narzy w Dubiecku z roku 1741, czytamy między świadkami: Jakób pleban w Bachórzcu. Kościół drewniany, wystawiony w 1760 r. kosztem Antoniego z Siecina Krasickiego, hrabiego cesarstwa rzymskiego i właściciela tej włości, poświęcony w 1762 roku pod wezwaniem św. Katarzyny. Wieś ta, chociaż w przemyskim powiecie, należy już właściwie do ziemi sanockiej, a mianowicie do tak zwanego sanockiego Podola. Brzegi Sanu w tem miejscu są wzgórzyste, z pięknemi widokami, opisanemi tak pięknie przez Wincentego Pola w „Senatorskiej zgodzie“. Własność Edmunda hr. Krasickiego. B. R.
Bachorzec, potok, także Krzystanowa woda zwany, wypływa we wschodniej stronie wsi Bachorzca w pow. przemyskim w Galicyi; po krótkim biegu uchodzi pode dworem do potoku Cygańskiego, dopływa Sanu. Br. G.
Bachorzew lub Bachorzewo, wś, pow. lipnowski, gm. Chalin, par. Dobrzyń. W okolicy ciągną się pod Dobrzyń pokłady węgla brunatnego, którego eksploatacya miała być rozpoczętą w tych czasach.
Bachorzew, 1.) wieś, pow. pleszewski, 13 dm., 99 mk., 8 ew., 91 kat., 12 analf. 2.) B., wieś szl., pow. pleszewski, 2 miejsc.: B. i folwark Hilarowo, 2122 morg. rozl., 12 dm., 155 mk., 34 ew., 121 kat., 31 analf., st. poczt. i kol. żel. Jarocin o 4 kil., gościniec o 3 kil. Niegdyś własność Baranowskich. M. St.
Bachorzyn i Bachorska Wola, wś, pow. łaski, gm. i par. Buczek. W 1827 r. miały 18 domów i 204 mieszk.
Bachotek, według Kętrzyńskiego Bochotek, dobra szlach., pow. brodnicki, niedaleko Brodnicy, par. Pokrzydowo.
Bachów, z przysiołkiem Stebnicą, wieś, pow. przemyski, o pół mili od Babic, ludności ma 1192, z tego 363 rz. kat., resztę gr. kat. wyznania. Obszar dworski posiada gruntów ornych 551 morg., łąk i ogrodów 62 morg., pastwisk 51 morg., lasów 1035 morg. Włościanie posiadają ról ornych 1074 morg., łąk i ogrodów 116 m., pastwisk 129 morg., lasu 111 morg. Wieś ta należy do parafii łacińskiej w Babicach, gr. kat. parafią ma w miejscu. Własność Eustachego hrabiego Dębińskiego. Posiada szkołę etatową jednoklasową.
Bachowice, wś, pow. wadowicki, o 4 kil. od Zatora, ma 2292 n. a morgów rozl., 186 domów, 1092 dusz, parafia w Spytkowicach; szkoła ludowa jednoklasowa. B. leży w blizkości Wisły, w glebie pszennej. Długosz o B. wspomina w Lib. benef. I, 80. M. M.
Bachowice, niem. Bachwitz, wś, pow. namysłowski, par. kat. Włochy, o 2 m. od Namysłowa. W pobl. podleśnictwo t. n. i młyn Hanuzowski.
Bachtyn, wieś, pow. uszycki, dawniej starostwo (r. 1782 płaciło kwarty 2677 złp. i było w emfit. posiadaniu Drzewieckiego), wraz z wsiami: Bachtynki, Nowosiołka, Petrymany, Woronowce; dziś rządowa.
Bachtynka, rz., dopływ Werbowej (ob.), ujście pod Wierzbowcem.
Bachus albo Wanda, wś pryw., pow. chełmski, gm. i par. Olchowiec.
Bachwica, wś (według Echarda) w woj. podolskiem. Starostwo płaciło w XVIII w. 700 zł. kwarty i było w emfit. posiadaniu Aleksandrowicza.
Bachwitz, ob. Bachowice.
Baciki Średnie, ob. Ciechanowiec.
Baciuty, wś nad Narwią, gm. Suraż, gub. grodzieńskiej.
Bacug, las w Tatrach, w obrębie gminy Zakopanego w pow nowotarskim; rozlega się poniżej turni Giewonta po stronie północnej; ponad nim wznosi się źleb ku Małej Łące zwany Warzęchą (ob.) Czyt. Dr. E. Janota. „Przewodnik w wycieczkach.“ Br. G.
Baczacki potok, wypływa w obrębie gminy Niedzielisk w pow. pzemyślańskim w Galicyi z dwóch źródłowisk w lesistem wzgórzu Kamienną górą (423 m.) zwanem, w tak zwanem uboczu „Pod Pasieką.“ Płynie przez łąki przeważnie na zachód, porusza młyn Baczacz zwany, poczem przechodzi w obręb gminy Chlebowic wielkich, gdzie po jednomilowym biegu uchodzi do Świrza. Br. G.
Bacze Mokre i Suche, oraz Zbrzeźnica, wsie szlach., pow. łomżyński, gm. i par. Puchały. Wspominane już w dokumencie z 1398 roku gniazdo Baczewskich. B. mokre miały w 1827 r. 20 dm., 146 mk. B. suche zaś 44 domy i 224 mieszk.
Baczka, część Banatu (ob.)
Baczka, wś, pow. brodzki, ma filią gr. kat. parafii Przewłoczna.
Baczka, potok, także Pokrowa i Radośławka w pow. brodzkim. Wypływa z wzgórz wznoszących się ponad Oleskiem z kilku źródłowisk. Najsilniejsze źródło, niegdyś tryszczące, znajdowało się przed zamkiem oleskim; spływało ono w błotnistą, moczarowatą nizinę, rozlegającą się po północno-zachodniej stronie miasteczka Oleska. Nizina ta czyli błonia te zwą się Pokrową od dziesięciny pokrówne zwanej, t. j. od dziesiątej krowy, którą niegdyś Oleszczanie pasący swe bydło na tem pastwisku oddawać musieli do dworu. Temi błoniami wykopanem korytem płynie w kierunku północno-zachodnim aż do granic Oleska z Brachówką, zabierając z sobą wody z okolicznych moczarów i błot. Od granicy Oleska p. n. Pokrowa płynie w kierunku bardziej na północ skierowanym, tworząc granicę wsi Juszkowic i Braćhówki aż do stawu w Brachówce. Ze stawu wypływa na północ i w tym kierunku bieźy
