anog ⁊ óg 6: danóg 7: ishe inso tuasolcud indim­chomairc asrubart riam 8: .i. as causa euphoniae immeḟolṅgai andliged sin


P. 156a

1. i.e. from rex. 2. i.e. it happens then that verbs are (derived) from them as villico from villicus. 3. from consulo etc.

P. 156b

1. i.e. from villicus ‘steward.’ 2. i.e. from unda. 3. i.e. from mas a male. 4. i.e. of arts, i.e. names which are assumed from arts, as doctor from doctrina. 6. i.e. a name is given to them from the deed which they do. 7. i.e. to those that do.

P. 157b

1. i.e. the flexion is effected internally, not at the end. 2. i.e. of the final part of the compound. 3. i.e. the letter in which the first person (of the present) begins, is also that in which the other tenses begin. 4. i.e. if it were from two integers. 5. i.e. a non-integer and an integer. 6. two integers. 7. this is the solution of the question which he has previous­ly put (Quaeritur in com­positis etc.). 8. i.e. that it is the causa euphoniae that causes that law.

  1. recte Omnia
  2. pl. cairemain LL. 29a28
  3. the former h is expressed by the usual mark of aspiration over the c
  4. Or can aimser ‘tense’ have had the plural aimsir, as persin from persan?