This page has been validated.
108
Kag puno sing kahadlok, ang buang ukon ang pilosopo nanaog sa balay nga dumalagan sa dalan wala’y sapayan sang ulan kag sang madulom.
Ang isa ka makasisilaw nga pangilat, nga gin-updan sang makahaladlok nga dagiiob nga sa taliwala humatag sang makalilisang nga mga kirab, naghatag kasanag sa tigulang nga, umontay sang iya mga kamot, sa langit, nagsinggit:
— Nagapanghimatok ka! Karon nahibal-an ko nga indi ka mapintas, nasayuran ko na nga dapat tawgon ko lamang ikaw nga maayo!
Ang mga pangilat nagdugang, kag nagdugang man ang kabaskog sang bagyo.
