- 327
sang mga pagsulondan: nakabati ak6 nahanungod sini Iwas sang
isa ka panumbong.
Si Kapitan Tiago nagpakigkita nga nagtiskog kag sa panapot nga mahipid.
—Don Santiago, — siling sa iya sang Iya Taslangdon sa paningog nga may kahamuot, — wala pa lang madugay ginpangibulahanan ko ikaw sa maayo nga palad, nga ikaw may isa ka anak katulad kay gining de los Santos; karon ginapangibulahanan ko ikaw sa imo palaabuton nga umagad; ang labing’ huwaran sa mga anak nga babae bagay man sa labing’ maayo nga banwahanon sang Fipinas. Sarang ko mahibal-an kon san-o ang kasal?
—Ginuo... — sabat ni Kapitan Tiago nga nagkurog ang dila kag pinahiran niya ang balhas nga nag-ilig sa iya agtang.
—Nano, ginatan-aw ko nga wala pa mapat-od! Kon kulang ang mga paninoy, may daku ako nga luyag nga mangin-isa sa ila. Luyag ko kuhaon ang malain nga kabubut-on nga ginbilin sa akon sang pila ka kasal nga akon diri gintindugan! — Sugpon niya nga ginpatuhoy sa Alkalde.
—Huo, ginuo! —Sabat ni Kapitan Tiago sa isa ka yuhom nga nag-agda sing kaawa.
Si Ibarra daw nagdalagan nga nagpangita kay Maria Clara: may pila sia ka butang ihambal kag isugid sa iya. Nabatian niya ang masadya nga mga tingog sa isa sang mga puloy-an, kag nanawag sia sing mahinay sa ganhaan.
—Sin-o ang nagapanawag? — Pamangkot ni Maria Clara.
—Ako!
Ang mga tingog naghipos kag ang ganhaan .... wala magbukas.
—Ako ini; sarang ako makasulod? — Pamangkot sang pamatan-on nga ang iya dughan nagpitik sing mabaskog.
Ang kalinong nagpadayon. Sang mga pila ka tion sang ulihe ang mahinay nga mga tikang nagpalapit sa ganhaan kag ang ma sadya nga tingog ni Sinang naghutik paagi sa buhb sang yabihan.
—Crisostomo, kadto kita sa teatro karon nga gab-i; isulat ang inoghambal nimo kay Maria Clara.
Kag ang mga tikang bumalik sa pagpalayo, nga madasig katulad man kaina sang magpalapit.
—Ano ang buot sini hambalon? — Kibot ni Ibarra nga nagpadalum sang iya hunahona nga nagpalayo sing malagnay sa ganhaan.
