Page:Thesaurus Palaeohibernicus 2.djvu/177

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.
131
Glosses on Priscian (St. Gall).

compo­sitis5. Dicunt enim, oportere compa­ginem, qua cohaerent in compo­sitione dictiones, immobilem manere6. Hoc igitur non seruantes7 Latini diuisorum quidem utimur decli­natione, accentu tamen composi­torum. Quod dicentes non uidemur contra supra dictam Graecorum de compagine rationem facere8

P. 75a

…‘alteruter alterutrius,’ quod tamen ipsum non absque ratione non decli­natur1. Nam cum duae contra se pugnant regulae, ut alteram2 seruet, necesario perdidit alteram3. Unde Cicero pro M. Marcello: ‘quod si in alterutro4 peccatum sit, malim timidus quam parum prudens uideri.’ Itaque mascu­linum quoque5 eorum est declina­tionem secutum propter rationem supra dictam in ‘ius’ termi­nantis genetiui, qui communis trium uult esse generum. Nec solum tamen in declina­tionibus6 nominum hoc contin­guit, sed etiam in accen­tibus7, ut…‘plerusque pleraque plerumque.’ …‘que8’ enim, nisi separata sit…coniun­ctio enclitica esse non debet, nisi illud dicamus, quod ‘que,’ quando cum intigris compo­nitur dicti­onibus, quamuis signifi­cationem suam amittat…, tamen enclitici uim seruat, exceptis diffe­rentiae causa ‘itaque,’ ‘utique’;

P. 75b

in his enim non solum coniunctio, sed etiam praeposita ei1 aduerbia uim propriae signifi­cationis con­uertunt composita. Vetus­tissimi tamen2 et ‘altera utra’ et


5: .i. an diall óchechtar[1] indarann6: aram bé indalarann cen diall7: tairissem indala­rainne cen diall8: ní etar­scarad[2] comsuidigthi file and huare is foen[3] aicciund adfiadar

P. 75a

1: níchendliged anephdiall ódibrannaib2: ingenitin coitchen tre­chinélai3: adiall ó chechtar indarann4: .i. altero­utro asbeir · issechtar rolaa a­dilledchi ní immedón5: .i. alteruter cesu chomsuidigthe ódib nógaib file hisuidiu6: comai­techt ceniuil dochenéul indiull7: biid dano comai­techt ceneuil dochenéul in aiccendaib   8: aní as que[4]

P. 75b

1: .i. dondí as que[5]2: .i. ciasid ruburt frit tuas alter utra pro altera utra robói camaiph dano laarsaidi altera utra ⁊ alterum utrum .i. comsuidigud odib nogaib isind­ḟemun ⁊ neutur amal rondgab isinmascul · 


5. i.e. the declension in each of the two parts (of the compound).   6. that one of the two parts be un­declined.   7. the persis­tence of one of the two parts without declen­sion.   8. it is not a sepa­ration of a compound which is here, since it is pro­nounced under a single accent.

P. 75a

1. not without principle is their absence of declen­sion in the two parts.   2. the common tri­generic genitive.   3. its declen­sion in each of the two parts.   4. i.e. ’tis not altero utro that he says: ’tis outside he has put (exposuit) its declin­ability, not in the middle.   5. i.e. alteruter; although it is a compound of two integrals that is here.   6. congru­ence of gender to gender in declen­sion.   7. so there is congru­ence of gender to gender in accents.

P. 75b

1. i.e. to que.   2. i.e. though I have said to thee above, alter utra for altera utra, the ancients, however, had altera utra and alterum utrum, i.e. compo­sition of two integrals in the feminine and neuter as is in the masculine.

9–2

  1. MS. oechtar, but see ó chechtar, Sg. 75a3
  2. MS. etar scarad
  3. leg. fo oen
  4. MS. q.
  5. MS. q.