Sa isa ka higad, nga nahandungan, nagakatulog ang tawo nga pihak sing mata sa isa ka malaba nga siya. Ang iya tagusilang (anteojos) nahamtang sa iya agtang sa tunga sang iya nagatunton nga malaba nga buhok; ang iya dughan maniwang kag pulos tul-an, wala sing tabon kag naghabok kag makulpa man sing bulosbulos.
Ang umanhon nagpungko sa luyo niya, nga handa sa paghulat nga wala sing kataka, apang nadagdag sa iya ang iya kwarta kag pinangita niya, kag naggamit sing kandila, sa idalum sang silyon sang sakristan mayor. Ang umanhon nakamutik man sang mga bariri sa sarwal kag mga manggas sang bayu sang nagaka tulog nga sa katapusan nakabugtaw, pinahiran niya ang pihak lamang niya nga mata kag sinaway niya ang umanhon nga may tuman nga kaakig.
—Luyag ako magpamisa, ginuo! — Sabat sang umanhon sa paningog nga nagpangayo sing pasaylo.
—Natapos na ang tanan nga misa. — Siling sang pihak-mata nga ginpatam-is diutay ang iya tinaga. — Kon luyag mo bwas... tuhoy bala sa mga kalag sa purgatoryo?
—Indi, ginuo, — sabat sang umanhon nga hinatagan sia sing pesos.
Kag tinulok niya sia sing unay sa iya isa ka mata, ginsugponan niya:
—Nahanungod sa isa ka tawo nga madali na lang mapatay. Kag humalin sia sa sakristiya.
—Kuntani nadakop ko sia kagab-i! — Hambal sang umauhon nga guminhawa samtang nga hinukas niya ang patsi kag tumadlong sa pagpabalik sa kaugalingon nga kahimtangan sang guya kag dagway ni Elias.
