watnej osoby. D., jak również inne wsie tej parafii, należał pierwotnie do jurysdykcyi proboszcza łaskiego aż do r. 1780, w którym nowa parafia w Dobroniu założona została przez bisk. Ant. Ostrowskiego. Kościół drewniany w formie krzyża r. 1779 kosztem kapituły krakowskiej wybudowany został pod tyt. Ś-go Wojciecha męczennika i biskupa. Cmentarz kościelny, okrążony palisadami, drugi zaś do grzebania ciał zmarłych, na nowo ogrodzony został w r. 1875 staraniem obecnego probosz. Walentego Mruka. Kościół r. 1872 zewnątrz i 1878 wewnątrz cały wyrestaurowany i upiększony został. Dobra D. składają się z folw. D., attynencyj Mogilna i Grzybowiec, tudzież wsi D.; od Piotrkowa w. 42, od Łasku w. 7, droga bita przechodzi przez terrytoryum, od Łodzi w. 22, od rzeki Warty w. 33, Rozl. dworska wynosi m. 1376, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 642, ląk m. 153, lasu m. 480, nieużytki i place m. 100. Płodozmian 5, 8 i 10-polowy, Bud. mur. 12, drewn. 27, cegielnia i wiatrak. Wieś D. osad 105, gruntu m. 1501. St. Ch.
Dobrong, ob. Dobrąg.
Dobroniów, przysiołek Janowic.
Dobronowo, po węg. Nagy-Dobrony, wś. w hr. bereskiem (węg.), kościół paraf. ewang., lasy dębowe, 2319 mk. H. M.
Dobropol, folw., pow. włodawski, gm. Wyryki, par. Włodawa. Ma 4 dm., 8 mk., 602 morg. obszaru.
Dobropol, przysiołek Majdanu sieniawskiego.
Dobropole (z Mateuszówką), wś, pow. buczacki, o 16 kil. na płn. od Buczacza, przy gościńcu tarnopolsko–buczackim, o 7.5 kil. na płd. z. od st. p. Chmielówka. Parafia gr. kat. w Zarwanicy, rzym. kat. w Wiśniowczyku. Dm. 185, mk. 1144, z tego przypada na Mateuszówkę 29 dm. a 244 mk. Własność więk. obejmuje roli ornej 804, łąk i ogrodów 204, pastwisk 23 mr. dol. aust.; własność mniejsza roli orn. 1305, łąk i ogr. 454, pastw. 3 mr. We wsi szkoła etat. jednokl., istniejąca od r. 1849. Właściciel więk. posiadł. Józef Ochocki.
Dobroradów, zaścianek szlach., pow. oszmiański, dm. 1, mk. 9 (1866).
Dobrosielice, wś i folw., pow. płocki, gm. i par. Drobin. W 1827 r. było tu 14 dm., 89 mk. Folw. D. jest odległy od Płocka w. 33, od drogi bitej w Drobinie w. 5, od Bielska w. 16, od Ciechanowa w. 42, od rzeki Wisły w. 33. Rozl. folwarczna wynosi m. 840, a mianowice: grunta orne i ogrody m. 587, łąk m. 39, pastwisk m. 183, nieużytki i place m. 31, bud. mur. 5, drewn. 7, obfite pokłady marglu. Wieś D. osad 50, gruntu m. 335. Folw. Dobrosielice-Zalesie lit. C. D. F. G., położony od Płocka w. 30, od Bielska w. 14, od Mławy w. 42, od rzeki Wisły w. 30. Rozl. wynosi m. 141, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 112, pastwisk m. 24, nieużytki i place m. 6. Bud. drewn. 7. Br. Ch.
Dobrosin albo Dobrusin, z Łazowami, wieś, pow. żółkiewski, leży nad potokiem Białą, dopływem Bugu, przy gościńcu rządowym żółkiewsko–bełzkim, z którym się tu krzyżuje gościniec prywatny bełzko–magierowski, oddalona na północny zachód od Żółkwi o 12 kilom., od Magierowa na wschód 10 kil., leży w niskiej, mokrej, piaszczystej okolicy; sławne są łąki i pastwiska dobrusińskie, od których wieś ma swoje nazwisko: „dobre sino“ (dobre siano) Przest: pos. więk. roli or. 393, łąk i ogr. 215, past. 18, lasu 7; pos. mn. roli or. 1840, łąk i ogr. 955, past. 294, lasu 8 morg. austr. Ludność rzym. kat. 10, gr. kat. 1330, izrael. 40, razem 1380. Należy do rzym, kat. parafii w Magierowie, urząd poczt. i gr. kat. parafią ma w miejscu, należącą do dekanatu żółkiewskiego. W aktach parafii znajduje się dokument wystawiony w zamku żółkiewskim 1 marca 1740 przez Maryą Karolinę, wnuczkę Jana III, księżnę de Bouillon, na Żółkwi, Złoczowic, Pomorzanach etc. Panią i Dziedziczkę, potwierdzający dotacyą tej cerkwi, nadaną przez Jana III króla w zamku żółkiewskim 24 marca 1685 r. w gruntach i łąkach. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu. Na obszarze dworskim znajduje się znaczny i staranny chów bydła rasy poprawnej, której sprzyjają obszerne łąki. Właściciel większej posiadł. Rudolfa Urbańskiego spadkobiercy. B. R.
Dobroslawa, wioska w hr. szaryskiem (Węg.), kościół filialny gr. katol., obszerne lasy, 90 mk. H. M.
Dobrosław, wś, pow. wieluński, gm. i par. Lututów, o 2 i pól mili na zachodo-północ od Wielunia. Ma 25 dm., 110 mk., 206 m. gruntu włościańskiego. Przysiołek pański był niegdyś udziałem dóbr świątkowickich, teraz osobna całość o 6 włókach. Pozostała włość dworska, 16 włók. 19 morg. z lasem, rozprzedana na pomniejsze gospodarstwa, tudzież kilka włók boru, sprzedanych dworowi w Wiktorowie, zaliczają się administracyjnie do gm. Naramnice, i tu jest 20 dm., 150 mk. Chaty wzdłuż gościńca od Świątkowic, po lewej stranie wystawione, schludne, częścią murowane. Osadnicy Polacy i Niemcy. R. 1827 D. miał 20 dm., 162 mk. W...r.
Dobrosławice, wieś i dobra, pow. kozielski, par. Maciowakierz, przy drodze z Głogowy do Raciborza; dobra mają 650 m. gruntu a wieś 33 osad i 1242 m. gruntu. F. S.
Dobrosławice, wieś na Szląsku austryackim, własność hr. Wilczka. Do D. należy część gruntów na Markwatowicach, w pow. raciborskim. F. S.
