Dorocin, wś, pow. błoński, gm. Pass, par. Izdebno. W 1827 r. było tu 6 dm. i 81 mk.
Dorocin, niem. Dorotheenhof, folw., powiat chodzieski.
Doroczanina, wś w gub. witebskiej, nad Meżą.
Dorofiejówka, zaśc., pow. kowieński, par. Skorule-Janów, przy szosie petersburskiej.
Dorofiówka lub Dorosiówka, wś, pow. zbaraski, leży w okręgu celno-granicznym, nad Zbruczem, po wschodniej stronie wierzchowin stawu w Wołoczyskach, nad samą granicą Galicyi i Podola rossyjskiego. Zbrucz tworzy tu wielkie kolano, w którem jakby na półwyspie leży ta wieś, otoczona z 3 stron wodą, tylko od półn. zachod. strony łączy się wązkim pasem ziemi z Galicyą. Wieś ta, oddalona od Podwołoczysk o 6.8 kil. na północ, od Tok na połud. o 10 kil., od Zbaraża na południowy wschód o 32 kil. Przestrzeń: pos. więk. roli orn. 302, łąk i ogr. 398, pastw. 1, lasu 21; pos. mniej. roli orn. 1037, łąk i ogr. 76, past. 61 morg. austr. Ludność: rzyms. kat. 663, gr. kat. 152, izrael. 21; razem 836. Należy do rzyms. kat. par. w Tokach, gr. kat. parafii w Staromiejszczyźnie. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu. B. R.
Dorohiczyn, właściwie Drohiczyn (ob.).
Dorohinka, wś, pow. wasylkowski, nad rz. Unawą i Irpieniem, o 15 w. od m. Chwastowa. Mieszk. 817 prawosł., 28 kat. Cerkiew par. i szkółka. Niegdyś był tu klasztor franciszkanów. Ziemi 2009 dz. czarnoziemu. Należała do chwastowskiego majątku katol. biskupów kijowskich; od 1843 r. do rządu. W 1663 r. Machowski, wypadłszy z zamku czarnohorodzkiego, rozbił tu Rossyan i gnał ich aż do Kijowa. Zarząd gm. we wsi Czarnohorodce, polic. w m. Chwastowie. Kl. Przed.
Dorohi-Nowe, dobra i wś, z zarządem gm., w pow. bobrujskim, przy szosie wiodącej ze Słucza do Bobrujska, w 3-im okr. polic., w 4 okr. wojskowym i 4-ym okr. sądowym (hłuskim). Jest tu cerkiew par. i szkółka gm. Dobra dawniej Radziwiłłów, dziś należą do ks. Wittgenstejna i mają obszaru przeszło 37000 morg., przeważnie w lasach, w glebie ubogiej, piaszczystej, ale łąk jest w obfitości. W lasach tutejszych są smolarnie i zakłady terpentynowe. Gmina składa się z 36 wiosek i ma mk. włościan 1980 płci męz. A. Jel.
Dorohi-Stare, st. poczt. i wś w pow. bobrujskim, przy szosie wiodącej ze Słucka do Bobrujska, w gm. nowo-dorożańskiej. A. Jel.
Dorohobuż, ob. Drohobuż.
Dorohobuż, m. pow. gub. smoleńskiej, nad Dnieprem, powyżej Smoleńska, pod 54° 55′ szer. i 50° 57′ dług. geogr., o 86 w. od Smoleńska, o 304 w. od Moskwy, o 797 w. od Petersburga. Najbliższa st. dr. żel. moskiewsko-brzeskiej zowie się Aleksandrowskaja. O mieście D. zachodzi pierwsza wzmianka pod r. 1300, jako o grodzie należącym do ks. Andrzeja Włodzimierzowicza, protoplasty książąt Wiaziemskich. Było to wówczas miasto udzielne okręgu smoleńskiego, które 1404 r. dostało się pod panowanie w. ks. lit. Witolda. Po bitwie nad Wiedroszą wróciło pod panowanie rossyjskie. Po śmierci pierwszego samozwańca i w czasie bezkrólewia D. właściwie nie należał do nikogo wyłącznie i stosownie do okoliczności, zostawał to w ręku Litwy, to we władaniu samozwańców lub stronników Szujskiego. Pierwszego roku po wstąpieniu na tron Michała Teodorowicza, zdobyli go 1613 r. rossyanie. W 1617 r. zajął to miasto Władysław IV i utrzymał się przy niem z mocy traktatu deulińskiego 1618. W r. 1632 znowu odebrali D. rosyanie, ale traktatem polanowskim 1634 r. utrzymał się on jeszcze przy Polsce. Nakoniec traktat andruszowski przyłączył to miasto do Rossyi stanowczo w r. 1667. Od 1708 zostało ono zaliczone do gub. smoleńskiej, po 1719 do smoleńskiej prowincyi gub. ryskiej, od 1776 do namiestnictwa smoleńskiego, a 1802 r. mianowane powiatowem. R. 1812 d. 25 sierp. wojska francuzkie zajęły D.; 7 paźdz. tegoż r. wojska rossyjskie zdobyły szturmem wzgórza dorohobuskie i wypędziły francuzów. R. 1863 D. miał 8467 mk., wtem 20 katol.; obecnie 9010 mk. W D. odbywa się wielki roczny jarmark w czerwcu, na zboże, konie i bydło. Powiat dorohobuski graniczy na płn. i płn.-wschód z powiatami bielskim i wiaziemskim, na wschód z juchnowskim, na płd. z jelnieńskim, na zachód z duchowszczyńskim. Gleba piaszczysto-gliniasta, rozl. 346954 dzies. Najdłuższa przekątnia powiatu 90 w. na długość, 82 w. na szerokość. W pow. tym leżą jeziora: Abramowskie, Czarne, Raśne, Popowo. Pod wsią Bykowa są źródła szczawy siarko-wodornej. Powiat dzieli się na 2 okręgi (stany) administracyjne; a w r. 1863 miał bez miasta powiatowego 66969 mk., wtem 8 katolików. F. S.
Dorohobuża, rz., lewy dopływ Jasiołdy, między Radochowczą a kanałem Ogińskiego uchodzi.
Dorohobyl, wś i folw, w pow. nowogródzkim, niedaleko miasteczka Stwołowicz, w obrębie gm. stwołowickiej, w 3 okr. policyj. Folw. od 1870 r. jest własnością urzędnika Zołotnickiego; ma obszaru 640 morg. w glebie dobrej.
Dorohoszcza, wś w pow. ostrogskim, o 3 wior. odległa od m. Ostroga, okolona sosnowym lasem; ludność miejscowa trudni się fabrykacyą powozów, które korzystnie zbywa na jarmarkach w Czarnym Ostrowiu, Jarmolińcach i Bałcie. Ziemia tu krzemionkowata, pól niema, lecz każden włościanin ma ogród.
