ryskiem (Węg.), dobra gleba, łąki, pastwiska, 208 mk. H. M.
Bucław, ob. Budsław.
Bucnie, wś, pow. mohylowski, gub. podolska, gm. Jałtuszków, niedaleko Baru, 163 dusz męz., 424 dz. ziemi włośc, 725 dzies. dworskiej. Należy do Czajkowskich. Ma porządny dwór murowany pośród ogrodów. Dr. M.
Bucniów, (z Kalasantówką i Seredynką), wieś, pow. tarnopolski, 10 kil. na południe od Tarnopola, przy ujściu do Seretu potoczku, którego jedno ramię wypływa na polach kozłowskich a drugie na chodaczkowskich; obadwa te ramiona łączą się między Poczapińcami i Zabójkami w jeden potok, który przepływa Poczapińce, Draganówkę i Buczniów i wpada do Seretu. Przestrzeń posiad. więk. roli orn. 1146, łąk i ogr. 122, past. 16, lasu 605; pos. mn. roli orn. 2633, łąk i ogr. 139, past. 66 morg. austr. Okolica urodzajna. Ludność rzymsko katol. 685, gr. kat. 846, izrael. 44: razem 1575. Należy do rzym kat. parafii w Nastasowie; gr. kat. parafią ma w miejscu, należącą do dekanatu tarnopolskiego (wiernych 831); posiada szkolę etatową i kasę pożyczkową z funduszem zakładowym 409 złr. W tej wsi znajduje się młyn wodny amerykański. Niegdyś B. był mkiem i starostwem niegrodowem ziemi halickiej. Właściciel większej posiadłości: Teodor Alfred Serwatowski. B. R.
Bucniowa, Bucniów, wś, pow. latyczowski, gmina Derażnia, o 35 w. od Latyczowa, o 15 od Derażni, dusz męz. 554, w tej liczbie jednodworców 32. Ziemi dwor. 214 dz., ziemi włośc. 299 dz. Fabryka cukru, 1859 założona, należy do Kuźmińskich.
Bucniowce, małe mko, pow. latyczowski, gm. Wójtowce, nad rz. Zharem, dusz męz. 580, w tej liczbie 90 żydów i 16 jednodworców. Ziemi dwor. 303 dies., włośc. 874½ dzies. Miejsce to trzy razy zmieniało swoje nazwisko. Pierwotnie nazywało się uroczyskiem Martynowcami, i nadane było przez Zygmunta I r. 1523 Martyniczowi, który założył tu wieś Bucniowce. Następnie weszło do dóbr królewskich wraz z wsiami: Majdanem, Hutą Szklaną i Mordynem i stanowiło oddzielne starostwo bucniowieckie. W 1763 r. za przywilejem Augusta III zamienione na mko, z nazwiskiem Podole, a w 1788 r. nadane Ostrowskim. Dziś nazywa się znowu Bucniowcami i należy do Orłowskiej. Dr. M.
Buców, wieś, pow. przemyski, leży o pół mili na północ od Medyki, stacyi kolei żelaznej Karola Ludwika, na pr. brz. Sanu. Przestrzeni posiadł więk. roli orn. 398, łąk i ogr. 151, pastw. 571, lasu 574; posiadł mniej. roli orn. 861, łąk i ogr. 232, pastw. 97, lasu 1 m. austr. Leży w niskiej moczarowatej okolicy, mającej pod dostatkiem lasu. Ludność rzym. kat. 20, gr. kat. 947, izrael. 32: razem 999; ludność w ogóle bardzo uboga. Należy do rzym. kat. parafii w Medyce, gr. kat. ma w miejscu, należącą do dekanatu mościckiego (wiernych 1044), posiada szkołę etatową. B. jest najwyższym punktem dr. żel. Karola Ludwika, między Sanem a Wisznią, 218 m. npm. Właściciel więk. posiadłości Mieczysław Pawlikowski.
Bucyki, Buczyki, wieś, pow. skałacki, o 2 kil. na wschód od Grzymałowa a o 17 kil. od Skałata oddalone. Przestrzeń obszaru dwor. roli orn. 48, łąk i ogr. 1, past. 33; posiadł. mniej. 988, łąk i ogr. 59, past. 33. Ludność rzym. kat. 323, gr. kat. 291, izrael. 39: razem 653. Należy do rzym. kat. parafii w Grzymałowie, gr. kat. parafią ma w miejscu, która razem z filiami w Leżanówce i Bilenówce liczy 939 dusz gr. kat. obrządku i należy do dekanatu skałackiego; posiada kasę pożyczkową z kapitałem 2,308 złr. Właściciel więk. posiadłości Leonard i Julia hr. Pinińscy.
Bucyń, Buciń, Buceń, wś, pow. kowelski, gm. Siedliszcze, przy szosie kijowsko brzeskiej, stacya pocztowa, kościół paraf. katol. fundacyi Jabłonowskich. Własność Adama Przesmyckiego i Grudzińskiego, ziemi 3463 dz.; wtem dworskiej 1100 dz., włośc. 2363 dz. Domów 128, ludn. 688. Ziemia krzemionka z marglem na podkładzie kredowym. Narzecze rusińskie. Paraf. kościół katol. Oczyszczenia N. P. M., 1810 r. z muru wzniesiony przez ks. Jabłonowską. Parafia katol. (od r. 1730) dek. kowelskiego. Kaplica w Serechowiczach. A. Br.
Bucz, 1.) wieś, pow. kościański, 17 dm., 165 mk., wszyscy kat., 43 analf. Kościół parafialny dekan. szmigielskiego. Dawniej kościół się wznosił w Grobi, wsi sąsiedniej, zniszczonej wraz z kościołem w XVI wieku przez protestanta Bronikowskiego. Na miejscu Grobi powstał w późniejszych czasach folwark Dębina. Kościół w Buczu w r. 1720 odebrano braciom czeskim; Andrzej Mielęcki oddał go katolikom. 2.) B., domin., pow. kościański, 2289 morg. rozl., 3 miejsc.: 1) B., 2) folw. Dębina, 3) kolon. Sniaty, 53 dm., 395 mk., 17 ew., 378 kat., 135 analf. Stac. poczt. w Szmiglu o 10 kil., stac. kol. żel. Bojanowo Stare o 14 kil. Własność niegdyś Michalskiego. M. St.
Bucz, rz., ob. Bucza.
Bucza, przysiołek Mokrzysk.
Bucza, rz., lewy dopływ Irpenia, tworzy wielki staw koło Hostomelskiej Rudni i wpada do rz. Irpenia w powiecie kijowskim. Przyjmuje Bucznę, Mokrą i Misin. E. R.
Buczacz miasto główne powiatu tegoż nazwiska, leży nad rzeką Strypą, dopływem Dnie-
