Szkoła etat. jednokl. Własność Władysł. ks. Czartoryskiego. 3.) D., wś, pow. dobromilski, o 35 kil. na płn. zach. od Dobromila, o 5 kil. na poł. w. od st. p. i parafii rzyms.-kat. w Mrzygłodzie; par. gr. kat w miejscu. Dm. 254, mk. 1,275. Obszar dworski ma roli ornej 164, łąk i ogrodów 15, pastwisk 20, lasu 23 m.; włościanie roli orn. 1,549, łąk i ogrodów 164, pastw. 321, lasu 1,351 m. We wsi szkoła etat jednokl. 4.) D., przysiołek Ciężkowic (ob.). M. Ż. S. i Lu. Dz.
Dobra, 1.) wieś, pow. bukowski, 10 dm., 86 mk., wszyscy kat., 10 analf. Stac. poczt. i kol. żel. w Buku o 10 kil. 2.) D., folw., pow. ostrzeszowski, 2020 morg. rozl., 9 dm., 84 mk., należy do gminy Rogaszyc. Stac. poczt. i kol. żel. Kempno o 9 kil. Właścicielem Teofil Wężyk. M. St.
Dobra, ob. Dober (niem.).
Dobra, wieś, pow. frydecki na Szląsku austr., rozl. morg. 1531, ludn. 1586, kościół paraf. kat. Parafia dek. frydeckiego liczy 4745 kat., 80 ewang., 30 izr. F. S.
Dobra, niem. Dobrau, wielkie dobra, folw. i wś, pow. prądnicki, par. Krapkowice, przy drodze z Krapkowic do Białego. Majątek D. z folw. Neubude ma 1685 m. rozl. i piękny zamek w r. 1860 zbudowany. Wś ma 74 osad, 1200 m. rozl., kościół katol. filialny, szkołę, 2 młyny wodne i wiatrak. F. S.
Dobra, ob. Dobrjani.
Dobra, potok, wypływa w obr. gm. Jaktorowa (pow. przemyślański), w lesie Podzadach; płynie na południe granicą wsi Łohodowa a Jaktorowa i Uniowa. Wpada do Gniłej Lipy z prawego brzegu po 5 kil. biegu. Br. G.
Dobracice, Dobraczyce, Dobratitz, wieś, pow. cieszyński na Szląsku austr., rozl. morg. 752, ludn. 507. Tworzy jednę gminę z Bukowicami. Jesto wś morawska na granicy żywiołu polskiego. Katolicy mówią po morawsku, ewangelicy po polsku (ci ostatni należą do par. Ligota). Par. katol. D. dek. frydeckiego liczy 1200 kat., 140 ewang., 11 izr. Część wsi D. należy do par. katol. Hnoynik. Jest w D. szkoła ludowa. F. S.
Dobraczyn, 1.) wieś, pow. sokalski, nad Bugiem, o 5 kil. na południe od Sokala, przy gościńcu krajowym prowadzącym z Sokala do Krystynopola i dalej do Żółkwi, nad potokami Tarhoszyna i Madiary, o 4 kil. na północ od Krystynopola; grunt tu czarnoziem niezgłębiony, powstały z dawnych wylewów Bugu. Przestrzeń posiadł. więk. roli orn. 328, łąk i ogrod. 96, past. 15, lasu 6; posiadł. mn. roli orn. 989, łąk i ogr. 558, past. 163 morg. Ludność rzym. kat. 28, gr. kat. 807, izrael. 15: razem 850. Należy do rzym. kat. parafii w Krystonopolu, grecko kat. parafią ma w miejscu, należącą do dekanatu bełskiego. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu, kasa pożyczkowa z funduszem zakładowym 704 złr. Fundusz ubogich, założony p. Justynę z Igańskich Latinek testamentem z r. 1844, nie posiada majątku zakładowego; właściciel dóbr wypłaca tylko 95 złr. rocznie na utrzymanie 4 ubogich. We wsi jest wiatrak. Właścicielem obszaru dworskiego jest Włodz. hr. Dzieduszycki. 2.) D., ob. Dobranowice.
Dobraków, wś i folw., pow. olkuski, gm. i par. Kidów. R. 1827 było tu 86 dm. i 471 mk. Podług opisu z r. 1867 rozległość folwarczna wynosi m. 615. Wieś Dobraków osad 119, gruntu m. 1538.
Dobramyśl, domin., pow. wschowski, 942 morg. rozl., 6 dm., 97 mk., 11 ew., 86 kat. niemców, 34 analf. Stac. poczt. Gażyn o 3 kil., st. kol. żel. Leszno (Lissa) o 11 kil.
Dobramyśl, por. Dobremyśli i Dobromyśl.
Dobranecy, niem. Dobranitz, wieś, pow. budyszyński na Łużycach. Ludności serbskiej 64. Należy do parafii ewang. Hodżij (Göda). Grodziszcze otoczone niskim wałem, nad strumieniem wpadającym niedaleko ztąd do Czornicy. A. J. P.
Dobranice, ob. Dobrenice.
Dobranitz, ob. Dobranecy.
Dobranka, ob. Dzygów-bród.
Dobranka, osada w gub. czernihowskiej, 5645 mieszk., 1074 wiorst od Petersburga a 70 od miasta gubernialnego odległa. Stacya pocztowa.
Dobranowice, wś i folw., pow. miechowski, gm. Kowala, par. Poborowioe, nad rz. Rudnik, na południe Proszowic w odl. 6 w. od tegoż miasta. W roku 1827 miała 33 dm., 213 mk., obecnie liczy mieszkańców, razem ze stanowiącą z nią jedną całość wsią Poborowice, 359; domów: murowany 1, drewnianych 22; osad włościańskich 20; gruntów dwor. m. 314, włościań. łącznie z Poborowicami mor. 140. Poborowice i D. od wieków stanowią jedne dobra, które pierwiastkowo nosiły jednę nazwę Poborowice, za czem zdaje się przemawiać ta okoliczność, iż u Długosza (Liber ben. T. II, 161), znajdujemy tylko Poborowice, o D. zaś nigdzie nie ma wzmianki. W r. 1440 Poborowice należały do Jana Poborowskiego herbu Starykoń (tamże). W r. 1616 dziedzicami już Dobranowic i Poborowic byli Jerzy i Zuzanna Obełkowscy; w sto kilkadziesiąt lat później, w r. 1785 były własnością Bogusława Ślaskiego; następnie w r. 1801 Franciszka Treytlera, a w r. 1816 Józefa de Traubenberg Treytlera; dziś zaś są w posiadaniu Juliana Kochanowskiego. Według danych tow. kred. ziems. dobra D., od Kielc w. 105, od Miechowa w. 35, Brzeska w. 4, od Zawiercia w. 84, od rzeki Wisły w. 4, rozl. dworska wynosi. m. 588, a mianowicie: fol. Dobranowice grunta orne
