528NOLI ME TÁNGERE
—Wala na ikaw sing pagsalig sa imo paninoy? — Pamangkot niya sa tingog nga may kalain sang buót. —Karí ka, pungkò diri kag isugid sa akon ang tagdiutay nimo nga mga kasubô, subong sang ginhimò nimo sa akon sang batà pa ikaw, kon mangayò ka sing mga kandilà nga himùon nimo nga mga munyeka. Nakasayod ka nga ginapalanggà ko ikaw gihapon... walâ gid akó makapangakig sa imo...
Ang tingog ni P. Dâmaso indi na magaspang kag may maanggàon nga mga tingog. Si María Clara nagsugod sa paghibî.
—Nagahibi ka? Anák ko, ngàa man nga nagahibî ka? Naakig ka balá kay Linares?
Tinapnan ni María Clara ang iya mga dulonggan.
—Wala nahanungód sa iya. . . subong! — Singgit sang pamatan-on nga dalaga.
Gintulok siá ni P. Dámaso nga punô sing katingala.
—Indi mo luyag nga isugid sa akon ang imo mga likúm? Walâ balá ako makapatigayon sa paghatag sa gihapon sang bisán labíng' diutay nimo nga mga kinahanglan?
Binatak sang pamatan-on ang iya mga matá sa iya nga napunô sing luhà, tinulok siá sing makadali, kag maghibî na man sing mapaít.
—Indi ka maghibî sing subong sinâ, anák ko, kay ang imo mga luha nagasakit sa akon! Isugid sa akon ang imo mga kalisód; makità mo nga ang imo paninoy nagapalanggà sa imo.
Hinayhinay nga pumalapit sa iya si María Clara, lumuhód sa iya tiilán kag binatak ang iya nawóng, nga nahumog sing luhà, humambal sa iya sa mahinay nga tingog, nga halos mubatìán:
—Palanggà pa nimo akó gihapon?
—Anák!
—Kon amó, apini ang akon amáy kag bungkagá ang akon kasál! Kag ang pamatan-on nga babae nagsugid sa iya sang iya pagpakigsugilanon kay Ibarra, nga tinagò ang likúm sang iya pagkabun-ag.
Daw halos mapatihan ni P. Dámaso ang iya nabatián.
—Samtang siá sadto buhî, — padayon sang babác nga pamatan-on, — naghunâhoná akó sa pagpaninguhâ, naghulát, kag nagsalíg akó! Maluyag akó sadto magkabuhî sa pagpamati lamang
