Page:PL X de Montépin Żebraczka z pod kościoła Świętego Sulpicjusza.djvu/63

wprawny w wybiegi różnego rodzaju, a zarazem nader ostrożny, nie czynił żadnych na przyszłość obietnic z swej strony.
 Porywająca wymowa, głosem drżącym z wzruszenia, dozwalał odgadnąć stan swojej duszy, poznać ukryte skarby serca, jakiemi się nigdy nie rządził, a które postanowił teraz złożyć u stóp narzeczonej.
 I otóż otrzymał rezultat zdumiewający! Zdobył całkowicie dla siebie człowieka nieprzychylnie przedtem dlań usposobionego.
 W miesiąc później podpisano w pałacu przy ulicy Vaugirard akt małżeństwa Gilberta Rollin z panną d’Areynes.
 Za radą księdza Raula ów akt zastrzegał oddzielenie majątku Henryki, przyznając jej wyłączne prawo rozrządzania tymże.
 Usłyszawszy to, Gilbert, nie stawiał przeszkód, ani okazywał niezadowolenia. Rozumiał doskonale, że w jego obecnem położeniu nie można było postąpić inaczej. Wreszcie, cóż mu na tem zależało? Pewien miłości Henryki, jak również i pozyskania nad nią w krótkim czasie absolutnej władzy, wiedział aż nadto dobrze, iż mimo zastrzeżeń w akcie uczynionych, otrzyma od swej małżonki wolność rozporządzania majątkiem.
 Hrabia Emanuel d’Areynes, spełniając powzięte postanowienie, powiększył posag swej synowicy o dwieście tysięcy franków. Te czterysta przeto tysięcy, umieszczone w papierach pierwszorzorzędnej wartości, przynosiły rentę dwudziestu tysięcy franków, wystarczającą na przyzwoite utrzymanie.
 Zawarcie małżeństwa nastąpiło w osiem dni po podpisaniu ślubnego kontraktu i hrabia Emanuel powrócił sam smutny, do Fenestranges, gdzie polowanie stało się dlań odtąd jedyną rozrywką.
 Obawy jego co do przyszłości Henryki niestety wkrótce się ziściły. Gilbert, dla którego posag jego żony przedstawiał jedynie środek do tymczasowego utrzymania się, w oczekiwaniu na milionową po stryju sukcesyę, postanowił zerwać pozornie ze swemi dawnemi nawyknieniami, próżnowaniem i rozrzutnością, ażeby nie rozdrażniać przeciw sobie hrabiego.
 Był to plan, zaiste mądrze obmyślany. Aby wykonać go