396
—Nagapati ako! Itaya ko ang akon balay kag ang akon bayii! Sa amo nga tion nagsampot si Kapitan Tiago. Nagpanapot sia, katulad sang dalagkb nga mga humalampang, sang kamisang’ linen nga Canton, pantalon nga dilana kag kalu nga hipihapa. Sa likod nagsunod ang duha ka suloguon, nga nagdala sang malatuba kag isa ka manok nga bukay nga daku sing lawas.
—Si Sinang nagsugid sa akon nga si Maria nagaamat sing ayo! — Siling ni Kapitan Basilio.
—Wala na sia sing hilanat, apang maluya pa gihapon.
—Naparot ka kagab-i?
—Diutay; nakahibalo ako nga nagdaog ka. . . tan-awon ko kon makabawi ako.
—Luyag mo ibulang ang malatuba? — Pamangkot ni Kapi tan Basilio nga tinulok niya ang manok, kag pinangayo niya sa suloguon.
—Suno, kon may taya.
—Pila ang ibutang mo?
—Kubos sa duha, indi ko ina pag-ibulang.
—Nakita mo ang akon abuhon? — Pangkot ni Kapitan Ba silio kag tinawag niya ang isa ka tawo nga nagdala sang diutay nga manok.
Tinan-aw ni Kapitan Tiago, kag sang tapos niya matulotimbang kag mausisa ang mga himbis inuli niya.
—Pila ang ibutang mo? — Pangkot niya.
—Ang ibutang mo man.
—Duha kag lima kagatos!
—Tatlo?
—Tatlo?
—Sa masunod!
Ang guban sang mga tumalan-aw kag mga humalampang pu malapnag sang balita nga magakitaay ang duha ka bantog nga manok; ang tagsa may iya nga maragtas kag kabantugan nga nakadaog. Ang tanan maluyag magtan-aw, kag mag-usisa sang duha ka bantog; naghatag sila sing mga kaisipan, nagpakutpakot.
Sa karon ang mga sininggit nagdugang, nagdugang ang kinagula, nagsululod ang mga tawo sa rueda, sinaka nila ang mga halintang. Ang mga manogpasampok dumala sang duha ka manok sa sulod, isa ka bukay kag isa ka pula, nga natakdan na, apang ang mga bulang nataguban pa. Mabatian ang sininggit nga sa
