MALAWIG NGA MGA INADLAW kag masubb nga mga
kagab-ihon ang nagligad sa ulohan sang higdaan. Si Maria Clara
nabughat sang pila ka tion tapos sia makapanuad, kag sa suldd sang
iya pag-aliwasa wala sia sing ginsambit kundi ang ngalan iamang
sang iya iloy, nga wala niya makilala. Apang ang iya mga abyan
nga babae, ang iya amay kag ang iya tiya nagbantay sa iya; nagpaladala sila sing mga limos kag nagpamisa sa tanan nga santa
nga milagrosa; si Kapitan Tiago nagtug-an nga madulot sing isa
ka baston nga bulawan sa Birhen sang Antipolo, kag sa katapusan
ang hilanat nag-amat buhin sing nagaynay kag dalayon.
Si doktor De Espadana natingala sang mga gahum sang pulot sang alteya kag sang linaga nga liquen nga bulong nga wala mailisi. Si Donya Victorina nalipay kaayo sa iya bana nga sang isa ka adlaw nga ini nakatapak sa sidsid sang iya bata, wala niya pagpaagyi sang iya silot nga kuhaan sing postiso, kundi tuman na nga hinambalan Iamang niya sing:
—Kon abi indi ka lang piang tapakan mo pati ang akon korse!
Kag sia wala man sina paggamit!
Sang isa ka hapon, sang pagdiiaw nanday Sinang kag Vic toria sa ila abyan, nagsinugilanon samtang nagpalamahaw sa kalanan ang kura, Kapitan Tiago kag ang panimalay ni Donya Vic torina.
—Nahanusbo gid ako sina, — siling sang doktor. — Si P. Damaso mahanusbb man sing daku sina.
—Kag diin ang siling nimo nga isaylo sia? — Pamangkot ni Linares sa kura.
—Sa puod sang Tayabas! — Sabat niya sini sing pasapayan.
—Ang magakasubo man sing daku sina amo si Maria kon makasayod, — siling ni Kapitan Tiago, — luyag niya sia katulad sang isa ka amay.
