Si pari Sibyla daw nahimuot; ang iyang paglakaw mahinay ug ang iyang mga ngabil wala na mangyam-id; hangtud nakiglantugi ria ngani sa piang Doktor De Espadana, kinsa nagkono-kono pagtubag kay tuna man. Si pari Damaso mangilad kaayog budt, namatid sa mga lingkoranan nga iyang hibanggaan ug hangtud gisikil ang usa ka kadete. Ang tenyente nagligdong: ang uban nanagsaba sa dakung kadasig ug nanagdalayeg sa mga makaon nga gipatara sa talad. Si Donya Victorina mikimud sa iyang ilong, apan sa kalit lamang milingi ug naminti daw ang bitin nga hilugpitan: ang ikog sa iyang say a hitumban diay sa tenyente. —Apan, wala ka bay mata? —misinggit. —Oo, sinyora, adunay duroha nga labi pang maayo kay sa imo, apan nagasud-ong man ugod ako nianang buhok mong pinakulong —mitubag ang walay batasang tenyente, ug unya mipadayugdog. Sumala sa ila nang naandan, ang duha ka pari mitultol sa Lingkoranan sa tagbalay nga nahimutang sa usa ka tumoy sa ta lad, ug dinhi nagtulod-tulod sila paglingkod. sama sa mahitabo sa manag-ilog sa usa ka katungdanan: usag-usa iyahay dalayeg sa mga hiyas sa iyang kailog, apan tagsatagsa magpasabut nga la baw sa uban ug unya mobagulbol ug molibak kon dill makabut ang tuyb. —jlkaw diri, pari Damaso! —jlkaw lamang diha, pari Sibyla! Ikaw kay karaang kaila sa tagbalay . . . suki sa kompisalan sa iyang asawa nga patay na . . . , labaw ug panuigon, labaw ug katungdanan ug labaw nga punoan . . .
--- (1) Padili-dili silabon gusto. — P. sa Taghubad.
