Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 1.djvu/206

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

raz z dawnego zamku i murów opasujących miasto sterczą tylko ruiny. Dawną świetność grodu przypominają domy stare gotyckie, okazały ratusz z wieżą starożytną, fara i klasztor reformatów, fund. 1630 przez Mikołaja Ligęzę. Trzeci kościół św. Barbary opustoszały. B. jest miejscem rodzinnem Marcina Kromera historyka, sekretarza trzech królów i bisk. warmińskiego. Dom jego w dobrym utrzymuje się stanie a w przytykającej doń okrągłej baszcie pokazują sklepioną, rzeźbami w ciosowym kamieniu ozdobioną komnatę, w której w r. 1512 miał Kromer przyjść na świat. W farze znajduje się jego portret i tablica, poświęcona przez niego pamięci przodków. Zdobił ten kościół także alabastrowy nagrobek Mik. Ligęzy, starosty bieckiego. Dawniej był bowiem B. siedzibą starostwa grodzkiego. Grunta miasta B. zajmują 2843 morgi. W dykcyonarzu Echarda czytamy, że mieszkańcy z wody rz. Ropy sól warzą a z piany rzecznej siarkę zbierają (!). W pobl. B. piękny las grodzki (jodłowy), łąki grodzkie, góra Strzeszyńska i Królewska studnia. Lekarz Antoni Kotowicz czynił w okolicy B. spostrzeżenia fitofenologiczne i zoofenologiczne; opisał też florę okolic B. (Sprawozd. kom. fizyogr. t. IX). M. M.

Bieczewo, folw., pow. wrzesiński, ob. Bieganowo.

Bieczyn, wieś, pow. kościański; 8 dm., 81 mk., wszyscy kat., 21 analf. 2.) B., folw., pow. kościański, ob. Srocko.

Biedaczek, niem. Biedaszek, młyn, pow. lubawski, niedaleko st. p. Ląkorz, w par. Skarlin, własność Daszkowskiego.

Biedaczów, wś, pow. łańcucki, o 5 kil. od Żołyni, rozl. 1080 m., 120 domów, 645 mieszk.; parafia łac. w Gilarowy. Obszar dworski należy do majoratu łańcuckiego, Alfreda hr. Potockiego. M. M.

Biedaszek, wś, pow. włoszczowski, gm. i par. Włoszczowa. Istnieje tu papiernia.

Biedaszki, niem. Biedaschken, wś, pow. węgoborski, niedaleko st. p. Węgielsztyn. W pow. wystruckim są także dobra zwane Biedaschken, inaczej Karolienen, w pobl. st. p. Bokellen.

Biedaszkowo, niem. Biadauschke, wś należąca do dóbr Ruda Straburska, pow. mielicki, par. katol. Frejno.

Biedaszkowo, 1.) niem. Müllershof, wieś, pow. bydgoski, 762 morg. rozl.; 17 dm., 134 mk., 110 ew., 24 kat., 53 analf.; stac. poczt. i kol. żel. Bydgoszcz o 4 kil. 2.) B., niem. Armheide, wieś, pow. szubiński; 3 dm., 42 mk., 15 ew., 24 kat., 3 żydów, 22 analf. M. St.

Biedaszów, wś, pow. rzeszowski, o 7 kil. od Dynowa, w par. rz. kat. Jawornik polski.

Biedaszówka, przysiołek wsi Zegartowic.

Biedawa, przysiołek wsi Szalowy.

Biedowo, niem. Neu-Maraunen, wś. pow. olsztyński, pod Wartemborkiem.

Biedr, Biedrzych, Biedrzyk, rozmaite formy dawnego imienia, odpowiadającego niemieckiemu Friedrich, Fryderyk, a stanowiącego źródłosłów nazw: Biedry, Biedrzyce, Biedrzychowice i nazwiska Biedrzycki. Br. Ch.

Biedrowice, niem. Bedersdorf, wś, pow. bytomski, w parafii Chorzów.

Biedrusko, domin., pow. poznański, nad Wartą, 12 dm., 212 mk., 88 ew., 124 kat., 103 analf., stac. poczt. Murowana Goślina o 7 kil., st. kol. żel. Świerkówko-Wargowo o 8 kil., Poznań o 20 kil.

Biedry-Falki, wś szlach., pow. kolneński, gm. Jedwabne, par. Burzyn. Założona przez Jana z Biedrzyc 1471 r. W 1827 r. było tu 29 dm. i 117 mk.

Biedrzyce, okolica szlachecka, pow. makowski, gm. Perzanowo, par. Gąsewo. W jej obrębie istnieją wsie: B.-Klimki, B.-Koziegłowy, B.-Starawieś, B.-Falki. Jestto gniazdo Biedrzyckich, wspominane w aktach z 1461 r.

Biedrzychów, wś, pow. opatowski, gm. i par. Lasocin. W 1827 r. było tu 34 dm. i 161 mk.

Biedrzychowice, wś, pow. pińczowski, gm. i par. Sancygniów. W 1827 r. było tu 16 dm. i 113 mk.

Biedrzychowice, niem. Friedersdorf, wś, pow. prądnicki na Szląsku pruskim.

Biegan, dawne imię polskie.

Bieganin, 1.) wieś, pow. pleszewski, 22 dm., 151 mk., 50 ew., 101 kat., 57 analf. W okolicy wykopują się urny, wykryto groby płaskie i sześciokątne skrzynie kamienne bez kruszczu. 2.) B., olędry, pow. pleszewski, 18 dm., 139 mk.; 114 ew., 25 kat., 39 analf. 3.) B., dominium, pow. pleszewski, 5 dm., 172 mk., 11 ew., 101 kat., 58 analf. M. St.

Bieganów, 1.) wś, nad rz. Średnikiem, pow. włoszczowski, gm. Radków, par. Dzierzgów, prawie w środku powiatu włoszczowskiego położona. W 1827 r. było tu 29 dm. i 228 mk., obecnie 32 dm. i 350 mk. Ogólna rozległość 1338 morg., z których na dworskie grunta 921, na włościańskie 417 m. Ziemia urodzajna, złożona z gleby przeważnie rędziniastej i piasku, łąki w nizinie nad Średnikiem niezłe. Lasy, chociaż na gruncie piaszczystym, ale piękne, sosnowe przeważnie; do B. należy młyn, zwany Zalesie, nad Nidą, z roczną produkcyą 1250 rub. Lud średnio zamożny, bez wykształcenia. Dr. B. 2.) B., wś, pow. błoński, gm. Żyrardów, par. Wiskitki. W 1827 r. było tu 44 dm. i 331 mk.

Bieganowo, dobra, pow. nieszawski, gm. Radziejewo, par. Byczyna. Ogólny obszar 1052 morgów. W 1827 r. było tu 26 dm. i 167 mk.

Bieganowo, 1.) wieś, pow. wrzesiński, 18