Una ako moduaw sa usa ka lungsod, paninguhaon ko pagtuon
ang iyang kaagi, ang kagikan sa iyang mga molupyb, ug unya
makita ko nga ang tanan lonlon dili kahibulongan; nakita ko sa
kanunay nga ang kanihit ug kahamugaway sa pagpuyo sa usa
ka lungsod magaagad sa mga hunahunang binurong ug mga
kagawasan nga makab-ut sa iyang mga molupyb ug sa Hang mga
kagikan.
—<JMa6 da kanay imong nakita? —nangutana si pari Damaso uban ang usa ka kinataw-an nga mabiaybiayon, tapus si
ya mohilum ug dugay sukad sa pagsugod sa panihapon, nalingaw
sa kalalim sa mga sud-an nga gidulot. —Kon kana day hikatonan mo sa imong panaw, jgiusikan mo lamang ang imong
salapi! Bisan kinsang bataa sa mga tulonghaan dinhi mahibalo
niana.
Si Ibarra nahinan-aw kang pari Damaso. nalibug ang ulo unsay iyang isulti: ang uban nahingangha, nanan-aw kanilang duha ug nagpaabut nga adunay mahitabo. Diha na unta sa tumoy sa dila ni Ibarra kining mga pulonga: “Ang panihapon hapit na man ugod matapus ug ang imong tiyan mibutirik na man pag-ayo" ugaling kay nakapugong siya ug igb lamang miingon:
—Mga ginoo, ayaw kam6 kabibulong nga giinatb lamang ako sa among kura kanhi. Giingon ako niana niya pag-amoma kaniadto sa gamav pa ako ug alang kaniya walay sapayan ang mga tuig nga nangagi. Apan pasalamatan ko siya, kay kanang iyang gibuhat karon nakapahinumdom kanakb niadtong panahon nga siya magkanunay pa sa among balay ug pasidunggan pa niya pagtambong ang kan-anan sa akong amahan.
rog.
Si pari Sibyla mipasigpat kang pari Damaso nga nagakuSi Ibarra mitindog ug miingon:
—Mga ginoo, tugoti ako ninyo nga mopauli, kay, sanglit bag-o pa nga miabut, daghan ako kaayog mga buluhaton. Ang panihapon hapit na matapus ug ako dili hinginum. Mga ginoo, jalang sa kaayohan sa Espanya ug sa Pilipinas!
Ug gitungab ang usa ka kopang bino nga diha sa iyang duol. Ang tigulang tenyente mitindog usab, apan wala motingog. —jAyaw una paglakaw! —mihunghong kang Ibarra si Kapitan Tiyagb. —Ania na kadto karon si Maria Clara, kay gi-
— 23 —
