Page:PL X de Montépin Żebraczka z pod kościoła Świętego Sulpicjusza.djvu/51

 — I cóż? — jedziemy dziś w nocy? — zapytał niecierpliwie Lotaryńczyk.
 Ksiądz d’Areynes powtórzył rozmowę z Arcybiskupem.
 — Trzeba się zrezygnować... niema rady!... wyszepnął Schloss z westchnieniem.
 Zasiedli do stołu.
 Rajmund zajadał z wielkim apetytem, lecz młody kapłan przygnębiony myślami zaledwie dotknął jedzenia.
 Obiad trwał krótko.
 Po ukończeniu, ksiądz d’Areynes kazał służącej przygotować łóżko dla gościa.
 — Ja wyjdę; — rzekł, — i może późno w nocy powrócę. Nie czekajcie na mnie.
 Jak wiemy, wikary z parafii świętego Ambrożego, był człowiekiem serca. Nie mógł przygotowywać się do podróży, nie pomyślawszy jednocześnie o swoje kuzynce, Henryce Roilin.
 Przewidywał, że jeśli stryj wzywa go do siebie, znajdując się w stanie zdrowia tak niebezpiecznym, to niewątpliwie zażąda od niego rady co do rozporządzeń testamentowych.
 Sytuacya była nader delikatnej natury.
 Prawość sumienia młodego księdza, nie pozwalała mu przedsiębrać tę podróży w tajemnicy przed jego kuzynką Henryką, na równych prawach wraz z nim spadkobierczynią po hrabim Emanuelu d’Areynes.
 — Powinienem ją powiadomić! — mówił sobie, — i powiadomię. Zobaczę się z jej mężem. Radbym ażeby pojechał zemną do Fenestranges.
 Poczem młody wikary wyszedłszy od siebie z ulicy Papincourt, podążył do Gilbertów.
 Zanim poprowadzimy dalej naszą powieść, wypada nam dać kilka wyjaśnień, dotyczących rodziny d’Areynes’ów.
 Hrabia Emanuel, właściciel zamku Fenestranges, miał dwóch braci, Andrzeja i Gustawa.
 Andrzej, był ojcem Raula, obecnie wikarego. Henryka Rollin, była córką Gustawa. Hrabia Emanuel najstarszy z trzech braci pozostał bezżennym.
 W piątym roku życia Paul utracił ojca.