—Sa akong mga pinggan, tasa ug uban pang mga galamiton nga mangabuak, dkinsa man diay mobayad? Ang akong
mga binatonan mangalipay na lamang nga ang mga galamiton nga ilang mabuak pabayran ko kanila sa ingon niana, ug
ak6 usab nahimuot kaayo ning paagiha. Dili ko man ugod
sila pamunalan; kutihon ko lamang usahay ang ilang ulo, kun
panlusion ba ang ilang dalunggan...
—|Sundon ko diay kana!—jAko usab!—!Ug ako!—matud sa mga biyata. —Apan <lkon ang pinggan mabuak lamang sa tulo kun upat ka tipik, diyutay day imong madawat? — mipakapin pa gayud ang gahiag ulo nga si Rufa.
—]Aba!—mitubag si Sipa—papangadyeon ko gihapon ug unyS ipakola ko ang mga tipik ug sa ingon niana wala kitay mausik.
Si Hermann Rufa wala na makatingog. —Aduna unta akoy ipangutana kaninyo nga akong giduhaduhaan—misulti nga daw nagpanuko ang batan-on nga si Juana. —Kamo, mga kauban ko, nakasabut kaayo kon unsay Langit, unsay Purgatoryo ug unsay Ispidno...; ako intawon, itug-an ko kaninyo, wala gayuy alamag niana bisag diyutay.
—jSulti sa buut mo ipangutana! —Masabug nakong mabasa sa mga nobina ug sa ubang mga basahon kining tugon nga mosunod: “tulo ka amahan namo”, “tulo ka maghimaya ka Maria” ug “tul6 ka gloria patri”... —dNan? —Buut unta ako magpakisayud kon unsaon pagpangadyc iiiana: sunodsunuron ba lamang ang tulo ka “amahan namo”, ‘tulo ka maghimaya ka Maria” ug “tulo ka gloria patri”..., kun makatulo ba pangadyea ang “amahan namb”, ang “maghimaya ka Maria” ug ang “gloria patri”.
—Ingnon niana: sunudsunuron ang tulo ka “amahan na mo” ... —Tabi Her mana Sipa—misagbat si Hermana Rufa—. Sa akong hunahuna ingnon niini pagpaagi: ang mga laki dili itipon sa mga baye; ang “amahan namb” maoy laki, ang “maghimay^ ka Maria” maoy baye ug ang “gloria patri” maoy itoy.
