SI FR. SIBYLA daw naayawan kaayo: naglakat sing mahipos kag sa iya nakipot kag manipis nga mga bibig wala na
maglutaw ang kaaligutgot: tubtob nga nagbatyag sing dungdg sa
pagpakigsugilanon sa piang nga si Doktor De Espadana, nga nag
sabat nga naglangod, sanglit ang iya dila nag-ang-ang. Ang
pransiskano may ugali nga mainiton, tinindakan niya ang mga
siya nga nagsablag sa iya alagyan kag tubtob sinikol pa niya ang
isa ka kadete. Ang tenyente maligdong; ang iban masadya nga
nagsinugilanon kag gindayaw nila ang kanamit sang mga pagkaon nga ginhanda sa latok. Apang si Donya Victorina, kumalot
sang iya ilong nga naghikay, hinali nga naakig katulad sang
isa ka man-og nga naipit: sa pagkamatuod nalapakan sang ten
ycnte ang sidsid sang iya nagwas.
— Apang, wala ka bala sing mata? — Siling niya.
— Huo, Senyora, kag duha ka mata nga maayo sang sa imo; apang gintan-aw ko ina nga mga kulong, — sabat sang militar nga may diutay nga kataha kag humalin.
Nahuyog ang duha ka prayle kumadto sa ulohan sang latok. ayhan sa kinabatasan, kag, sanglit ginpaabot, nahanabb ang kasubong sa duha nga nagpaindisay sa isa ka palangakban sa unibersidad; gintimbangtimbang nila sa mga tinaga ang mga kinaayo kag labi nga mga ikasarang sang mga tagsumponganay, apang sang ulihe wala man lamang sila maghangpanay, kag nagkumod sila nga sang ulihe ang ginhangop nila lunsay taligmato kag nagsalambo kag nagkulumod sila sang wala nila makuha.
—Sa imo ina, Fr. Damaso!
— Sa imo ina, Fr. Sibyla!
— Labing’ dugay na nga nakilala sa balay ... tag-kompesar
(1) Jelejele bago quiere — Nagaindi-indi, apang may luyag.
