mayor, nga sarang makapulaw sa madamb nga gab-i kag makapamati sang madamb nga linupok nga indi mabungol. Ginpamangkot ko ang painuino sang mga tawo nga maayo sing
isip, kag sila tanan indi magpakamaayo sing ginahingyb ni D.
Filipo. Indi bala, mga ginuo?
—Huo! Huo! — Hambal sang mga pamatan-on kag mgi tigulang sa isa ka tingog. Ang mga pamatan-on naluyag magpamati sa isa ka tigulang nga naghambal sing amo ina.
—Ano ang himuon naton sang apat ka hermano mayor? — Padayon sang tigulang. — Ano ang buot hambalon sina‘ng mga manok, mga kapon kag mga litson nga ihaboy sa linaw? Hinambog Masiling ang aton mga kaingod, kag sa ulihe mapuasa kita sing tunga sa tuig. Ano ang labot naton kay Sila ukon sa mga romano? Nakaagda bala sila sa aton maskin makaisa lamang sa ila mga pandot? Ako, lamang, wala makabaton sing bisan ano nga pangagda gikan sa ila kag talupangdan ninyo nga ako tigulang na!
—Ang mga romano nagapuluyb sa Roma, dim ang Papa!
— Hutik sa iya ni kapitan Basilio.
—Karon nahangpan ko! — Hambal nga may kakunyag sang tigulang sa matawhay. Ginhiwat nila ang ila mga pandot sa pagpuasa kag ang Papa nagsugb sa paghaboy sang pagkaon sa lawod agud indi sila makahimb sing sala. Apang, sa tanan nga bagay, ang imo hingyu sa pandot indi mabaton, indi mahimo, isa ka binuang!
Si D. Filipo, nga ginsumpong sing mabaskog, napilitan sa pagbawi sang iya hingyu.
Ang mga konserbador nga labi ka batinggilan, nalipay sa pagkalutos sang ila daku nga kaaway, nakita nila nga wala sing kaaliwasa tumindog ang isa ka pamatan-on nga pangulo sang baranggay nga nangayb nga mahambal.
—Ginapangabay ko sa inyo, mga ginuo, nga pasayluhon nin yo ako, kon, nga ang isa ka pamatan-on nga katulad ko, mangahas sa paghambal sa atubangan sang madamb nga tawo nga tuman katalahaon tungod sa ila panuigon subong man sa mahinalungon kag masusihon nila nga pagtatap sang tanan nga palaligban nga ila ginabinagbinag, apang sanglit ang lagting nga manogpamulongpulong nga si kapitan Basilio, nag-agda sa ta nan sa pagpahayag din sang ila mga kaisipan, bilangon ninyo
