V.
Sin imthighthe Irám níor fhág sé oiread is rós;
Is corn seachtfháinneach Seámsíd ca bhfios cár ghlóis;
Acht an grápa choithigh sé fós a dheirge ar áis
'S bíd scothghuirt fé bhláth n-a dtráth cois srotha
againn fós.
VI.
Ar mhilisghob Dháibhí tá snaidhm ceangail gan cheól
Acht cloistear um meadhán oidhche árdghlaoidh
Fheallamhail óighe
Le hársaidheacht teanga ar an rós, ghá mholadh dhi:
"Feárr Fíon!"
Go ndineadh don scáil bhuidhe d'fhás dí dearg n-a snódh.
VII.
An corn so líon, 's i ngríos an earraigh bhuig sáith
Doineannbhrat caoi is aithrighe ded bhallaibh go bráth,
Tá éinín fairthe na dtráth ar eitilt go righin
Is innisim díbh gan moill go stadfaidh dá stáir.
VIII.
San mBaibilin féin, no i Naíseápúr na lios,
Pé blasta nó géar a théigheann an súghlach dhuit,
N-a dheóir 's n-a dheóir seadh shileann lathairt do
shaoghail,
'S n-a dhuille i ndiaidh chéile a scéidheann duilliúr do
ghois.
IX.
Adamhuighir fhéinig téacht na maidne i mbun scoth,
Acht dearbhscoth glé an lae indé cár scaradh leis sin?
'S an rós a thagann i dtosach an tsamharaidh ar éill
Bheir Seámsíd i gcéin is Caícobád ar a mhuin.
9
